Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Είναι 14 Ιουλίου 1789
όταν ο Λουδοβίκος ο 16ος επιστρέφει από τη συνήθη κυνηγετική εξόρμησή του
και καταγράφει μονολεκτικώς στο ημερολόγιό του
τα αποτελέσματα που είχε ετούτην τη μέρα η φονική συνήθειά του:
«RIEN».
RIEN. ΤΙΠΟΤΑ.
Αυτή η λέξη έμελλε να πιστοποιήσει με τον πλέον ηχηρό τρόπο
ότι η Ιστορία και εν γένει η Ζωή αρέσκονται να συμμαχούν με την «Τραγική Ειρωνεία»,
προκειμένου να υπενθυμίζουν στην Ανθρωπότητα τη «Δύναμη τού Απρόοπτου»
και να τονίζουν την υπέρτατη αξία που φέρει μέσα της η Ταπεινότητα.
Αν δεν είσαι ταπεινός, είσαι καταδικασμένος να ταπεινωθείς.
Όταν η Ταπεινότητα δεν επιλέγεται, επιβάλλεται.
Η Βασιλική Καθημερινότητα συνταράσσεται συθέμελα
λίγες ώρες αφ’ ότου ο άκεφος μονάρχης έκανε τον μηδενικό απολογισμό του,
καθώς ο εξαθλιωμένος και εξοργισμένος λαός προβαίνει στην «Άλωση τής Βαστίλης»·
πρόκειται για το ορόσημο γεγονός που γεννά τη Γαλλική Επανάσταση
και -μεταξύ άλλων- οδηγεί στην γκιλοτίνα
τον «κυνηγό» Λουδοβίκο και την παντεσπανίζουσα συμβία του, τη Μαρία Αντουανέτα.
Τι είναι ο άνθρωπος όταν μένει χωρίς κεφάλι; Ένα «rien» είναι. Ένα «τίποτα».
…
Είναι 15 Οκτωβρίου 2023
όταν ο λουδοβικίζων πρωθυπουργός τής Ελλάδας, ο Κούλης Μητσοτάκης,
με χαλαρή διάθεση και με άνεση που προσλαμβάνει τις διαστάσεις κατατονίας,
καταγράφει με αλαζονεία και με απόλυτη σιγουριά τις προβλέψεις του
για τις Δημαρχιακές-Περιφερειακές Εκλογές που ετούτην τη μέρα λαμβάνουν χώρα:
«ΤΙΠΟΤΑ».
Νιώθει πανίσχυρος. Νιώθει άτρωτος. Νιώθει ανίκητος.
Είναι πεπεισμένος ότι η χώρα τού ανήκει,
είναι βέβαιος ότι η Δημοκρατία αποτελεί
ένα -κατά βούλησιν συναρμολογούμενο και αποσυναρμολογούμενο- παιχνίδι του,
είναι ένα(ς) πολιτικό(ς) τίποτα(ς)
που έχει βρεθεί να αποθεώνεται από τη θλιβερή Νεοελληνική Αισθητική.
Ο «Μωϋσής». Ο «Τι γκόμενος είσαι…».
Ο Ιδανικός Εκπρόσωπος τής Βλαχαδερής Αστικοποίησης.
Φαντασιοπληξία. Αλαζονεία. Κοινωνιοπάθεια.
Ξάφνου,
ένας εκκωφαντικός κρότος σπάει τη βαργεστημένη σιγαλιά
και μετατρέπει το νωχελικό κυριακάτικο σούρουπο σε μέγα πανηγύρι.
Η Αθήνα, η Γενέτειρα τής Δημοκρατίας, η Κοιτίδα τού Πολιτισμού,
η Πρωτεύουσα των Πρωτευουσών, η Πρωτεύουσα τής Ιστορίας,
η -κατά Κωστή Παλαμά- ζαφειρόπετρα στης Γης το δαχτυλίδι,
πυροδοτεί τη βόμβα μεγατόνων
και μετατρέπει τη «Μητσοτακική Ξιπασιά» σε έξοχη εκδοχή τής «Guernica».
