Εδώ και χρόνια -ακριβώς επειδή απεχθάνομαι την Κρυψίνοια και την Ουδετερότητα-
χρησιμοποιώ ως ιδιωτικό και δημοσιογραφικό διϋλιστήριο την αυτοσύσταση
«Αριστερός και Παναθηναϊκός».
Η Αριστερά και ο Παναθηναϊκός είναι αδιαπραγμάτευτες προσωπικές πανάκειες,
χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι αποτελούν τροχοπέδες κοινωνικότητας
και παρωπίδες που επιτρέπω να αλλοιώνουν την αντικειμενικότητά μου.
Ναι, πάντα (θα) υπάρχουν και στιγμές που το Συναίσθημα πριμοδοτεί την Εύνοια,
όμως αυτό που έχει πρωτεύουσα σημασία
είναι να μην επιτρέπουμε αφειδώς στην εκάστοτε προσωπική αδυναμία μας
να υποκαθιστά -και εν τέλει, να αντικαθιστά- τη Συνείδηση και την Ηθική.
Ό,τι αγαπάμε, οφείλουμε να μην το εμπλέκουμε με τη Δικαιοσύνη.
Ό,τι αγαπάμε, οφείλουμε να το περιβάλλουμε με Δικαιοσύνη,
ώστε έτσι να διαφυλάττουμε την αξιοπρέπειά μας και την αξιοπρέπειά του.
Εν κατακλείδι,
η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι το «Πλαίσιο τής Ζωής»
και όχι ένα σώμα που εκτίθεται στα διασταυρούμενα πυρά των συμφερόντων μας.
Η Αριστερά δεν έχει εκ προοιμίου δίκαιο στα πάντα.
Ο Παναθηναϊκός δεν έχει εκ προοιμίου δίκαιο στα πάντα.
Ο Νίκος Παππάς είναι Αριστερός και Παναθηναϊκός.
Αυτό το πυρηνικό δίδυμο μού κινητοποιεί αντανακλαστικώς τη συμπάθεια,
χωρίς να σημαίνει ότι είμαι συλλήβδην σύμφωνος με κάθε άποψή του,
με κάθε επιλογή του, με κάθε ενέργειά του.
Όμως, πάντα (θα) τάσσομαι υπέρ του,
όταν -λόγω τής προσωπικότητάς του και των ενοχλητικών τοποθετήσεών του-
(θα) στοχοποιείται από το κυρίαρχο σαθρό Σύστημα
κι από το καθεστωτικό «Μητσοτακικό Παρακράτος».
Ο Νίκος Παππάς είναι ένας οργισμένος άνθρωπος, ένας οργισμένος νέος άντρας,
ένας οργισμένος πολίτης, ένα οργισμένο πολιτικό ον,
ακριβώς επειδή διαθέτει συνείδηση, συνειδητότητα και συνειδητοποίηση.
Όντως, είναι φορές που εκφεύγει τής Ευπρέπειας και τής Αστικής Ευγένειας,
αλλά εδώ μιλάμε για αγώνα επιβίωσης που δίνει η Ελλάδα
ώστε να πάψει να είναι
η «Επίσημη Ευρωπαϊκή Αντιπρόσωπος των Λατινο-Αμερικανικών Μπανανιών»
(η Κολομβία και το Μεξικό δεν μετετράπησαν σε «μπανανίες» εν μία νυκτί·
πίσω από κάθε κράτος όπου βασιλεύουν η Βία, η Διαφθορά, η Σήψη,
υπάρχουν δεκαετίες -ή και αιώνες- επώασής τους,
από λαούς που ευρισκόμενοι σε ηθική ύπνωση
υπήρξαν από ανεκτικοί έως και συμπράττοντες στο οικοδομούμενο έγκλημα).
Εδώ, λοιπόν, έχουμε την περίπτωση ενός ανθρώπου με εν-συναίσθηση,
ο οποίος προσωποποιεί το πάλαι ποτέ κοινωνιολογικό απόφθεγμά μου:
«Μην πνίγετε την οργή σας. Πνίξτε αυτούς που σάς τη δημιούργησαν…».
