Ξύλο στους εκπαιδευτικούς μετά «Μεγάρου Μουσικής».
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Είθισται να θεωρείται και να προσδιορίζεται ως «Μήτηρ Μαθήσεως»,
όμως η γνωσιακή προσφορά της αποτελεί το απόλυτο «Δώρο-Άδωρο»
καθώς το Ανθρώπινο Είδος έχει την αέναη τάση να ανακυκλώνει την Ιστορία.
Ως εκ τούτου,
η ζωή έχει αποδείξει αναρίθμητες φορές ότι η Επανάληψη είναι η Ευχή και η Κατάρα τής Ιστορίας.
Γιατί «Ευχή»;
Διότι αρχετυπικώς έτσι ορίζει η ύπαρξή μας,
μέσα από την επαναλαμβανόμενη διαδικασία που λέγεται «Αναπαραγωγή».
Γιατί «Κατάρα»;
Διότι φέρουμε ισοβίως μέσα μας την επαναλαμβανόμενη υπερ-αξία που λέγεται «Εγώ».
Όμως, η Απληστία που αποτελεί σύμφυτη συνοδό τού «Εγώ»,
μετατρέπει τη φυσική αλληλουχία σε ένα πρωθύστερο σχήμα,
όπου η Κατάρα προηγείται και η Ευχή έπεται
(η φράση «Όταν χάσεις κάτι, τότε το εκτιμάς…»
αποτελεί την απλοποιημένη συμπύκνωση τής περιγραφόμενης συνθήκης).
…
Γιατί «Κατάρα»;
Διότι στις 21 Απριλίου 1967
-παρά τα αδιανόητα δεινά που έχει επιφέρει και προκαλέσει ο Φασισμός,
πρώτα με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατόπιν με τον Εμφύλιο-
η Ελλάδα έχει ακόμα ορθάνοιχτες τις θύρες για τη Χούντα.
Ο περιβόητος «Αποστάτης» (πατέρας τού νυν πρωθυπουργού)
και ο κατώτατος των κοινωνικών και πολιτικών περιστάσεων (τότε) βασιλιάς,
ανοίγουν τον δρόμο για το στρατιωτικό πραξικόπημα
που θα προσθέσει επτά ασήκωτα χρόνια στην πλάτη τής παραπαίουσας πατρίδας μας.
Γιατί «Ευχή»;
Διότι τον Απρίλιο τού 1969
-κατά τη διάρκεια των επετειακών εκδηλώσεων που διοργανώνει στο «Καλλιμάρμαρο» η Χούντα
για τη συμπλήρωση δύο ετών από την κατάλυση τής Δημοκρατίας-
η Μαθητιώσα Νεολαία που έχει υποχρεωτικώς συρθεί εκεί ωσάν «ντεκόρ»,
προβαίνει σε μία ιδιαίτερη πράξη αντίστασης προς τον παραληρούντα χιτλερίσκο Παπαδόπουλο.
Έτσι,
όταν ο παλαβός κορύβαντας δικτάτωρ
προσπαθεί να επιδοθεί στις ψυχιατρικού ενδιαφέροντος τρίπτυχες υστερίες του,
οι νέοι που βρίσκονται στις κερκίδες οχλοβοούν γελώντας ακατάπαυστα
και τού απαγορεύουν να ξεστομίζει ανεμπόδιστος τις αρρωστημένες μαλακίες του.
Σημειολογική Λεπτομέρεια:
Το επικοινωνιακό πλήγμα ήταν βαρύτατο για τούς ένστολους νοσταλγούς τού Ναζισμού
και μετά από μερικούς μήνες εφήρμοσαν σχέδιο εκδίκησης με την ονομασία «Επιχείρηση-Ψαλίδι».
Το «κούρεμα με την “ψιλή”» ήταν η απάνθρωπη τιμωρία για τους μαθητές
που διέπρατταν το «έγκλημα» να είχαν μακριά μαλλιά
και το εγχείρημα εξεκίνησε τον Ιανουάριο τού 1970 από το Περιστέρι.
