Μέχρι το τέλος του αιώνα, η κλιματική αλλαγή θα έχει διαφοροποιήσει τη χλωρίδα στη μισή επιφάνεια του πλανήτη και θα έχει προκαλέσει τη μετάλλαξη του 40% περίπου των χερσαίων οικοσυστημάτων σε οικολογικά συστήματα διαφορετικής μορφής -από δάσος, χορτολιβαδική έκταση, τούνδρα κλπ σε κάτι άλλο.
Ερευνητές του Εργαστηρίου Προωθητικών Καυσίμων της NASAκαι του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας στην Πασαντένα μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο η ζωή στον πλανήτη θα αντιδράσει κατά τους επόμενους τρεις αιώνες στις ανθρωπογενείς κλιματικές αλλαγές με τα αποτελέσματα της έρευνας να δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Κλιματική Αλλαγή.
Τα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν σχηματίζουν μια εικόνα επιταχυνόμενης μεταβολής των οικοσυστημάτων στη γήινη βιόσφαιρα με πολλά ήδη χλωρίδας και πανίδας να αντιμετωπίζουν έντονο ανταγωνισμό για την επιβίωσή τους, αλλά και ανακατατάξεις καθώς πολλά είδη εισβάλλουν σε περιοχές και διώχνουν τα «γηγενή».
.
Το μεγαλύτερο μέρος της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη που δεν καλύπτεται από πάγο ή άμμο εκτιμάται ότι θα υποστεί διαφοροποίηση 30% στην χλωρίδα, αλλαγές που θα απαιτήσουν την προσαρμογή ανθρώπων και πανίδας, ακόμα και τη μετατόπισή τους.
Επιπροσθέτως, η έρευνα προβλέπει ότι η κλιματική αλλαγή θα διαταράξει την οικολογική ισορροπία μεταξύ αλληλεξαρτώμενων ειδών χλωρίδας και πανίδας, πολλά εκ των οποίων κινδυνεύουν με εξαφάνιση, θα μειώσει τη βιοποικιλότητα και θα μεταβάλλει τους κύκλους του νερού, της ενέργειας, του άνθρακα και άλλων στοιχείων στη Γη.
«Η έρευνάς μας προτείνει μια νέα οπτική των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ερευνώντας τις οικολογικές προεκτάσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ναι μεν οι προειδοποιήσεις για το λιώσιμο των πάγων, την αύξηση της στάθμης των υδάτων και άλλες περιβαλλοντικές αλλαγές είναι υψίστης σημασίας, στο τέλος της γραφής είναι οι οικολογικές επιπτώσεις που βαρύνουν περισσότερο», λέει ο επικεφαλής της έρευνας Γιον Μπέργκενγκρεν.
Τα πλέον ευαίσθητα στις αλλαγές οικοσυστήματα που εντόπισε η μελέτη περιλαμβάνουν τα Ιμαλάια και το Οροπέδιο του Θιβέτ, την ανατολική Ισημερινή Αφρική, τη Μαδαγασκάρη, τη Λεκάνη της Μεσογείου, το νότιο άκρο της Νοτίου Αμερικής και τις περιοχές των Μεγάλων Λιμνών και των Μεγάλων Κοιλάδων της Βορείου Αμερικής.
Στα μαθηματικά μοντέλα χρησιμοποιήθηκε το σενάριο του Διακυβερνητικού Πάνελ των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, το οποίο προβλέπει ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα διπλασιαστούν ως το 2100 και στη συνέχεια θα υποχωρήσουν.
Πρόκειται για ένα σενάριο που “δίνει” έναν θερμότερο και υγρότερο πλανήτη με μέση αύξηση θερμοκρασίας 2 έως 4 βαθμούς Κελσίου, η ίδια δηλαδή αύξηση που ακολούθησε το απόγειο της τελευταίας Εποχής των Πάγων πριν από 20.000 χρόνια, αλλά με ρυθμούς 100 φορές ταχύτερους.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Climate Change.
Πηγή:econews
Eπιμέλεια:Xρήστος Μαζάνης
