Π. Κ.
Οι παροικούντες την πόλη των Χανίων είχαν ενημερωθεί εξαρχής πως η πολιτική συμβίωση των δύο προβεβλημένων «διαδόχων» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη θα ήταν μία δύσκολη άσκηση πολεμικής τέχνη.
Παρά τις αντιρρήσεις των παρατηρητών ως προς της αξιοπιστία τέτοιων σεναρίων, η πραγματικότητα
από πολύ νωρίς κατέδειξε πως οι Κασσάνδρες είχαν δίκιο. Ορισμένοι επικαλέστηκαν την κατάρα του Ανδρέα αλλά μάλλον το παράκαναν. Οι πολίτες των Χανίων, συνήθως πολύ καλά ενημερωμένοι, με παράδοση στην ανάλυση των αντιπάλων πολιτικών οίκων της δυτικής Κρήτης, Βενιζέλου και Μητσοτάκη, και άρα πιο πραγματιστές και προσγειωμένοι, ανέπτυξαν την πιο απλή θεωρία της προσωπικής φιλοδοξίας. Τελικά αυτή η θεωρία ήταν και η πιο αξιόπιστη.
Ο παραπάνω πρόλογος κρίθηκε αναγκαίος προκειμένου να διευκολύνει την αναγνώστη στην ιχνηλάτηση της σχέσης της πολιτικά πληθωρικής Ντόρας Μπακογιάννη και του αιφνιδιαστικά αναρριχώμενου στην ηγεσία της λεγόμενης γαλάζιας πολυκατοικίας Κυριάκου Μητσοτάκη. Για να επιστρέψουμε στην επικαιρότητα, θα πρέπει να αναφερθούμε στην θητεία της Ντόρας Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών όπου και διαχειρίστηκε την περίφημη πλέον Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή.
Η κυρία Μπακογιάννη δεν παρέκκλινε ποτέ από την πολιτική που χάραξε ο πατέρας της Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επί του «Μακεδονικού». Αυτήν την πολιτική γραμμή επεξεργάστηκε και στην υπόθεση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. Με τις γνωστές σχέσεις που η οικογένεια Μητσοτάκη διατηρούσε επί μακρόν με συγκεκριμένα ευρωπαϊκά κέντρα όπου κυρίαρχη θέση ανέκαθεν διατηρούσε η Βόννη και στη συνέχεια το Βερολίνο, η κυρία Μπακογιάννη φαίνεται πως επέβαλε ή εξήγησε πως η λεγόμενη εθνική γραμμή του Βουκουρεστίου ήταν και η παραγωγικότερη δυνατή. Αξίζει εδώ να σημειωθεί η παραδοσιακή σχέση της οικογένειας Μητσοτάκη με την ισχυρή οικογένεια των Μπους στο Τέξας. Μία σχέση φιλίας και συνεργασίας με τους εκπροσώπους των λεγόμενων πετρελαιάδων της αχανούς αυτής πολιτείας των ΗΠΑ. Προκειμένου να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, πρόεδρος της Αμερικής κατά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου ήταν ο Τζωρτζ Μπους τζούνιορ.
Τις πραγματικές θέσεις του κ. Κώστα Καραμανλή αποκάλυψε το απόρρητο τηλεγράφημε του τότε Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα διά του οποίου η διπλωματική υπηρεσία των ΗΠΑ ενημέρωνε το State Department για το τι ακριβώς πιστεύει ο Έλληνας πρωθυπουργός. Αυτά για την ιστορία αλλά και για να κατανοήσει κανείς τις λεπτές ισορροπίες εντός, εκτός και επί τα αυτά της οικογενείας Μητσοτάκη.
Λίγες ώρες μετά την σαφή στροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη επί του «Μακεδονικού» όπου με λίγα λόγια ο πρόεδρος της ΝΔ επηρεαζόμενος από την ρήση «Φοβού τους Δαναούς» ανακοίνωσε πως δεν στηρίζει πλέον την όποια διαπραγμάτευση με την ΠΓΔΜ, άρα εκ των συμφραζομένων δεν στηρίζει κάθε πρόταση που εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία», η Ντόρα Μπακογιάννη απάντησε υψώνοντας το δικό της μπαϊράκι. Σε τηλεοπτική εμφάνιση μίλησε έξω από τα δόντια λέγοντας πως είναι έγκλημα όλος ο κόσμος να αποκαλεί τα Σκόπια «Μακεδονία» και εμείς, δηλαδή και ο αδερφός της, «φούφουτους». Την ίδια στιγμή ανακοίνωνε πως δεν προτίθεται να συμμετέχει στο συλλαλητήριο της Αθήνας αν και γνωρίζει (κάτι ξέρει) πως πολλοί άλλοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θα επιθυμούσαν να παρευρεθούν.
