Ο κ. Σταύρος Μπένος είναι μία συστημική εφεδρεία παντός πολιτικού καιρού. Από τότε που ήταν Δήμαρχος φρόντισε να «κτίσει» το προφίλ του συναινετικού γεφυροποιού, δηλαδή της συστημικής καβάτζας που τόσο απαραίτητη είναι όταν τελειώνουν τα άλλοθι και τα ψέματα μαζί. Τότε χρειάζεται κάποιος που θα παίξει τον ρόλο της κρίσιμης «αλλαγής» στην πολιτική ενδεκάδα που έπαιξε και κινδυνεύει να χάσει το παιγνίδι. Τότε λοιπόν εμφανίζονται κάποιοι ξεχασμένοι οι οποίοι αναλαμβάνουν να διασώσουν τα προσχήματα. Ο κ. Μπένος ανέλαβε λοιπόν την προεδρία της επιτροπής ανασυγκρότησης της Εύβοιας. Επί της ουσίας δέχτηκε να αναλάβει και να νομιμοποιήσει την εισβολή του ιδιωτικού παράγοντα στην αποκατάσταση του δασικού πλούτου της χώρας. Ποτέ και κανείς ιδιώτης (με την σύγχρονη ή την αρχαία απόδοση του όρου) δεν ανέλαβε να κάνει κάτι χωρίς αντάλλαγμα.
Ο Σταύρος Μπένος είναι παλιός γνώριμος της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας. Από το κακόγουστο σήριαλ όπως το χαρακτηρίζει ο «Ριζοσπάστης» με τα φρουτάκια, τότε όταν ακόμη κυριαρχούσε στη Μεσσηνία, έως την εποχή που θήτευσε στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη από την οποία «κόπηκε» αίφνης όταν όπως πάλι επισημαίνει ο «Ριζοσπάστης» της εποχής υπήρξαν αδιάσειστα στοιχεία για την εμπλοκή του πολιτικού του ΠΑΣΟΚ με τον ισχυρό τοπικό «φρουτέμπορα», δηλαδή τον βασιλιά του Τζόγου στη Μεσσηνία. Ας διαβάσουμε τι έγραφε ο «Ριζοσπάστης»
«Ένα νέο επεισόδιο ήρθε να προστεθεί στο κακόγουστο σίριαλ του παράνομου τζόγου – όπως αυτό εξελίσσεται από τη συχνότητα της τηλεοπτικής «Ζούγκλας». Ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος προχτές το βράδυ επανήλθε στο θέμα εμπλέκοντας αυτή τη φορά τον υφυπουργό Εσωτερικών, Στ. Μπένο και τον υπουργό Μακεδονίας – Θράκης Γ. Πασχαλίδη.
Συγκεκριμένα ο Γ. Πασχαλίδης κατηγορήθηκε για στενές σχέσεις με τον Γ. Τεκτερίδη, επιχειρηματία από τη Βόρεια Ελλάδα, που εμπλέκεται σε δραστηριότητες παράνομου τζόγου, όπως καταγγέλθηκε. Ωστόσο, τα «ενοχοποιητικά» στοιχεία που παρουσιάστηκαν ήταν της ιδίας υποστάθμης με εκείνα που είχαν παρουσιαστεί, από άλλο τηλεοπτικό σταθμό, για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όπως, ότι ο υπουργός είχε καλέσει τον εν λόγω επιχειρηματία σε δεξίωση στο κυβερνείο Θεσσαλονίκης, στην οποία παραβρισκόταν και ο πρωθυπουργός, καθώς και ότι το γραφείο του στα Γιαννιτσά είναι δίπλα σε αυτό του Τεκτερίδη! Στην εκπομπή ακούστηκε και σχόλιο του Γ. Πασχαλίδη, το οποίο ήταν: «Εγώ τρώω μόνο φρούτα εποχής»! Χτες, ο υπουργός σε δήλωσή του έκανε λόγο για πόλεμο λάσπης με στόχο την πολιτική του τιμή και αξιοπρέπεια, την οποία όπως τόνισε θα υπερασπιστεί.
Αναφορικά με τον Σταύρο Μπένο, ο οποίος μάλιστα ζήτησε και παραβρέθηκε στην εκπομπή από την οποία τελικά αποχώρησε μετά από έντονες αντεγκλήσεις που είχε με τον Μ. Τριανταφυλλόπουλο, παρουσιάστηκαν…. αδιάσειστα «ενοχοποιητικά» στοιχεία. Όπως ότι το εκλογικό του κέντρο στην Καλαμάτα ήταν ιδιοκτησίας του Δ. Μαθιόπουλου, ο οποίος χαρακτηρίστηκε «άρχοντας του παράνομου τζόγου στην περιοχή»!
Καλούμενος να σχολιάσει τα όσα διεμήφθησαν στην εκπομπή μεταξύ Μπένου – Τριανταφυλλόπουλου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χ. Πρωτόπαπας, δήλωσε χτες: «Δε θα κάνω σχόλιο, γύρω από θέματα που αφορούν την προσωπική στάση του καθενός μας. Στηρίζουμε απόλυτα τα στελέχη, γιατί γνωρίζουμε τη διαφάνεια και την εντιμότητά τους, την καταξίωση και την προσφορά τους στις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες τους τίμησαν και τους τιμούν με τη στήριξη και την ψήφο τους».
Εμείς σημειώνουμε συμπληρωματικά. Η δήλωση του Πρωτόπαπα τα λέει όλα ακόμη και εκείνα που δεν θα ήθελε να πει. Όπως αποκαλυπτική είναι και η δήλωση του Πασχαλίδη του οποίου η πολιτική καριέρα τελείωσε (τότε) νωρίς.
Όμως ,είπαμε, οι πολιτικές «καβάτζες» είναι απαραίτητο στοιχείο της τρέχουσας πολιτικής σκηνής. Κάτι δηλαδή σαν τις ρεζέρβες των αυτοκινήτων. Δεν χρειάζεται να είναι και καινούργιες αρκεί να κάνουν την δουλειά τους για ένα απαραίτητο χρονικό διάστημα. Μέχρι δηλαδή να φθάσει κανείς στο πολιτικό βουλκανιζατέρ.
Ευχόμαστε στον κ. Μπένο καλή επιτυχία και μακριά από τα επικίνδυνα «φρουτάκια» εποχικά ή μόνιμα. Διότι το μόνον που δεν θα μπορεί να αντέξει η Εύβοια θα είναι να «τζογάρουν» κάποιοι με τα αποκαΐδια και τις στάχτες και τα δάκρυα των ανθρώπων που έχασαν τις περιουσίες τους.
*Το κείμενο του «Ριζοσπάστη» δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 16ης Φεβρουαρίου του 2002.
