ΠΚ
Τον είχε αποκαλέσει «ιεροεξεταστή». Τον χαρακτήρισε πουριτανό, προφανώς επικαλούμενος την βαριά
προτεσταντική διάσταση του όρου, εκεί πάνω στην Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ελβετία του Καλβίνου. Του καταλόγισε πως σε άλλες ιστορικές περιόδους θα αναλάμβανε καθήκοντα αρχιερέα της συλλογικής
καθάρσεως. Προφανώς είχε στο μυαλό του τις πυρές όπου έκαιγαν βιβλία, μάγισσες και αιρετικούς, κατά την γνώμη τους βεβαίως.
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε «φορτώσει» με τον Διονύση Σαββόπουλο, τότε που ο τραγουδοποιός με το «Φορτηγό» και το «Περιβόλι του Τρελού» τα άλλαξε. Ήταν η εποχή της μαχόμενης Νεορθοδοξίας, ενός νέου φρούτου που ήρθε από τον Βορρά, όπου φυσάει ο Βαρδάρης, παρασύροντας τους ελαφρόμυαλους. Ναι, τότε ο Σαββόπουλος είχε μπλέξει με «δυνάμεις» ισχυρές που με το ένα πόδι στην Αριστερά (τρομάρα τους) και ένα πόδι στο Άγιο Όρος, βάλε και λίγη δόση από ματαιοδοξία, ανακάλυπταν την δυναμική της Ορθοδοξίας σε ρε ελάσσονα. Σε λογαριασμό να βρισκόμαστε δηλαδή. Ο Ραφαηλίδης όπως το συνήθιζε στην αρχή τους πήρε στο ψιλό και μετά στο κυνηγητό. Αφορμή μία ταινία της Φρίντα Λιάππα. Τότε ο Σαββόπουλος μαζί με τον Απόστολο Δοξιάδη, σκληροπυρηνικοί Μητσοτακικοί πλέον και οι δύο, κατηγορούσαν την σκηνοθέτη πως «κακοποίησε ένα βρέφος 18 μηνών που το χρησιμοποίησε στην ταινία της.
Ο Δοξιάδης τότε και αργότερα κακοποίησε βάναυσα την λογική μας αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ο Ραφαηλίδης είχε αστράψει και είχε βροντήξει. Δικαίως. Κατέταξε τον Σαββόπουλο στο υπερσυντηρητικό στρατόπεδο, εξηγώντας με σαδιστική μαεστρία την αναπόφευκτη πολιτική διαδρομή του τραγουδοποιού. Όχι, ο Ραφαηλίδης δεν ήταν προφήτης.
Ήταν ένας λογικός, σύγχρονος, αριστερός και βαθιά συνειδητοποιημένος πολίτης. Είχε διαβάσει ιστορία βλέπετε.
Παρακολουθήστε τα βίντεο για να θυμηθείτε τις λεπτομέρειες εκείνης της σύγκρουσης:
