Στους κρίσιμους οικολογικά καιρούς που ζούμε, κατά πόσο είναι σώφρον να διατηρούμε κάποια έθιμα, τα οποία αποβαίνουν επιζήμια για το περιβάλλον; Και όμως, η «βιομηχανία» παραγωγής χριστουγεννιάτικων δέντρων, εξαιτίας της οποίας τα έλατα κόβονται από το φυσικό τους περιβάλλον, προκειμένου να στολίσουν τα σαλόνια μας, δεν είναι ένα από αυτά! Αρκεί όμως οι διαδικασίες παραγωγής τους να είναι ελεγχόμενες, λελογισμένες και σύμφωνα με τις επιταγές των δημόσιων αρχών.
Ο Δρ Γαβριήλ Ξανθόπουλος, Δασολόγος Ερευνητής του Ινστιτούτου Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας, μας εξηγεί: «Συνήθως τα έλατα που έχουμε στο σαλόνι μας αποτελούν τα δέντρα που υλοτομούνται στα πλαίσια των καθαρισμών των δασών, που λαμβάνουν χώρα ούτως ή άλλως και αποτελούν την καλύτερη προληπτική αντιπυρική προστασία. Όταν αυτή συμβαίνει, λοιπόν, στα πλαίσια καλλιεργητικών αραιώσεων υπό την επίβλεψη επιστημόνων και δεν πρόκειται για ληστρική υλοτομία, δεν υπάρχει καμία αντίρρηση. Οι δασάρχες, άλλωστε, αναλαμβάνουν κατά τόπους τη φύλαξη των περιοχών και την απαγόρευση μεταφοράς κομμένων δέντρων».
Εξάλλου, σύμφωνα με μελέτες, κάθε χρόνο υλοτομούνται περισσότερα από 20 εκατομμύρια δέντρα στα πλαίσια της ορθολογικής διαχείρισης των δασών. Τα περισσότερα από αυτά είναι κωνοφόρα με κορυφές κατάλληλες για χριστουγεννιάτικα δέντρα, που ούτως ή άλλως θα παραμείνουν στο δάσος ως λεπτό και μη εμπορεύσιμο υλικό, αυξάνοντας την καύσιμη ύλη σε περίπτωση πυρκαγιάς.
Από πού προέρχονται όμως όλα αυτά τα έλατα; Το μεγαλύτερο ποσοστό (70%) των χριστουγεννιάτικων δέντρων που καταλήγουν στα μεγάλα αστικά κέντρα προέρχεται από τη Χαλκιδική και συγκεκριμένα από την περιοχή του Ταξιάρχη. Εκεί, 200 παραγωγοί καλλιεργούν τα έλατα με αποκλειστικό σκοπό την εμπορία τις ημέρες του Δεκεμβρίου. Έτσι, δημιουργείται ένα καταπράσινο περιβάλλον σε 35.000 στρέμματα τεχνητών φυτειών, του οποίου φυσικά η εικόνα θα ήταν εντελώς διαφορετική, εάν οι ίδιοι αγρότες είχαν στραφεί σε άλλου είδους καλλιέργειες.
Τα οφέλη, όμως, πέρα από την επιβίωση των τοπικών κοινωνιών, δεν σταματούν εδώ: όπως επισημαίνει ο Νικόλαος Παπακωνσταντίνου, Πρόεδρος του Συλλόγου Ελατοπαραγωγών Χαλκιδικής, «παράλληλα με την καλλιέργεια των ελεγχόμενων φυτειών, τους θερινούς μήνες αναλαμβάνουμε το ρόλο του εθελοντή-πυροφύλακα, αφού προστατεύοντας τα τοπικά δάση, προστατεύουμε την ιδιωτική μας περιουσία».
Και η κοινωνία των πολιτών δηλώνει σύμφωνη: ο υπεύθυνος δασών του WWF Ελλάς,Νίκος Γεωργιάδης, τονίζει: «Φυσικά και είμαστε υπέρ των δασώσεων των αγρών, των λεγόμενων φυτειών με γεωργική νοοτροπία. Μέχρι να φθάσει σε ηλικία κοπής, το δέντρο έχει ήδη προσφέρει πολλά στο περιβάλλον και την ατμόσφαιρα», μας εξηγεί, εξυμνώντας έτσι την οικολογική διάσταση ενός τόσο αγαπητού και… φωτεινού εθίμου!
