Η καύση υπολειμμάτων καλλιέργειας σιταριού, κριθαριού και καλαμποκιού (καλαμιά) που επιτρέπεται (μόνο όταν η επόμενη καλλιέργεια είναι πατάτα) στην Ελλάδα τους καλοκαιρινούς μήνες (αντιπυρική περίοδος), δημιουργεί προβλήματα χωρίς σημαντικό όφελος.
Πολλές πυρκαγιές ξεκινάνε κάθε χρόνο από καύση σιτοκαλαμιάς καίγοντας όχι μόνο δασικές εκτάσεις όταν συνορεύουν, αλλά και άλλες γεωργικές εκτάσεις, φυσική βλάστηση ανάμεσα στους αγρούς, στα ποτάμια και στους υγροτόπους.
Καταστρέφουν όλα τα ωφέλιμα έντομα και μικροοργανισμούς, επίσης όλα τα πτηνά που είναι μικρά ή δεν μπορούν να πετάξουν, και ερπετά, αμφίβια και τις φωλιές αυτών.
Ρυπαίνουν το περιβάλλον με διοξείδιο του άνθρακα CO2 και άλλες ουσίες που καίγονται στο χωράφι όπως πλαστικά δοχεία με φυτοφάρμακα.
Καταστρέφεται όλη η οργανική ύλη του εδάφους η οποία εάν αναμειχθεί στο έδαφος θα γίνει με το χρόνο λίπασμα.
Σε ένα καμένο χωράφι που δεν έχει ίχνος βλάστηση και έχει (μικρή ή μεγάλη) κλίση αυξάνεται αρκετά η διάβρωση με τις πρώτες βροχές Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου χάνοντας γόνιμο έδαφος…
Εάν δει κάποιος τον αγρό μετά την πυρκαγιά θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει ίχνος ζωής σε ένα μαύρο χωράφι από το οποίο κάηκε όλη του η οργανική ύλη, όλα τα φυτά, όλα του τα ζώα και όλοι του οι μικροοργανισμοί.
Με αφορμή τη πυρκαγιά στα χωράφια τους πολλοί γεωργοί καίνε τις τριγύρω δασικές εκτάσεις ή τα λιγοστά δένδρα και θάμνους για να επεκτείνουν τον αγρό τους.
Με δεδομένο ότι όλους τους καλοκαιρινούς μήνες επιτρέπεται να βάζουν φωτιά νόμιμα με μία δήλωση στην πυροσβεστική υπηρεσία με μικρούς περιοριστικούς όρους (αρκετοί βάζουν παράνομα χωρίς άδεια, χωρίς να καλλιεργήσουν μετά πατάτα και χωρίς να πάρουν μέτρα), κάνοντας ζημιά στο περιβάλλον και στον αγρό, θεωρούμε ότι θα πρέπει να απαγορευτεί όπως γίνεται (όσο γνωρίζουμε) σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
