Του Πολύβιου Κανέ
Πόθεν αντλεί την περίσσεια πολιτική θρασύτητα, ώστε να εκβιάζει την ψήφο των πολιτών κραδαίνοντας την σπάθα και τρίτης εκλογικής αναμέτρησης τον Αύγουστο, αν δεν του απονεμηθεί μέσω κάλπης, τιμής ένεκεν όπως απαιτεί, η αυτοδυναμία που χρειάζεται;
Πόθεν προκύπτει πως ένας πολιτικός ανερυθρίαστα μπορεί να αμφισβητεί τα εκλογικά αποτελέσματα και μία και δύο και περισσότερες φορές ατιμωρητί; Μήπως για άλλη μία φορά καταδεικνύεται εμπράκτως πως ο συγκεκριμένος πολιτικός πάσχει από αθεράπευτη εξουσιαστική βουλιμία, τόση ώστε να παρεκτρέπεται σε τέτοιο βαθμό;
Η μήπως οι Ολιγάρχες που έχουν στήσει το Θέατρο Σκιών πίσω από τον μπερντέ που έχει σηκώσει ο πολιτικός αυτός, του ζητούν εδώ και τώρα συνταγματική πλειοψηφία, ώστε να διασφαλίσουν από νωρίς το πλιάτσικο του πυρήνα του κοινωνικού πλούτου, ενέργεια, υγεία, παιδεία, υδάτινα αποθέματα κ.λπ.;
Οι λαοί δεν είναι ούτε σοφοί, ούτε ανόητοι. Διότι οι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα και σοφοί και ανόητοι και έξυπνοι και λιγότερο ικανοί. Είναι τα πάντα και τίποτε μαζί. Επίσης η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ούτε καν ως φάρσα. Απλά οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους.
Ο θρασύς πολιτικός που εκβιάζει χωρίς να διατηρεί ούτε καν τα προσχήματα την ψήφο της Κοινωνίας, δεν αντλεί ούτε ένα δίδαγμα από την ιστορία. Όπως κάθε επιπόλαιος οδοιπόρος στην Πολιτική νομίζει πώς είναι άτρωτος και αλώβητος. Μέγα λάθος. Το έχουν πληρώσει, αργά ή γρήγορα, όλοι όσοι συμπεριφέρθηκαν σαν αυτόν. Η «Ιστορία» δεν χρωστά σε κανέναν. Εμείς όλοι της χρωστάμε μία εξήγηση.
