Λ.Μ.
Με τις αποδείξεις του νοσοκομείου (μπα, πληρώνουν τελικά οι ασθενείς στο δημόσιο σύστημα Υγείας;) στο χέρι οι γονείς πήγαν στον ενιαίο δημοσιογραφικό οργανισμό επικουρικής ασφάλισης περίθαλψης για να εισπράξουν τα 20 ευρώ που την προηγούμενη βραδιά είχαν πληρώσει στο νοσοκομείο για τις εξετάσεις του πεντάχρονου γιου τους.
Δώδεκα ευρώ και ογδόντα οκτώ λεπτά για τις γενικές αίματος και τον ποσοτικό προσδιορισμό CRP και πέντε ευρώ και είκοσι δύο λεπτά για το φαρυγγικό.
«Θέλει παραπεμπτικό και υπογραφή του δικού μας αρχιάτρου, αλλιώς λεφτά δεν μπορώ σας επιστρέψω» απάντησε ο υπάλληλος στους γονείς.
Τι εννοεί ο ποιητής; Ότι οι γονείς μπορεί και να μην είχαν τι να κάνουν, σηκώθηκαν στις τρεις τα ξημερώματα, ξύπνησαν και τον μικρό και τον πήραν μαζί τους και πήγαν μια βόλτα στο νοσοκομείο. Εκεί βρήκαν άλλα παιδάκια, γιατρούς να προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για αυτές τις αθώες ψυχές, συνομίλησαν με τους ομοιοπαθούντες και με το ξημέρωμα επέστρεψαν σπίτι τους μετά από αυτό το όμορφο βραδινό ταξίδι στον κόσμο της αγωνίας.
Έλα, όμως, που αυτό το ταξίδι ήθελε παραπεμπτικό. Την επομένη οι γονείς να ξυπνάνε τον παιδίατρο του ΕΔΟΕΑΠ και να τον παίρνουν μαζί τους. Απτές αποδείξεις!