Λέμε εκκωφαντικό «ΟΧΙ» στις δήθεν φιλειρηνικές -και επί τής ουσίας, θανατηφόρες- προτροπές
«Πνίξε την οργή σου.» και «Δώσε τόπο στην Οργή.»,
διότι πρόκειται για αφηγήματα που τα έχουν εφεύρει οι (επίδοξοι) Θύτες,
ώστε να μάς στερούν ατιμωρήτως τον Αέρα και τη Γη.
Αν πνίγεις την οργή σου, οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια στην Ασφυξία.
Αν δίνεις τόπο στην Οργή, οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια στην Αστεγία. .
Ο Νίκος Παππάς είναι άκρως επικίνδυνος για το Καθεστώς,
είναι ένας «Εν Ζωή “Παύλος Φύσσας”»,
και ως εκ τούτου -οποία έκπληξις (not)-
το Παρακράτος έχει εξαπολύσει τούς κάθε λογής συστημικούς «Ρουπακιάδες»
προκειμένου να καρφώσουν το «μαχαίρι» στην καρδιά τού αντιφρονούντος.
Εξ ου και βρίσκεται εν απολύτω εξελίξει η «δολοφονία χαρακτήρα» του.
…
Ο απόηχος από την πρόσφατη φονική πυρκαγιά δεν είχε κοπάσει,
αλλά έπρεπε πάση θυσία να κοπάσει.
Η καταστροφική φωτιά
έφτασε να προκαλέσει εκτενέστατες καταστροφές εντός αστικού ιστού,
οπότε χρειαζόταν ένας ισχυρός αντιπερισπασμός
για να αποπροσανατολιζόταν η (διαχρονικώς ευάλωτη) Κοινή Γνώμη.
Ο διαδικτυακός διάλογος που είχε ο Νίκος Παππάς με «ένστολο»,
υπήρξε η χρυσή ευκαιρία τής εκτρωματικής κυβέρνησης
προκειμένου να αλλάξει την «Πολιτική-Κοινωνική Ατζέντα».
Εδώ, λοιπόν, απεδείχθη για νιοστή φορά στην Ιστορία,
ότι «Η Μισή Αλήθεια είναι Διπλό Ψέμα.»,
καθώς οι ημιτελείς δημοσιοποιήσεις των συνομιλιών ήταν παντελώς ύποπτες
και κινητοποιούσαν στο έπακρο τη Συλλογική Δυσπιστία.
Ο «ένστολος» που -τάχα μου, τάχα μου- προσεβλήθη από τον Νίκο Παππά,
ονοματεπωνυμείται ως «Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος»
και διατυμπανίζει επί χρόνια ότι είναι στέλεχος στη «Νέα Δημοκρατία»,
συνοδεύοντας την «περγαμηνή» του με απόπατες αναρτήσεις
και με φασιστική-ρατσιστική-μισάνθρωπη ρητορική
(η «Νέα Δημοκρατία» διατείνεται μεν ότι τον έχει διαγράψει από μέλος της,
όμως ο ίδιος εξακολουθεί να δημοσιεύει με καμάρι στο «Facebook»
το εξειδικευμένο στοιχείο που λέγεται «Αριθμός Μητρώου Μέλους»),
ενώ συνάμα η «Ελληνική Αστυνομία» έχει εκδώσει διευκρινιστική ανακοίνωση,
αναφέροντας ρητώς ότι δεν ανήκει στις τάξεις της από το 2021
(βεβαίως, με βάση τα αποκρουστικά πεπραγμένα του,
εγείρονται τεράστια ερωτήματα από το γεγονός
ότι η «ΕΛ.ΑΣ.» κάνει λόγο για «αποστράτευση» και όχι για «απόταξη»,
καθώς -ΚΑΙ σε ζητήματα ηθικής τάξεως, ΚΑΙ σε πρακτικό επίπεδο-
η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις δύο έννοιες είναι χαώδης).
Ιδού οι «πολιτισμένες» αναρτήσεις
που έχει κάνει αυτό το νεοδημοκρατικό-παλαιοφασιστικό σκύβαλο…
Το οχετώδες παραλήρημα παρακάμφθηκε επιτηδευμένα
από την παρακρατική κυβέρνηση κι από τα ακροβολισμένα τσιράκια της,
καθώς έπρεπε πάση θυσία να υπάρξει -οποία λογοτεχνική τραγική ειρωνεία-
ένα προπέτασμα καπνού που θα αποσπούσε την Κοινωνική Προσοχή
από τούς καπνούς τής πρόσφατης φονικής και καταστροφικής πυρκαγιάς.