Πρόκειται για εξαιρετική σύμπτωση,
αφού αυτή η ιστορική περιοχή τής Πρωτεύουσας
θα βρεθεί ξανά μπροστά μας στη συνέχεια τού παρόντος πονήματος…
…
Μετά από 54 χρόνια, η Ιστορία επαναλαμβάνεται…
Είναι Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2023,
όταν η αλληλουχία «Κατάρα-Ευχή» κάνει ξανά την εμφάνισή της.
Γιατί «Κατάρα»;
Διότι ο Κούλης Μητσοτάκης
-ήτοι, ο κληρονομικώ αδίκω πρωθυπουργίσκος που έχει καταστρέψει την Παιδεία,
αντιμετωπίζοντας τούς μαθητές ως τρομοκράτες και ως ανεπιθύμητους παρίες,
προτιμώντας να επενδύει σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς
και σε (ακατ)άσχετες προσλήψεις στα «Σώματα Ασφαλείας»-
είχε το θράσος να κομπάζει στο «Μέγαρο Μουσικής» για το κυβερνητικό έργο.
Γιατί «Ευχή»;
Διότι ανάμεσα στο πολυπληθές ακροατήριο των κομματικών κλακαδόρων,
υπήρξαν και συμπολίτες μας που -αρνούμενοι να προσκυνήσουν το καθεστώς-
μετήλθαν την ίδια συμβολική πράξη αντίστασης
που μάς είχαν αφήσει ως παρακαταθήκη οι μαθητές τής γενιάς τού 1969.
Τα θορυβώδη γέλια διέκοψαν τον κομπορρήμονα υποκλοπέα και ωτακουστή,
ο οποίος αντέδρασε επιδιδόμενος σε δήθεν δημοκρατικό λογύδριο:
«Στο Σχολείο διεξάγεται ένα ουσιαστικό…, ουσιαστικό εκπαιδευτικό έργο.
Και βέβαια, όπως έχουμε πει πολλές φ…
(ακούγονται τα πρώτα γέλια και σαστίζει),
…όπως έχουμε πει πολλές φορές…
(τα γέλια αυξάνονται και σταματάει για λίγο ώστε να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει,
αλλά αμέσως μετά επιχειρεί να βάλει πάλι σε λειτουργία την «κασετούλα»),
…όπως έχουμε πει πολλές φορές…
(τα γέλια συνεχίζονται αμείωτα, όμως κάνει μία ύστατη προσπάθεια παράκαμψης),
…τα σχολεία μας…
(τα γέλια εξακολουθούν να κυριαρχούν στον χώρο,
οπότε -διαπιστώνοντας ότι με την αδιαφορία του δεν έχει καταφέρει να αποδυναμώσει το συμβάν-
αποφασίζει να αντιμετωπίσει με φαινομενικό χιούμορ την κατάσταση).
Χαίρομαι που υπάρχει ικανοποίηση από αυτά τα οποία λέω…
(τα γέλια αποδοκιμασίας μπλέκονται με τα κομματικά χειροκροτήματα)
Εξ άλλου το Σχολείο είναι για χαμόγελο και για γέλιο.
(κάνει πάλι παύση για να απολαύσει την επιδοκιμασία από τούς υφιστάμενους κλακαδόρους)
…Και προσφέρει χαρά… (κι άλλη αβανταδόρικη παύση για χειροκρότημα)
…και ευχαρίστηση σε όσους συμμετέχουνε στην Εκπαιδευτική Διαδικασία.
(το χειροκρότημα των υποτακτικών παρισταμένων παραπέμπει τώρα σε φίλους τής Όπερας
που -έχοντας εκστασιασθεί από την ερμηνεία τής Μαρίας Κάλλας στον ρόλο τής «Αΐντα»-
απαιτούν μία τελευταία επιστροφή στη σκηνή για την τελική αποθέωση·
πλέον, καθίσταται σαφές ότι το κοινό διψά για την ατάκα που θα οδηγήσει στη Μαζική Κορύφωση,
οπότε η αρσενική καρικατούρα τής Κάλλας, ο Κούλης, βάζει τα πνευματικά δυνατά του)
Και αναρωτιέμαι…, γιατί ξέρετε, αυτή είναι η ομορφιά τής Δημοκρατίας,
να μπορούμε να δεχόμαστε όλες τις απόψεις και να διαχειριζόμαστε κάθε κατάσταση, αλλά…
(έστω και μετά από τον ασύντακτο πλατειασμό,
ο θυελλωδώς παλαμοκροτούμενος πρωθυπουργίσκος ξεφουρνίζει την πολυπόθητη ατάκα,
τονίζοντας μάλιστα τις τελευταίες λέξεις ώστε να δώσει το έναυσμα για το ντελίριο)
Αναρωτιέμαι μερικές φορές,
αν η προηγούμενη κατάσταση στην Παιδεία ήταν πραγματικά για γέλια ή για κλάματα;».
