Π.Κ.
Ένας κύκλος ολοκληρώθηκε. Ένας φάκελος πολλών χιλιάδων σελίδων, πλήρης ντοκουμέντων και στοιχείων, με μαρτυρίες, καταθέσεις, φωτογραφικό υλικό και μαγνητοσκοπημένα βίντεο, συνιστά τον πυρήνα του κατηγορητηρίου κατά της οργανωμένης ελληνικής ακροδεξιάς. Κατά της ναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή».
Οι πάντες θεωρούσαν δεδομένη την ενοχή του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα, του Γιώργου Ρουπακιά, του μαχαιροβγάλτη του Κερατσινίου. Σχεδόν το σύνολο του νομικού κόσμου της χώρας θεωρούσε σίγουρη την ενοχή όσων συμμετείχαν στη δολοφονία αυτή αλλά και στις επιθέσεις κατά των μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και κατά των Αιγυπτίων αλιέων.
Το μέγα ερώτημα αφορούσε την πολιτική πλευρά αυτής της δίκης. Το εάν ή όχι το δικαστήριο θα κατέληγε στην ενοχή της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ως προς τη σύσταση, συμμετοχή και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης.
Ένα εικοσιτετράωρο πριν τη δίκη ουδείς ήταν σε θέση να διαβεβαιώσει το κατά πόσο η απόφαση του δικαστηρίου θα ήταν καταδικαστική για την ηγεσία του ακροδεξιού κόμματος. Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν. Η καχυποψία κυριαρχούσε ακόμα και λίγα λεπτά πριν η πρόεδρος του Δικαστηρίου Μαρία Λεπενιώτη ανέβει στην έδρα για να ανακοινώσει την απόφαση.
Τελικά η λογική, κυρίως η πολιτική λογική, η οποία επιτάσσει να ικανοποιείται το κοινόν περί δικαίου αίσθημα, η λογική η οποία δεν επιτρέπει να αγνοούνται τα όσα διαδραματίστηκαν σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια και κυρίως η λογική που επιβάλλει τη μη λήθη και άρα τη διατήρηση της μνήμης, αυτή η λογική εκφράστηκε από την πρόεδρο του Δικαστηρίου.
Μένει η συζήτηση περί ελαφρυντικών και η επιβολή των ποινών. Συνήθως σε αυτή τη φάση παρουσιάζονται οι «επιπλοκές», οι «εμπλοκές» και κάποιες περίεργες «διευκολύνσεις». Ακόμη εμφανίζεται πολλές φορές και κάποια «επιδημία» αμνησίας, μικρής χρονικής διάρκειας. Ωστόσο ένα είναι το σίγουρο. Η ενοχή των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής προϊδεάζει και για τις ποινές που θα επακολουθήσουν. Κάποιοι θα οδηγηθούν στη φυλακή ενδεχομένως για κάποιο χρονικό διάστημα. Για κάποιους ενδεχομένως να μην εξαντληθούν οι πρόνοιες του νόμου. Αλλά και αυτό αρκεί για τη νομική, ηθική, πολιτική και κοινωνική αποδόμηση του εγχειρήματος «Χρυσή Αυγή». Αυτό άλλωστε ήταν το ζητούμενο.
Η δίκη θεωρήθηκε και δικαιολογημένα η «Μητέρα όλων των Δικών». Κινητοποιήθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Ενεργοποιήθηκαν οργανώσεις και στελέχη ομάδων κοινωνικής παρέμβασης. Δόθηκαν επικές μάχες επιχειρημάτων διά των ΜΜΕ. Συγκρούστηκαν κομματικές τακτικές και πολιτικές στρατηγικές με την οδυνηρή πραγματικότητα. Η Χρυσή Αυγή ήταν εκλεγμένο κόμμα στη Βουλή. Τα στελέχη της ήταν εκλεγμένοι βουλευτές. Η ηγεσία της είχε πλήρως αποθρασυνθεί. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες τούς ψήφισαν. Η οργάνωση είχε αρχίσει να συγκροτεί διεθνείς συμμαχίες.
Τελικά η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν και η απαρχή της αποδόμησης του ακροδεξιού-ναζιστικού μορφώματος που ρεζίλευε το πολιτικό σύστημα της χώρας. Με μία πρωτόγονη συμπεριφορά, με έναν έκδηλο και χωρίς όρια ρατσισμό, με μία χυδαία αισθητική, η ναζιστική αυτή οργάνωση αποτελούσε μία αναμφισβήτητη απειλή. Η δολοφονία ενός παιδιού στο Κερατσίνι ενεργοποίησε ανακλαστικά και πυροδότησε αντιδράσεις.
Η Δικαιοσύνη απεφάνθη πως η Χρυσή Αυγή λειτούργησε ως εγκληματική οργάνωση. Πρόκειται για μία απόφαση ορόσημο. Δημιουργεί νομικό προηγούμενο. Συγκροτεί ένα «μέτωπο αναφοράς» για τους πολίτες που αγωνίζονται και διεκδικούν.
Ποτέ οι δικαστικές αποφάσεις δεν ήταν αρκετές για την εξουδετέρωση των φασιστικών απειλών. Ο πόλεμος είναι διαρκής ,διαχρονικός και εξαντλητικός. Καμιά φορά τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Η απόφαση της 7ης Οκτωβρίου ωστόσο προσφέρει μία ανάσα και μία λύτρωση με ημερομηνία λήξης από τον φόβο. Μέχρι την επόμενη σύγκρουση.
Παρακολουθήστε τις τοποθετήσεις δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής μετά την ανακοίνωση της απόφασης:
