Θα ξεκινήσουμε το ρεπορτάζ μ’ ένα ερώτημα ρητορικό, με μια υπόθεση εργασίας.
Αν σήμερα το πρωί, έξω από το πάρκινγκ της Βουλής, στη θέση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Κωνσταντόπουλου, ήταν η γενική γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλέκα Παπαρήγα, οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ θα της άνοιγαν το δρόμο για να περάσει; Ή για δύο βήματα θα της έλεγαν ό,τι είπαν στον κύριο Κωνσταντόπουλο, «ελάτε αργότερα!»;
Είκοσι δηλαδή άτομα δεν μπορούσαν να κάνουν ένα βήμα, εμείς δεν λέμε δεξιά, ας το έκαναν κι αριστερά, για να διευκολυνθούν κάποιοι εργαζόμενοι του Κοινοβουλίου; Ήταν προτιμότερο αυτό που έγινε τελικά, δηλαδή να φτάσουν οι άνθρωποι στην πηγή και νερό να μην πιούν, εξαιτίας της 24ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ;
Μία συνάδελφος, που ήταν σχεδόν έξω από το χώρο στάθμευσης του Κοινοβουλίου, ζήτησε να την αφήσουν να περάσει, αλλά οι μπροστάρηδες της συγκέντρωσης της έδειξαν το ιδιωτικό πάρκινγκ λίγο πιο κάτω.
«Γιατί βρε παιδιά να δώσω έτσι δέκα ευρώ, και μάλιστα σε ιδιώτη; Μπράβο παιδιά, στο πρόσωπό μου τιμωρείστε τον καπιταλισμό», είπε η συνάδελφος και κάνοντας αναστροφή μπήκε στον ιδιωτικό πάρκινγκ.
Δώδεκα ευρώ η ώρα, συν δύο για κάθε επιπλέον εξηντάλεπτο.
«Ας παιδευτείτε λίγο κι εσείς ….», είπε δικαιολογώντας τα συντρόφια στο κόμμα βουλευτής του Κ.Κ.Ε. Άγγελος Τζέκης.
Χαλάλι, πάντως αν το συγκεκριμένο τό ’χει κομμουνιστής, τα λεφτά τουλάχιστον θα πιάσουν τόπο!