Όλα αυτά θα μπορούσαν να ήταν χαριτωμένα και συμπαθητικά.
Όμως, δυστυχώς για τη Δημοκρατία,
τα λόγια που ετόλμησε να εκφέρει ο Κούλης Μητσοτάκης
μετέτρεψαν την έννοια «Πρωθύστερο Σχήμα» σε υπέρτατη ειρωνεία και αυτο-γελοιοποίηση,
καθώς λίγη ώρα πριν από το επιδεικτικό λογύδριό του
οι εκπαιδευτικοί που έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το «Μέγαρο Μουσικής»
ήταν περικυκλωμένοι από δυνάμεις καταστολής και δέρνονταν ανηλεώς από ένστολα ούγκανα
(ούγκανα που προφανώς είναι -σε επίπεδο ιδεολογίας- ομογάλακτα με τη Χούντα
και χρησιμοποιούν τα γκλομπς ως προεκτάσεις τής τοξικής αρρενωπότητάς τους).
Ο ακροδεξιός παράδεισος ορίζει ότι,
το Ξύλο στους εκπαιδευτικούς βγήκε από το «Μέγαρο Μουσικής».
Ξύλο μετά «Μεγάρου Μουσικής».
Την αμέσως επόμενη μέρα,
ο κληρονομικώ αδίκω πρωθυπουργίσκος έκανε περιοδεία στην περιοχή
απ’ όπου οι φασίστες είχαν ξεκινήσει την εκστρατεία κατά τής Νεολαίας
μετά από το κάζο που υπέστησαν το 1969 στο «Παναθηναϊκό Στάδιο».
Περιστέρι τότε, Περιστέρι και τώρα.
Διωγμός τότε, Λαϊκισμός τώρα.
Πολιτικός Οπορτουνισμός. Πολιτικός Καιροσκοπισμός.
Ο περιφερόμενος τουρίστας που αδιαφορεί για τις συμφορές τής Κοινωνίας
κάνοντας διακοπές ακόμη και εν μέσω καταστροφικών πυρκαγιών,
και έχοντας επανειλημμένα σπάσει την καραντίνα που ο ίδιος επέβαλε επί Πανδημίας,
φτάνει στο απόπατο σημείο αλαζονείας να ξεστομίζει ανερυθριάστως ότι
«Το Σχολείο είναι για χαμόγελο και για γέλιο,
και προσφέρει χαρά και ευχαρίστηση σε όσους συμμετέχουνε στην Εκπαιδευτική Διαδικασία.
Αυτή είναι η ομορφιά τής Δημοκρατίας,
να μπορούμε να δεχόμαστε όλες τις απόψεις και να διαχειριζόμαστε κάθε κατάσταση.»,
κοροϊδεύοντας επί τής ουσίας τούς ξυλοδαρθέντες εκπαιδευτικούς.
Συνελόντι ειπείν,
η απόλυτη αποδόμηση τού Κούλη Μητσοτάκη
είναι η οπτικο-ακουστική ένωση των προαναφερθέντων γεγονότων.
Η εικόνα με τις δυνάμεις καταστολής να βιαιοπραγούν κατά των εκπαιδευτικών,
επενδεδυμένη ηχητικώς με τις θλιβερές πρωθυπουργικές πομφόλυγες,
αποτελούν εκκωφαντικό ράπισμα για τον ίδιο και για τη χουντίζουσα κυβέρνησή του.
Δείτε και Ακούστε, και όποιο αίσθημα σάς δημιουργηθεί κρατήστε το για τις κάλπες.
Δείτε και Ακούστε…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
