Η συζήτηση για το νομοσχέδιο είχε ξεκινήσει από νωρίς και ο υπουργός ήταν στη θέση του και άκουγε τόσο τους εισηγητές όσο και τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους των άλλων κομμάτων να του λένε από το βήμα γιατί δεν πρόκειται το νομοσχέδιό του να περπατήσει.
Έξω από την κεντρική είσοδο της Ολομέλειας δύο κυρίες είχαν, κατά κάποιο τρόπο, αναστατώσει τη φρουρά με τα πάνω-κάτω τους. Μιλούσαν στο τηλέφωνο (εδώ είμαστε – έλεγαν – περιμένουμε τον Υπουργό να δούμε τι θα μας πει), και περπατούσαν τη μια δεξιά και την άλλη αριστερά στο διάδρομο και ξανά στην είσοδο, για να δουν αν βγήκε ο υπουργός.
Η ξανθιά –ολίγον τι εύσωμη και πεταχτούλα – έδειχνε εξοικειωμένη με το χώρο και δεν «χαμπάριαζε» τίποτα.
Έμειναν εκεί μέχρι πότε λέτε; Περασμένες πέντε το απόγευμα, κι εκείνες να μην το κουνάνε ρούπι.
Κι αν δεν είχε βγει ο υπουργός θα τις «φιλοξενούσαμε» ακόμη εδώ, στα σκαλιά της Ολομέλειας.
Μπρος στο βόλεμα, τι είναι ο χρόνος!
