ΠΚ

Είναι προφανές. Κουμουνδούρου και Συγγρού βίοι παράλληλοι. Για διαφορετικούς λόγους οι Μητσοτάκης και Τσίπρας αισθάνονται την πίεση να αυξάνεται και την αμφισβήτηση να ενισχύεται. Ο ένας διότι δεν πείθει την «δεξιάν» του για τον ανασχηματισμό που αποτόλμησε και ο οποίος ξεχάστηκε μέσα σε 48 ώρες. Περίεργο πράγμα. Οι ανασχηματισμοί γίνονται για να συζητηθούν. Για να γραφτούν αναλύσεις. Για να εξαχθούν συμπεράσματα. Όχι για να ξεχαστούν  ως «μη γενόμενοι». Διότι τότε χάνει την έννοια η βασική αρχή που θέλει τον ανασχηματισμό να εγκαινιάζει μία νέα δυναμική καθότι εργαλείο εφαρμοσμένης στρατηγικής. Στο κόμμα, οι «ομαδάρχες» μειδιούν διότι «φαγώθηκαν» οι «αριστεροί» , βλέπε Τάκη Θεοδωρικάκο. Στεναχωριούνται που εκπαραθυρώθηκε ο Βρούτσης διότι πιάστηκε με την γίδα στην ωμοπλάτη ,εξέλιξη η οποία τελικά λειτουργεί και ως προειδοποίηση σε όσους (σε όλους δηλαδή) οι οποίοι  βλέπουν την κυβέρνηση αποκλειστικά ως νομή (προσωπική νομή εννοείται). Διότι τελικά γιατί έγινε αυτός ο ανασχηματισμός αν όχι για να εισέλθουν στο «όργανο» κάποιοι φρέσκοι κοινοβουλευτικοί που δεν τους ξέρει ούτε ο … «θυρωρός» τους  και ο …. Κατσαφάδος. Προφανώς δεν τον γνωρίζετε. Ούτε και εγώ.

Ο άλλος, ο Τσίπρας ακροβατεί επίσης διότι οι ομάδες στο Κόμμα αποφάσισαν από κοινού να συγκροτήσουν την «Ομπρέλα». Πρόκειται για μανιφέστο σε φα μείζονα μεν αλά και σε φούγκα την οποία δούλεψαν οι 53 ,ο Λάμπρου, ο Φίλης, ο Βίτσας, η Τασία, ο Δρίτσας και βεβαίως ο Παναγιώτης ο Σκουρλέτης . Πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο θα συζητηθεί στα όργανα αλλά όπως και να το κάνεις η «Ομπρέλα» αυτή «άνοιξε» όχι για να προστατέψει τον Τσίπρα από την βροχή αλλά για να χωρέσει όλες τις φωνές οι οποίες βρίσκονται απέναντι του και ασκούν κριτική για το έλλειμμα συντονισμού, για το έλλειμμα αποφασιστικότητας και το περίσσευμα αναποτελεσματικότητας για το έλλειμμα πολιτικού θάρρους κλπ . Με λίγα λόγια ο Τσίπρας καλείται να δράσει και μάλιστα άμεσα ,στοχευμένα ,συντονισμένα και αποτελεσματικά. Με λίγα λόγια το 2021 προβλέπεται να είναι συναρπαστικό διότι παρακοιμηθήκαμε με το «επιτελικό κράτος» εκ δεξιών και το «μεγάλο άνοιγμα» εξ αριστερών. Τελικά πίσω από τις λέξεις δεν κρύβεται μόνον ο Αλέξης αλλά και ο Κυριάκος.  

Στην κοινωνία  εξαντλήθηκε  κάθε περίοδος ανοχής και υπομονής. Τώρα πια για ότι συμβαίνει δεν φταίει ο κακός ο ΣΥΡΙΖΑ . Το ίδιο ισχύει και στην Αντιπολίτευση. Για κάθε αστοχία δεν φταίει η κακή ψυχολογία ή οι αστοχίες κάποιου θερμοκέφαλου ή το κακό το ριζικό της κυβερνώσας Αριστεράς (γελάσαμε και με αυτό το εύρημα. Ξεκαρδιστήκαμε μάλλον. Όταν στέρεψαν τα συναισθήματα και οι μνήμες).

 Από δω και πέρα για κάθε στραβοπάτημα θα φταίνε οι πολιτικές ηγεσίες, είτε αυτές βρίσκονται στο Μαξίμου είτε  την Κουμουνδούρου.  Καιρός ήταν.