Με μεγάλη απογοήτευση παρακολούθησαν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και Δίκτυο Μεσόγειος SOS τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, σχετικά με την εκτροπή του Αχελώου.
Απογοήτευση από τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κ. Δημήτρη Ρέππα, ο οποίος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τις πολλαπλά καταστροφικές διαστάσεις της εκτροπής, ειδικά στον καιρό οικονομικής κρίσης που διανύει η χώρα. Μόνη ελπίδα, η δήλωσή του για τον, αυτονόητο άλλωστε και πάντοτε οφειλόμενο, σεβασμό των αποφάσεων της δικαιοσύνης. Απογοήτευση και από τους Έλληνες βουλευτές, που, ενώ η χώρα βυθίζεται σε μια απύθμενη κρίση, αναβιώνουν τον αναπτυξιακό μύθο ενός τεράστιου, πανάκριβου και παντοιοτρόπως καταστροφικού έργου. Όπως σταθερά τονίζουν εδώ και 18 χρόνια οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, η εκτροπή του Αχελώου αποτελεί ντροπή για τη χώρα, καθώς, μεταξύ άλλων:
* Ενέχει υπέρογκο οικονομικό κόστος. Σε καιρό κοινωνικά επώδυνης οικονομικής κρίσης, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει άδηλες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επιπλέον για την ολοκλήρωση των έργων, χωρίς να έχει καν προηγηθεί σχεδιασμός για τη χρήση του νερού, όταν και αν φτάσει στον Θεσσαλικό Κάμπο.
* Επιφυλάσσει εξαιρετικά σοβαρές οικολογικές επιπτώσεις, ειδικά για τα ευαίσθητα λιμναία οικοσυστήματα που τροφοδοτούνται από τον Αχελώο, δηλαδή την Τριχωνίδα και τη Λυσιμαχεία.
* Χαρακτηρίζεται από επικίνδυνο λαϊκισμό και δεν δίνει λύσεις. Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται τον Αχελώο, για να αρδευτεί. Η Θεσσαλία έχει άμεση και απόλυτη ανάγκη από έργα προστασίας και σωστής διαχείρισης των υδάτινων πόρων που διαθέτει, καθώς και από αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, ειδικά υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται από την κλιματική αλλαγή και τις νέες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εκτροπή είναι απλά στάχτη στα μάτια αγροτών που απεγνωσμένα ψάχνουν για λύσεις στα προβλήματα που επί δεκαετίες προκαλεί η σπατάλη και κακοδιαχείριση των νερών του θεσσαλικού κάμπου. Τοπικά έργα διαχείρισης του νερού στη θεσσαλική πεδιάδα, αναδιάρθρωση καλλιεργειών, χρήση συστημάτων άρδευσης με πρόνοια για τη μείωση της κατανάλωσης, προγράμματα εκπαίδευσης των αγροτών χρειάζεται η περιοχή, κι όχι τα νερά του Αχελώου.
Η εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για την εθνική οικονομία και για την ελληνική κοινωνία δεν θα έπρεπε να αποτελεί πεδίο συνέχισης ενός παρωχημένου πολιτικού λαϊκισμού και πελατειακής λογικής, αλλά αφορμή για ουσιαστική πρόοδο και εκσυγχρονισμό σε όλους τους τομείς. Η εκτροπή του Αχελώου αποτελεί αναπτυξιακό αναχρονισμό που πρέπει επιτέλους να εκλείψει!
