Το ενδιαφέρον των πολιτικών «αρχόντων» αυτού του τόπου για τους πολίτες και ιδιαίτερα για τους ψηφοφόρους τους είναι τόσο μεγάλο, που ούτε καν γνωρίζουν αν ζουν ή έχουν πεθάνει. Και πάει στο καλό, ας υποθέσουμε ότι δεν τους έχουν συναντήσει προσωπικά και δεν μπορούν να ξέρουν ποιος είναι άρρωστος, ποιος είναι στη φυλακή, ποιος είναι ακόμα στη ζωή…
 |
| Ο υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος |
Όταν «οι γραμματείς και οι φαρισαίοι» τους ανοίγουν τις σκονισμένες λίστες των πιθανών ψηφοφόρων τους, είναι τόσο δύσκολο να σκεφτούν ότι κάποιοι άνθρωποι που πήγαν στην προεκλογική συγκέντρωση του τάδε υποψήφιου πριν από τέσσερα χρόνια (έστω τρία) ή που έτρεχαν να βοηθήσουν εθελοντικά στο πολιτικό του γραφείο μπορεί, όπως συμβαίνει συνήθως στη ζωή, να έχουν αποβιώσει; Είναι τόσο δύσκολο, πριν σηκώσουν το ακουστικό, να ρίξουν μια ματιά, ας πούμε, στους εκλογικούς καταλόγους, προκειμένου να γλιτώσουν αυτοί το ρεζιλίκι και η οικογένεια του ανθρώπου που έχει φύγει από αυτή τη ζωή την πικρία, την αγανάκτηση και τη συναισθηματική φόρτιση που τους προκαλεί ένα τέτοιου είδους τηλεφώνημα; Και, τελος πάντων, είναι τόσο δύσκολο, όταν από την άλλη άκρη της γραμμής τους λένε «ξέρετε ο κύριος τάδε δεν είναι πια στη ζωή» να μην τον ξαναπάρουν τηλέφωνο, όταν τους καπνίσει να κάνουν παρουσίαση βιβλίου, προεκλογική ομιλία ή κομματικό δείπνο; Ας ζητήσουν τουλάχιστον κάποιον που είναι εν ζωή.
 |
| Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη |
Το πιο εκνευριστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν παίρνει τηλέφωνο ένας ή δύο υποψήφιοι με τους οποίους ο αποθανών μπορεί να είχε σχέσεις. Προεκλογικά, σε καθημερινή βάση, παίρνουν τουλάχιστον δυο διαφορετικοί. Άντε τώρα κάποιος, που έχει χάσει τον άνθρωπό του να πρέπει να απαντά κάθε μέρα ότι δεν ζει πια κι εκείνοι, ύστερα από ένα πνιχτό «συλλυπητήρια», να συνεχίζουν: «και να σας πούμε ότι το επόμενο Σάββατο ο κύριος τάδε, υποψήφιος στην Α΄ Αθηνών, στις 19:00, θα μιλήσει στο τάδε ξενοδοχείο. Σας περιμένουμε». Εννοώντας «πολύ λυπηθήκαμε που δεν ζει ο τάδε, αλλά δεν πειράζει, αφού ζείτε εσείς, ελάτε στη συγκέντρωση».
Προσκλήσεις σε προεκλογικές ομιλίες και παρουσιάσεις βιβλίων, ευχετήριες κάρτες για τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, την ονομαστική εορτή. Είναι κάπως ειρωνικό να βρίσκει κανείς κάτω από την πόρτα του κάρτες από τους υπουργούς που εύχονται «χρόνια πολλά για την ονομαστική σας εορτή», «με αγάπη, υγεία και ευτυχία» και αυτές να απευθύνονται σε κάποιον που δεν ζει πια. Τι «χρόνια πολλά»; Ποια «υγεία και ευτυχία»; Εκτός αν γνωρίζουν κάτι περισσότερο για τον άλλο κόσμο από ό,τι εμείς οι υπόλοιποι.
 |
| Ο Χρήστος Παπουτσής βουλευτής του ΠΑΣΟΚ |
Από το πολιτικό γραφείο του Χρήστου Παπουτσή, ο οποίος είναι υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών, μόλις άκουσαν την ερώτηση, απλώς μας έκλεισαν το τηλέφωνο κατάμουτρα:
 |
| Ο υφυπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης |
Η υπεύθυνη του πολιτικού γραφείου του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος είναι υποψήφιος με τη ΝΔ στη Β΄ Αθηνών, καταρχήν μας είπε ότι έχουν προσωπική σχέση με τους ανθρώπους στους οποίους τηλεφωνούν, αλλά δεν κατάφερε να μας λύσει την εξής απορία: «Πώς γίνεται αφού έχετε προσωπική σχέση να μην γνωρίζετε ότι κάποιος πέθανε;». Τελικά μας αποστόμωσε λέγοντάς μας: «Οι οικογένειες των θανόντων πρέπει να ειδοποιούν τα πολιτικά γραφεία των υποψηφίων σε περίπτωση που κάποιος έχει αποβιώσει». Ακούστε την απάντησή της:
 |
| Ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης |
Από το πολιτικό γραφείο του Γιώργου Αλογοσκούφη, ο οποίος είναι υποψήφιος με τη ΝΔ στην Α΄ Αθηνών, μας είπαν ότι όντως συμβαίνει από τη στιγμή που το γραφείο δεν έχει ενημερωθεί για τον θάνατο κάποιου. Και εκεί όμως θεωρούν ότι οι οικογένειες είναι αυτές που πρέπει να ενημερώνουν τα πολιτικά γραφεία, όταν κάποιος δικός τους φεύγει από τη ζωή.
