Όταν η «Γλώσσα τού Σώματος» προδίδει την Αλήθεια.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Φοβισμένος. Τρεμάμενος. Τρομοκρατημένος.
Κοινωνιοπαθής και αντικοινωνικός συνάμα.
Μαθημένος να ζει με «δεκανίκια»
και να απολαμβάνει ανέμελος το «Χρυσογυάλινο Κωσταλέξι»
που τού έχει επιδαψιλεύσει ο τοξικός νεποτισμός τής φαμίλιας του.
Ευνοημένος από τη ζωή, μα τόσο αδικημένος από τη Φύση,
ένας ατάλαντος που ψευδαισθάνεται ότι είναι ταλαντούχος,
ένας ανίκανος που κομπάζει ότι είναι ικανός,
ένας ψεύτης που συστήνεται ως «ειλικρινής»,
ένας ενορχηστρωτής παρακρατικών μεθοδεύσεων και συνταγματικών εκτροπών
που αυτοπροσδιορίζεται ως «δημοκράτης».
Ο κληρονομικώ αδίκω πρωθυπουργίσκος προσήλθε στο πολυσυζητημένο debate
έχοντας ως πασίδηλο -και θρασύδειλο- προσανατολισμό να έλαμπε διά τής απουσίας του,
προκειμένου να μην έθετε σε κίνδυνο τα κεκτημένα
που τού εξασφαλίζονται από τις αμφιλεγόμενες δημοσκοπήσεις,
από τις αγιογραφίες που επί καθημερινής βάσεως τού επιφυλάσσουν
τα «“πετσωμένα” Μέσα Mαζικής Ενημέρωσης»,
αλλά κι από την ανοχή και στήριξη που τού παρέχει το διαβρωμένο τμήμα τής Ελληνικής Κοινωνίας.
Ο στόχος τού Μητσοτάκη και τού επιτελείου του
ήταν -για πολλοστή φορά- να εδοξάζετο κρυπτόμενος,
όμως το σχέδιο εστέφθη από παταγώδη αποτυχία·
όχι μόνο ήταν ο χείριστος άπαντων των συμμετεχόντων πολιτικών αρχηγών,
όχι μόνο ήταν ολίγιστος
-όντας σκιαγμένος, αμήχανος, άχρωμος, άοσμος, άγευστος, ξέθωρος και (αυτο)περιθωριοποιημένος-
αλλά ταυτοχρόνως διέπραξε δύο κραυγαλέα ατοπήματα στην Τηλεμαχία.
…
Είναι 9 Αυγούστου 2022,
όταν δημοσιεύω το πόνημά μου με τίτλο «ΨΕΥΤΗ Μητσοτάκη, ΗΞΕΡΕΣ.»
(https://www.zougla.gr/greece/article/psefti-mitsotaki-ikseres),
όπου θρυμματίζω εν ριπή οφθαλμού την Πολιτική Ορθότητα
και αδιαπραγματεύτως τοποθετούμαι για το μείζον εθνικό θέμα των υποκλοπών
που έχει ενσκήψει προσφάτως στη ζωή τής χώρας μας.
Ήταν το πρώτο άρθρο που πήρε κάθετη θέση στο ζήτημα
και εν τέλει δικαιώνεται μέχρι κεραίας από την Ιστορία,
καθώς ο Μητσοτάκης -άθελά του- ομολόγησε στο debate ότι είναι ένας κοινός ψεύτης,
παραδεχόμενος εμμέσως πλην σαφώς αυτό που αρνούταν επί μήνες.
Τι έλεγε και ξαναέλεγε και διετυμπάνιζε σε κάθε τόνο και σε κάθε ευκαιρία..;
Διατεινόταν ότι δεν εγνώριζε τις καθεστωτικές μεθόδους
που μετέρχονταν οι δύο προσωπικές επιλογές του
-ήτοι, το πρώην «δεξί χέρι» του και ανιψιός του, Γρηγόρης Δημητριάδης,
και ο σκανδαλωδώς τοποθετημένος διοικητής τής «Ε.Υ.Π.»,
ο «ομονοιακός παπατζής» Παναγιώτης Κοντολέων-
και ισχυριζόταν ότι ορθώς δεν εγνώριζε τούς λόγους που παρακολουθούταν ο Νίκος Ανδρουλάκης
(και πόσα πρόσωπα ακόμη, ων ουκ έστιν αριθμός, που υπέστησαν τις παράνομες επισυνδέσεις),
διότι αυτές οι υποθέσεις (δήθεν) ενέπιπταν στο «Απόρρητο τής Εθνικής Ασφάλειας».