Ο εγγονός τού πρώην πρωθυπουργού -και εσαεί «Αποστάτη»- Κωνσταντίνου Μητσοτάκη,
ο γυιος τής πρώην υπουργού και επί δεκαετίες βουλεύτριας Ντόρας Μητσοτάκη,
ο ανιψιός τού νυν πρωθυπουργού Κούλη Μητσοτάκη,
ο πρώην δήμαρχος Καρπενησίου,
ο πρώην περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας,
γίνεται τώρα και «ΠΡΩΗΝ δήμαρχος Αθήνας».
Ο Νεποτισμός δέχεται ανεπανάληπτο ράπισμα·
ο ήχος που παράγεται δεν προέρχεται από καρπαζιά, μηδέ από χαστούκι,
αλλά από μία άκρως ντροπιαστική, αποδομητική και αποστομωτική «χαστούκα».
…
Αν δεν είσαι ταπεινός, είσαι καταδικασμένος να ταπεινωθείς.
Όταν η Ταπεινότητα δεν επιλέγεται, επιβάλλεται.
Ο «Μεγάλος Περίπατος» -ήτοι, το μεγαλόπνοο έργο που απεδείχθη ξέπνοο έκτρωμα-
αποκτά τώρα σημειολογική αξία και γίνεται ατάκα που καταγράφει την Ιστορία.
Η «Σιγουριά για τη Νίκη» έχει πάει (Μεγάλο) Περίπατο,
το Υφάκι έχει πάει (Μεγάλο) Περίπατο,
η στρωμένη με ροδοπέταλα κληρονομική ανέλιξη προς την Πρωθυπουργία
υπόκειται πλέον σε οδυνηρή αμφισβήτηση.
«Μαμά Ντόρα, δεν θα γίνω πρωθυπουργός όταν φύγει ο θείος Κούλης;
Μαμά Ντόρα, γιατί οι Αθηναίοι δεν σέβονται τις αξίες που πρεσβεύει το σόϊ μας;
Μαμά Ντόρα, συγγνώμη που θα το πω,
αλλά αισθάνομαι ότι με αντιπροσωπεύει το τραγούδι
που λέει αυτή η αναρχο-άπλυτη, η Τάνια Τσανακλίδου.
Μαμά, γερνάω… Μαμά Ντόρα, γερνάω…».
…
Ο Κώστας Μπακογιάννης μού είναι συμπαθής
(εν αντιθέσει με τούς δύο εξ αίματος συγγενείς του,
που -σε πολιτικό επίπεδο- μού κινητοποιούν την Αντιπάθεια και την Αποστροφή).
Όμως, όσο κι αν θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος διαθέτει θετικά στοιχεία,
άλλο τόσο πιστεύω ακράδαντα ότι είναι αδύνατον να αποτινάξει τις ντιενεϊκές τροχοπέδες του.
Όταν η γαλούχησή σου, ο πυρήνας σου, η δομή σου, οι αντιλήψεις σου,
στηρίζονται στην εξαιρετικώς επικίνδυνη και παντελώς αντιδημοκρατική (υπο)κουλτούρα
που λέγεται «Οικογενειοκρατία»,
πάντοτε στο τέλος τής ημέρας θα υπερισχύει μέσα σου αυτή η σαθρή νοοτροπία.
Ο Δάντης αναφέρει στη «Θεία Κωμωδία» τα «Επτά Θανάσιμα Αμαρτήματα»,
τα οποία είναι -κατά σειρά- τα εξής:
1) Αλαζονεία
2) Ζηλοφθονία
3) Οργή
4) Οκνηρία
5) Απληστία
6) Λαιμαργία
7) Λαγνεία
Ε, λοιπόν, όσο κι αν άπαντες έχουμε το δικαίωμα στο Σεξ και στην Ηδονή,
επειδή η Λαγνεία είναι το μοναδικό «θανάσιμο αμάρτημα»
που απέχει παρασάγγας από τη φαμίλια Μητσοτάκη,
προτείνω να την αντικαταστήσουμε με την «Οικογενειοκρατία»
(εν προκειμένω, μάλιστα,
η Λαγνεία και η Οικογενειοκρατία έχουν εξελιχθεί σε ταυτόσημες έννοιες,
καθώς το Πολιτικό Ορμέμφυτο ικανοποιείται μόνο μέσα από νεποτιστικές διαδικασίες).