Έτσι, έγινε κεντρικό ειδησεογραφικό θέμα ο Νίκος Παππάς,
διότι ετόλμησε να αντιμετωπίσει το πεζοδρομιακού ύφους «σταγονίδιο»
με όρους που δεν ακολουθούσαν τούς κανόνες τού «Savoir-Vivre».
Εκεί, λοιπόν, εμφανίστηκαν οι σεσημασμένοι γλείφτες τού Μητσοτάκη,
αφού θεωρήσανε ότι επρόκειτο για μία πρώτης τάξεως ευκαιρία,
προμειμένου να πουλήσουν κομματική εκδούλευση
και να κερδίσουν πόντους εντός τής κυβερνητικής παράταξης.
Αυτοί οι υπάνθρωποι, λοιπόν, είναι οι «Στυλοβάτες τής Σήψης».
Όντες αδίστακτοι και συνάμα απελπισμένοι,
όντες απελπισμένοι και συνάμα αδίστακτοι,
με χείριστη αισθητική και με ανύπαρκτη αξιοπρέπεια,
μαγαρίζουν την Κοινωνία με την τοξική σιελόρροιά τους
και διασπείρουν το Ψέμα, την Υποκρισία, τη Συκοφαντία,
μέσω παραληρημάτων που ζέχνουν Ατενσιονχοριλίκι.
Ελέω τής ιδιαίτερης προσωπικότητας που διαθέτει ο Νίκος Παππάς,
ήταν βέβαιο ότι οι ποταποί εκδουλευτές θα έβλεπαν το ονοματάκι τους
να παίρνει μερικά χορταστικά ψιχουλάκια δημοσιότητας·
εδώ η Εμπορικότητα ήταν εξασφαλισμένη
και η γνωστή λαϊκή ρήση έβρισκε την εξαιρετική πολιτική διασκευή της:
«Μαζί με τον… Αριστερό, ποτίζεται κι η “γλάστρα”.».
…
Ο Παππάς κι οι Παπατζήδες.
Ο Παππάς καταφέρνει να αποδομεί και να γελοιοποιεί τούς «Παπατζήδες»
με έναν εκπληκτικό και αξιοθαύμαστα αντιφατικό συνδυασμό,
καθώς οι ανυπότακτες απευθύνσεις του προς τα «Όργανα τού Συστήματος»
σε κάνουν να μονολογείς ταυτοχρόνως τις φράσεις
«Και λίγα τούς είπε…» – «Και πολλά τούς είπε.».
Όχι, όσο κι αν είμαι φύσει ευγενής και ευγενικός άνθρωπος,
όσο κι αν πρεσβεύω την Ευπρέπεια και την Αστική Ευγένεια,
αρνούμαι να πέσω στην επικίνδυνη παγίδα που λέγεται «Ισαποστασία»
και να μετατρέψω την «“Comme Il Faut” Συμπεριφορά» σε αποστειρωμένο δόγμα.
Άλλωστε, το «Όπως Πρέπει», το «Καθώς Πρέπει»,
διαθέτει -επί τής ουσίας- απόλυτη μεταβλητότητα,
αφού το απρόσωπο ρήμα «Πρέπει» πάντα εξαρτάται από τα Πρόσωπα
(επί παραδείγματι,
όποιος διατείνεται πως ακόμη και με τον Χίτλερ οφείλεις να είσαι «Ζαμπούνης»,
σημαίνει ότι μέσα του κρύβεται ο Χίτλερ και όχι ο Ζαμπούνης).
Διόλου τυχαίως, οι Παπατζήδες που ξιφουλκούν κατά τού Νίκου Παππά,
χρησιμοποιούν ως σεσημασμένη παντιέρα τους τη λέξη «Ήθος».
Ποιοι..;
Αυτοί που βιάζουν το Ήθος και την Ηθική επί καθημερινής βάσεως.
Αυτοί που έχουν αναγάγει την Αήθεια σε επάγγελμα.
Το κάθε ξευτιλισμένο υπανθρωπάριο
που (προσπαθεί να) αναρριχάται παντί ατίμω τρόπω στο Σύστημα,
κραδαίνει το δάχτυλο και επιδίδεται σε καταγέλαστες διδαχές ήθους.