Όμως, τι μάς είπε το βράδυ τής Τετάρτης σε πανελλήνια και διακαναλική μετάδοση;
Ιδού αυτολεξεί η ακούσια παραδοχή-ομολογία
που αφειδώς μάς προσέφερε ο «Εντολοδότης των Υποκλοπών»:
«Οι εξηγήσεις που δόθηκαν γι’ αυτές τις παρακολουθήσεις δεν ήταν επαρκείς.
Ο κύριος Ανδρουλάκης δεν αποτελεί κανέναν απολύτως κίνδυνο για την Εθνική Ασφάλεια τής χώρας
και δεν έπρεπε ποτέ να ετελείται…, να τελ…, να βρίσκεται υπό καθεστώς παρακολούθησης.».
Λέει ψέματα.
Και ακριβώς επειδή λέει ψέματα, ταράζεται, χάνει τα λόγια του,
υποπίπτει σε φαιδρή ασυνταξία (ετελείται), στη συνέχεια υποπίπτει και σε σαρδάμ,
και βεβαίως -το σημαντικότερο όλων- προβαίνει σε ετυμηγορία
που έρχεται σε ευθεία αντίθεση-αντίφαση με τις πολύμηνες δικαιολογίες του.
«Δεν γνωρίζω τούς λόγους παρακολούθησης τού Νίκου Ανδρουλάκη
και ορθώς δεν γνωρίζω τούς λόγους παρακολούθησης τού Νίκου Ανδρουλάκη,
διότι εμπίπτουν στο “Απόρρητο τής Εθνικής Ασφάλειας”.»,
«Οι εξηγήσεις που δόθηκαν γι’ αυτές τις παρακολουθήσεις δεν ήταν επαρκείς.
Ο κύριος Ανδρουλάκης δεν αποτελεί κανέναν απολύτως κίνδυνο για την Εθνική Ασφάλεια τής χώρας
και δεν έπρεπε ποτέ να βρίσκεται υπό καθεστώς παρακολούθησης.».
Οι δύο αλληλο-αναιρούμενες τοποθετήσεις ενός ραδιούργου και άκρως επικίνδυνου ψεύτη,
που -οποία Εθνική Κατάντια- έχει ως οικογενειακό κληροδότημα την Πρωθυπουργία τής Ελλάδος.
Και βεβαίως,
δεν θα ημπορούσε να λείπει από το «Μητσοτάκειο Παλμαρέ»
η παντελώς άστοχη και οπορτουνιστική αναφορά στην Τραγωδία των Τεμπών.
Ο ανάλγητος γόνος που από τις 28 Φεβρουαρίου και εντεύθεν
υποβαθμίζει συστηματικώς το πολύνεκρο δυστύχημα
και προσδιορίζει τον θάνατο 57 ανθρώπων ως «ατύχημα»
προκειμένου να αποσείσει -κατά το δυνατόν- τις προσωπικές και κυβερνητικές ευθύνες,
δεν ορρώδησε να ξεστομίσει τα ακόλουθα λόγια για τον εκ-συγχρονισμό των εγχώριων σιδηροδρόμων:
«Θεωρώ ότι έγιναν (θετικά) βήματα και στον τομέα αυτόν,
αλλά προφανώς υπήρξαν και αστοχίες και καθυστερήσεις,
τις οποίες πληρώσαμε πάρα πολύ ακριβά.».
57 νεκροί και δεκάδες -σωματικώς και ψυχικώς- τραυματίες χωρούν στη λέξη «Αστοχίες».
57 νεκροί και δεκάδες -σωματικώς και ψυχικώς- τραυματίες χωρούν στη λέξη «Καθυστερήσεις».
Και μετά,
έρχεται ως «Τύμβος τής Απανθρωπιάς» και ως «Ταφόπλακα τής Ανθρωπιάς»
η πληθυντική φράση «…πληρώσαμε πάρα πολύ ακριβά.».
Μητσοτάκη, εσύ συγκεκριμένα, τι ακριβώς επλήρωσες (και μάλιστα, πολύ ακριβά);
Μητσοτάκη, μήπως έπαψες να χασκογελάς από τότε;
Μητσοτάκη, μήπως απέπεμψες οριστικά -όπως όφειλες να είχες κάνει και δεν έκανες-
τον εγκληματικά ανίκανο -και κατόπιν τραγωδίας- κλαψουρίζοντα υπουργίσκο σου;
Μητσοτάκη, η μόνη «πληρωμή» που σε ενδιαφέρει, είναι το «Πολιτικό Κόστος»,
και επί τής συναισθηματικής ουσίας δεν σού καίγεται καρφάκι για το «ατυχηματάκι».
…
Τώρα, λοιπόν, μετά τη δέουσα εισήγηση,
έφτασε η στιγμή να αναφερθούμε και στο αντικείμενο
που προαναγγέλλει ο τίτλος τού παρόντος πονήματος.