…
Γιατί ηττήθηκε ο Κώστας Μπακογιάννης;
Ποιοι είναι οι λόγοι που επέφεραν
αυτήν την -τηρουμένων των αναλογιών- εκλογική συντριβή;
Ο «Μεγάλος Περίπατος» είναι βασική αιτία,
καθώς συμπυκνώνει την κοσμοθεωρία
που εφήρμοσε ο πρωθυπουργικός ανιψιός κατά τη διάρκεια τής θητείας του.
Εγκλωβισμένος στο «Χρυσογυάλινο Κωσταλέξι» του,
ο Μπακογιάννης απέτυχε να συνειδητοποιήσει την ποικιλοτρόπως ασφυκτική καθημερινότητα
που βιώνουν επί χρόνια οι πολίτες τής Αθήνας
και επεχείρησε με -ενίοτε πανάκριβα- μπιχλιμπίδια να θαμπώσει τούς ιθαγενείς,
ενώ στην πραγματικότητα τούς εδυσκόλευε έτι περαιτέρω τη ζωή.
Μπιχλιμπιδισμός.
Ένας αδιάλειπτος μπιχλιμπιδισμός,
με μοναδική φωτεινή εξαίρεση τη δρομολόγηση τής κατασκευής γηπέδου για τον Παναθηναϊκό.
Το Δημόσιο Χρήμα υπέκειτο σε κραυγαλέες κατασπαταλήσεις
(ποιος ξεχνάει τις 211.000 ευρά που εκόστισε η 17λεπτη συναυλία τού «ημέτερου» Σάκη Ρουβά,
ο οποίος -εν μέσω Πανδημίας, την παραμονή τής Πρωτοχρονιάς τού ’22-
ενεφανίσθη στο πάρκινγκ τού Θεάτρου τού Λυκαβηττού
και έκανε «ποδαρικό» τραγουδώντας μπροστά σε… αόρατους θεατές,
αφού βρισκόντουσαν σε πλήρη ισχύ τα μέτρα απαγόρευσης μαζικών συνάξεων).
Έργα χωρίς την παραμικρή πρακτική ή αισθητική αξία για τούς δημότες,
χρησιμοποιούνταν ως τεκμήρια πυρετώδους αυτοδιοικητικής δημιουργικότητας.
Διαρκής Αποθέωση από το «Σύστημα».
Αγιογραφίες από τα «πετσωμένα» και ξεπουλημένα «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης».
Στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία
δεν χρειάζεται να είσαι πρωθυπουργός ή πρώην πρωθυπουργός για να έχεις «Ασυλία».
Στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία
αρκεί να είσαι «Μελλοντικός Πρωθυπουργός» για να έχεις ασυλία.
Η Ενόραση τού Ραγιά.
…
Εν κατακλείδι,
ο Κώστας Μπακογιάννης έπεσε θύμα τού πολιτικού «DN.A.» του
και εκλήθη αίφνης να πληρώσει τα οδυνηρά επίχειρα
τής αδυναμίας του να αντισταθεί στο επιδαψιλευμένο «Μητσοτακικό Αήττητο».
Η βεβαιότητα για εκλογικό θρίαμβο και η ταυτόχρονη υποτίμηση τού αντιπάλου,
έγιναν το εκρηκτικό μείγμα που ενεργοποίησαν τη βόμβα μεγατόνων
(ο Δήμος Θεσσαλονίκης και η Περιφέρεια Θεσσαλίας
ήρθαν να σφραγίσουν την «Ανατίναξη τής Επίπλαστης Αυτο-Πεποίθησης»).
…
Η «Αγία Οικογένεια».
Η Κρατικοδίαιτη Οικογένεια.
Το Εκ Γενετής Εξασφαλισμένο Μέλλον.
Η Σιγουριά τής Νίκης.
Η Ονείρωξη τής Αριστείας, η Πραγματικότητα τής Αχρηστίας.
Το «Μητσοτακέϊκο» δεν είναι απλώς ένα «σόϊ»,
αλλά αποτελεί «κοινωνικό φαινόμενο» που περιγράφει τη Νεοελληνική Ιστορία.
Ευτυχώς, όμως, για την Πατρίδα,
η Αθήνα απέδειξε ότι όσες χιλιετίες κι αν προστεθούν στην ηλικία της,
θα είναι εσαεί η «Κοιτίδα τής Δημοκρατίας»
και θα στέλνει το δέον μήνυμα στους σύγχρονους «Πεισιστρατίδες»:
Σόϊ αλλά όχι αβλαβείς.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
