Με τη δημιουργία τεσσάρων τεχνητών υφάλων σε θαλάσσιες περιοχές των επαρχιών Αμμοχώστου, Λεμεσού και Πάφου, το Τμήμα Αλιείας επιχειρεί – μεταξύ άλλων – την ανάκαμψη των αλιευτικών πόρων, την προστασία και εμπλουτισμό της θαλάσσιας βιοποικιλότητας, αλλά και την αναψυχή του κοινού και προσέλκυση του καταδυτικού τουρισμού.
Η δημιουργία Θαλάσσιων Προστατευόμενων Περιοχών (ΘΠΠ) αποσκοπεί στη διατήρηση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας και στη διασφάλιση της αειφόρου ανάπτυξης των θαλασσίων πόρων. Αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την ορθολογική διαχείριση της αλιείας και ενεργούν ως ταμιευτήρες αποθεμάτων για τα εμπορικά και μη εμπορικά είδη, καταφύγιο για τα ποικίλα στάδια ανάπτυξης των οργανισμών, καθώς και για τις διάφορες ηλικίες ψαριών. Παράλληλα, αυξάνουν το αναπαραγωγικό απόθεμα και κατά συνέπεια εμπλουτίζουν τα ιχθυοαποθέματα στα γειτνιάζοντα πεδία, ενώ γενικά προστατεύουν τη γενετική ποικιλία των πληθυσμών.
Το σχέδιο διαχείρισης που ακολουθείται στη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών προβλέπει μία διαβάθμιση προστασίας (ζώνωση) που αποτελείται από μία απόλυτα προστατευόμενη περιοχή, τον πυρήνα «core zone», όπου, ανάλογα με την περίπτωση, είναι δυνατό να επιτρέπονται ορισμένες δραστηριότητες, όπως οι ελεγχόμενες καταδύσεις, η κολύμβηση, η επιστημονική έρευνα και η εκπαίδευση σε σχέση με τη θαλάσσια ζωή, ενώ απαγορεύονται κάθε μορφής αλιευτική δραστηριότητα, η συλλογή οργανισμών, η αγκυροβόληση κ.λπ..
Η δημιουργία τεχνητών υφάλων προϋποθέτει την εγκαθίδρυση προστατευόμενης περιοχής, όπου το καθεστώς προστασίας που ακολουθείται έχει παρόμοιες παραμέτρους με αυτό των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών και ακολουθείται η εν λόγω ζώνωση. Οι τεχνητοί ύφαλοι τοποθετούνται στην απόλυτα προστατευόμενη ζώνη, τον πυρήνα.
Με την τοποθέτηση των κατασκευών για τη δημιουργία τους, όπως ειδικοί τσιμεντένιοι ογκόλιθοι, κατάλληλα σκάφη κ.λπ., αυξάνεται ουσιαστικά η επιφάνεια που καλύπτεται από σκληρό υπόστρωμα στην περιοχή ενδιαφέροντος. Η αύξηση του σκληρού υποστρώματος έχει ως σκοπό την αύξηση της βιοποικιλότητας στην περιοχή, καθώς αυξάνει τον διαθέσιμο χώρο για την προσκόλληση εδραίων οργανισμών, όπως φύκια, σφουγγάρια, μαλάκια κτλ, οι οποίοι με τη σειρά τους αποτελούν τροφή, αλλά και ενδιαίτημα για άλλους οργανισμούς.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Παπατσάκωνα