Τι έκανε ο Μητσοτάκης στο Debate
και οδήγησε τούς απανταχού ανιχνευτές ψεύδους να χορεύουν σαν τρελοί..;
Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη «Γλώσσα τού Σώματος»
-είτε είναι ψυχολόγοι, είτε είναι επικοινωνιολόγοι
(πόσω μάλλον, οι ψυχολόγοι που είναι εξειδικευμένοι στην Εγκληματολογία)-
τονίζουν τη μέγιστη σημασία που έχει το Πρόσωπο -και ιδίως τα Μάτια-
ώστε να καταλάβουμε πότε ένα άτομο λέει ψέματα.
Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές συμπεριφορές, λοιπόν,
είναι το ασταμάτητο άνοιγμα και κλείσιμο των οφθαλμών.
Το έξοχο βρετανικό λογοπαίγνιο «Real eyes realize real lies.»
(«Τα αληθινά μάτια αντιλαμβάνονται τα αληθινά ψέματα.»),
αποτελεί μία συμπυκνωμένη κοινωνική ηθογραφία
που βρίσκει τις εξαιρέσεις της κυρίως στην Κινηματογραφική Μυθοπλασία,
όπως -επί παραδείγματι- στην πασίγνωστη ταινία «The Talented Mr.Ripley»
(«Ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ»).
Ο Κούλης Μητσοτάκης δεν είναι ταλαντούχος ψεύτης·
τουναντίον,
όταν βρίσκεται σε περιβάλλον όπου δεν έχει ευνοϊκή μεταχείριση, απόλυτη προστασία και περιχαράκωση,
μετατρέπεται σε θλιβερή ενσάρκωση τού μνημειώδους σαρκαστικού αποφθέγματος
που διετύπωσε κάποτε ο Αμερικανός λογοτέχνης Αμπρόουζ Μπιρς:
«Δειλός λέγεται ο άνθρωπος που στις επικίνδυνες καταστάσεις σκέφτεται με τα Πόδια.».
Εν προκειμένω,
ακριβώς επειδή θα γινόταν παγκόσμιος περίγελως
αν το έβαζε στα πόδια εν μέσω προεκλογικής τηλεμαχίας,
ο κληρονομικώ αδίκω πρωθυπουργίσκος μετέφερε στα μάτια του
το μύχιο ριψασπιδικό ποδοβολητό του.
Το Debate έμπαινε στην τελική ευθεία του
και η μοναδική εναπομείνασα διαδικασία ήταν ο μονόλογος τριών λεπτών
που θα προσφερόταν σε άπαντες τούς συμμετέχοντες
προκειμένου να εξέφραζαν περιληπτικώς τις πολιτικές θέσεις τους.
Ο Κούλης Μητσοτάκης -ως αρχηγός τού κυβερνώντος κόμματος- πήρε πρώτος τον λόγο
και ξάφνου η αδιάφορη παρουσία του απέκτησε τρομακτικό επιστημονικό ενδιαφέρον.
Το άγχος του, η νευρικότητά του, η ταραχή του,
η πρόθεση να πείσει και να ξεγελάσει τούς πολίτες με το κίβδηλο λογύδριό του,
ήταν κραυγαλέα στοιχεία και εκπέμπονταν κατά ριπάς στους τηλεθεατές-ακροατές.
Τα μάτια του κινούνταν ακατασχέτως και ασυντάκτως,
τα μάτια του ανοιγοκλείνανε σε ρυθμούς μυδραλιοβόλου,
το πρόσωπό του προέβαινε σε έκδηλες ενέργειες αυτονόμησης από τον ιδιοκτήτη του,
ήταν πασιφανές πως ετούτο το άτομο απείχε έτη φωτός από την Αλήθεια
κι ότι πίσω από κάθε λέξη του ελλοχεύανε το Ψέμα, οι Δεύτερες Σκέψεις, το Συμφέρον, η Ιδιοτέλεια.
«Τι συμβαίνει εδώ;», μονολόγησα.
Ναι,
είναι γνωστό και αναρίθμητες φορές διαπιστωμένο
ότι ο Μητσοτάκης καρφώνεται ΚΑΙ από τη «Γλώσσα τού Σώματος»,
ΚΑΙ από τη «Γλώσσα τού… Γουρλώματος»,
αλλά τώρα πια η σωματοποίηση τής κρυπτόμενης ψυχολογίας έπαιρνε ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Επί τρία λεπτά η ίδια κατάσταση.
Επί τρία λεπτά ένα πρόσωπο και δύο μάτια που μετατρέπονταν σε «Κορύβαντες τού Ψέματος».
Η εκτάκτως εμφανιζόμενη στήλη «Στατιστική στα τής Τι-Βι»
είχε βρει απρόσμενο αντικείμενο μελέτης.
