Π.Κ.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είπε στις Βρυξέλλες: «Οι Γερμανοί είναι κακοί, πολύ κακοί». Υπονοεί, προφανώς, πως οι Αμερικανοί είναι «καλοί, πολύ καλοί».
Φαντάζομαι πως ο Γάλλος θα μπορούσε να πει: «Οι Βρετανοί είναι κακοί, πολύ κακοί», υπονοώντας πως οι Γάλλοι είναι «καλοί, πολύ καλοί». Ξέρετε τώρα εσείς με αυτήν την ιστορία του καλού και του κακού, του Λύκου και της Κοκκινοσκουφίτσας, πού καταλήγουμε… Σε τραγωδίες βεβαίως.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είπε στον Τσίπρα: «Σας παρακολουθώ… ανακάμπτετε, είναι εκπληκτικό». Τον πίστεψαν και η City Group και η Stanley Morgan και η Goldman Sax. Τον πίστεψε και ο Τσίπρας. Κυρίως τον πίστεψε το ΔΝΤ. Απόδειξη; Η πορεία των ελληνικών ομολόγων. Ό,τι κέρδισαν με κόπο, το έχασαν μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα.
Από τα παραπάνω καταλαβαίνει ο αφελής πολίτης το επίπεδο ευθυκρισίας, τον πλούτο του πολιτικού διαλόγου και κυρίως το μέγεθος (διαμέτρημα) των πολιτικών ανδρών και γυναικών που ασχολούνται (;) με την τύχη των χωρών τους. Στο προνήπιο τα παιδάκια διαθέτουν μεγαλύτερη ικανότητα πρόσληψης νοημάτων και εκτίμησης. Καλό διάλειμμα, λοιπόν. Περνά περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα…