Η κατάσταση παραπέμπει ευθέως στην κωμική ηθογραφία «Η Βίλα των Οργίων»,
όπου η ακριβοθώρητη «τσατσά» συλλαμβάνεται από έναν εισβολέα αστυνομικό
και τού κάνει μαθήματα γλωσσικής ευπρέπειας:
«Αχ…, να χαρείτε, μιλάτε μου στον Πληθυντικό. Είμαι κόρη ναυάρχου.».
Ήθος; Ηθική;
Οι «Παπατζήδες τού Κοινού Νεοδημοκρατικού Δικαίου»
γράφουν ολόκληρα διδασκαλικά κατεβατά κατά τού Νίκου Παππά,
αθωώνοντας -και επί τής ουσίας, αποδεχόμενοι διά τής ανοχής και διά τής αποσιώπησης-
το οχετώδες φασιστικό-σεξιστικό-ομοφοβικό-μισογυνικό παραλήρημα
που ανέκαθεν διαπράττει εξακολουθητικώς ο αποστρατευμένος τραμπούκος.
Ήθος; Ηθική;
Οι «Παπατζήδες τού Κοινού Νεοδημοκρατικού Δικαίου»
καθιστούν σαφές με την απροκάλυπτη και αναίσχυντη μονομέρειά τους,
ότι η ρυπαρή ύπαρξή τους υπηρετεί την «Εργαλειοποίηση τής Ηθικής»,
την «Οπορτουνιστική Ηθική», τη «Συντεχνιακή Ηθική»,
την «Ηθική των Δύο Μέτρων και Δύο Σταθμών».
Ήταν Σεπτέμβριος τού 2017 όταν ο τότε αντιπολιτευόμενος Μητσοτάκης,
αυτός ο κληρονομικώ αδίκω πρωθυπουργίσκος,
εξεστόμιζε -κατά τη διάρκεια τής συνέντευξης Τύπου στην 82η «Δ.Ε.Θ.»-
τη φράση που αντανακλά σε απόλυτο βαθμό το (πολιτικό) ποιόν του:
«Μ’ ενδιαφέρει η Επικοινωνία κι όχι η Ουσία.».
Ουδεμία έκπληξις, λοιπόν,
ότι και οι θλιβεροί «Νοικοκυραίοι» που αποτελούν τον πυρήνα των ψηφοφόρων του,
είναι συρόμενα και φερόμενα τού «Φαίνεσθαι»:
«Μάς ενδιαφέρει ο Τρόπος και όχι η Αλήθεια.».
Ήθος; Ηθική;
Οι «Παπατζήδες τού Κοινού Νεοδημοκρατικού Δικαίου»
παθαίνουν ονειρώξεις κάθε φορά που εμφανίζεται ο Νίκος Παππάς,
θεωρώντας ότι ο ασεβής τρόπος του καθαγιάζει τα άδηλα εγκλήματά τους·
όμως, αυτή η αντιπαράθεση αποβαίνει μονίμως εις βάρος τους,
διότι ο ομαδικός κανιβαλισμός που επιφυλάσσουν στο θύμα τους,
καθίσταται εν τέλει το «Βατερλό» τους.
Βρήκανε Παππά οι «Νεκροθάφτες τού Ήθους και τής Ηθικής»,
αλλά πέφτουν διαρκώς οι ίδιοι στον λάκκο που τού έσκαψαν.
Βρήκανε Παππά και ήδη έθαψε πέντ’-έξι από δαύτους
(εξ ου και έχουν κρυφτεί τις τελευταίες μέρες οι «επιζήσαντες»,
περιμένοντας άνωθεν εντολές για την επόμενη συντονισμένη επίθεση
και ελπίζοντας ότι το επόμενο υποψήφιο θύμα τους
θα είναι πιο συνεργάσιμο κατά τη στιγμή τής επικείμενης δολοφονίας του).
…
Ανακεφαλαιώνοντας…
Η χαώδης διαφορά που έχει ο Παππάς από τούς «Παπατζήδες» είναι η εξής:
Ο Παππάς -αν ήταν καλύτερη η Ελληνική Κοινωνία- θα γινόταν κι αυτός Καλύτερος.
Οι «Παπατζήδες» -αν ήταν καλύτερη η Ελληνική Κοινωνία- θα γίνονταν Χειρότεροι.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
