Η 27η Φεβρουαρίου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα της Πολικής Αρκούδας και με αφορμή αυτή, είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τους συμπαθείς αυτούς κατοίκους της Αρκτικής.
Αλήθεια, γνωρίζετε τα παρακάτω;
• Οι πολικές αρκούδες ζουν στο Βόρειο Πόλο. Το «σπίτι» τους έχει εύρος που ξεπερνά τα 50.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιλαμβάνει πέντε κράτη μέσα στην αρκτική ζώνη: Γροιλανδία (Δανία), Νορβηγία, Ρωσία, ΗΠΑ (Αλάσκα) και Καναδά.
• Είναι το μεγαλύτερο σαρκοφάγο ζώο της στεριάς, καθώς τα αρσενικά όταν είναι όρθια μπορούν να φτάσουν τα 3 μέτρα ύψος και ζυγίζουν συχνά πάνω από 600 κιλά!
• Έχουν την ικανότητα να διατηρούν τη θερμότητα του σώματός τους χάρη στο λίπος και τη γούνα τους. Και μπορεί να μας φαίνονται λευκές λόγω της πυκνής άσπρης γούνας τους, όμως το δέρμα τους κάτω από αυτή στην πραγματικότητα είναι μαύρο.
• Τρέφονται κυρίως με φώκιες, τις οποίες αιχμαλωτίζουν όταν αναδύονται στην επιφάνεια του νερού για να αναπνεύσουν, αλλά και στο κρησφύγετό τους στους πάγους, όπου φροντίζουν τα μικρά τους. Η πολική αρκούδα έχει πολύ ανεπτυγμένη όσφρηση και μπορεί να εντοπίσει το θήραμά της από απόσταση ενός χιλιομέτρου και μέχρι το ένα μέτρο κάτω από το χιόνι! Τις περιόδους που δεν βρίσκουν εύκολα τροφή, τα θηλυκά που εγκυμονούν μπορούν να επιβιώσουν μέχρι και 8 μήνες χωρίς φαγητό.
• Κοιμούνται καθημερινά 7-8 ώρες την ημέρα και ζουν κατά μέσο όρο 30 χρόνια.
• Εκφράζουν την αγάπη και τη φιλία τους με το να τρίβουν τις μύτες τους και όταν θέλουν να δείξουν ότι έχουν διάθεση για παιχνίδι, κουνάνε το κεφάλι τους δεξιά και αριστερά.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τα αξιοθαύμαστα αυτά ζώα έχουν μπει στο μακροσκελή κατάλογο με τα απειλούμενα είδη του πλανήτη. Οι συνθήκες της ζωής τους γίνονται ολοένα και δυσκολότερες καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν σοβαρές απειλές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολικές αρκούδες έχουν γίνει το σύμβολο της κλιματικής αλλαγής λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της τήξης των πάγων, οι οποίοι κυριολεκτικά λειώνουν κάτω από τα πόδια τους. Κινδυνεύουν επίσης από τους λαθροκυνηγούς, που τις κυνηγούν για το δέρμα τους. Ειδικά τη δεκαετία του ’60 και ’70, το ανεξέλεγκτο κυνήγι των πολικών αρκούδων είχε σαν επίπτωση να μειωθεί τόσο πολύ ο πληθυσμός τους, που λίγο έλειψε να εξαφανιστούν. Ένας άλλος εχθρός για τις πολικές αρκούδες είναι η ρύπανση της αρκτικής φύσης από χημικά. Αν και κάποια από αυτά τα χημικά έχουν απαγορευτεί και δεν χρησιμοποιούνται πια, εξακολουθούν να παραμένουν στο περιβάλλον και να περνάνε στα ζώα μέσω της τροφικής αλυσίδας. Στις πολικές αρκούδες ειδικά, συσσωρεύονται στο λίπος τους και σταδιακά βλάπτουν το ανοσοποιητικό και αναπαραγωγικό τους σύστημα κάνοντάς τις ευάλωτες σε ασθένειες και μειώνοντας την αναπαραγωγική τους ικανότητα.