Η κυρία Μπακογιάννη με αυτή την τηλεοπτική της εμφάνιση διέβη τον Ρουβίκωνα ή αλλιώς την αόρατη εκείνη κόκκινη γραμμή που όποιος την περάσει γνωρίζει εκ των προτέρων τις επιπτώσεις. Μόνο που η «επίπτωση» για την Ντόρα Μπακογιάννη είχε εμφανιστεί πολύ νωρίτερα, προ μηνός σχεδόν, όταν ο αδερφός της με δημόσια δήλωσή του ξεκαθάριζε πως στην κυβέρνηση που προτίθεται να συγκροτήσει εάν και εφόσον κερδίσει τις εκλογές, δεν θα υπήρχε θέση για την Ντόρα Μπακογιάννη.
Το επιχείρημα ήταν σαφές αλλά προφανώς αποπροσανατολιστικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε να καταδείξει πως η σύγχρονη ΝΔ είναι κατά του νεποτισμού και άρα σε μία κυβέρνηση δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να ονομάζεται Μητσοτάκης και η υπουργός Εξωτερικών να είναι η αδερφή του. Μόνον που για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες και κοινωνίες αυτή η προσέγγιση δεν είναι απλώς επιβεβλημένη.
Είναι κάτι παραπάνω. Είναι αυτονόητη. Ιδιαιτέρως για εκείνους οι οποίοι έχουν εντρυφήσει στα κείμενα του Βολταίρου και δεν περιορίζονται στο να ανοιγοκλείνουν την θύρα της κατοικίας τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με έναν πολιτικό ελιγμό που τον αναβάθμισε σε άσκηση επί χάρτου για να καταδείξει πως σέβεται τις δημοκρατικές παραδόσεις της γηραιάς ηπείρου παραγκώνισε την αδερφή του. Ως γνήσιο τέκνο της οικογένειας Μητσοτάκη η αδερφή του δεν θα μπορούσε να προσπεράσει μία τέτοια πρόκληση χωρίς να αντιδράσει. Συνήθως λένε πως η εκδίκηση είναι ένα κρύο πιάτο. Στην προκειμένη περίπτωση το πολιτικό έδεσμα δεν ήταν απλώς κρύο, ήταν παγωμένο.
Η κυρία Μπακογιάννη επικαλέστηκε και θα επικαλείται την πολιτική κληρονομιά του πατέρα της σε όλες τις ενέργειές της από τούδε και στο εξής, αναγκάζοντας τον αδερφό της να παίρνει τις αποστάσεις του βήμα-βήμα από την πολιτική παρακαταθήκη του ιδρυτή του Οίκου Μητσοτάκη. Πρόκειται για μία αξιοσημείωτη ποιοτική διαφοροποίηση που οδηγεί και σε αυτονόητα πολιτικά συμπεράσματα. Μέχρι πού θα φτάσει αυτή η κόντρα; Μέχρι το τέλος λένε οι παροικούντες την πόλη των Χανίων και αυτοί γνωρίζουν.
Μία υποσημείωση: Πολύ πριν γεννηθούν η Ντόρα και ο Κυριάκος, πριν ακόμη υπάρξει η εμβληματική
μορφή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δηλαδή στα πολύ δύσκολα χρόνια της πορείας του Ελευθερίου Βενιζέλου από το Θέρισο στην Αθήνα, είχε καταγραφεί μία κυρίαρχη αντίθεση εκεί στις γειτονιές της Χαλέπα μέχρι και την πλατεία Δικαστηρίων. Μιλάμε πάντοτε για τα Χανιά. Ευτυχώς που υπάρχουν οι αρχαιοδίφες.
Εκείνα τα χρόνια ο Κλέαρχος Μαρκαντωνάκης ήταν εξ’ απορρήτων του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Τότε τμήμα της αντιπολιτεύσεως είχε κατηγορήσει τον Εθνάρχη πως χρηματοδοτήθηκε (δηλαδή λαδώθηκε) από τον πασίγνωστο διεθνή έμπορο όπλων Ζαχάρωφ, την εμβληματική αυτή μορφή που έπαιζε σκάκι μεταξύ του Τσάρου της Αυστρουγγαρίας, της Γερμανικής αυτοκρατορίας, της Γαλλίας και βεβαίως και του Βρετανικού Λέοντα.
Στα αρχεία διαβάζουμε μία επιστολή δια χειρός Βενιζέλου προς τον αγαπημένο του εξ απορρήτων συνεργάτη Κλέαρχο Μαρκαντωνάκη. Σε μία αποστροφή της επιστολής αυτής διαβάζουμε «μην δίνεις σημασία σε αυτές τις αθλιότητες οι οποίες ως γνωστόν διακινούνται από συγκεκριμένο άνθρωπο…!». Ποιο είναι το όνομα αυτού του ανθρώπου που διακινούσε τις αθλιότητες κατά του Ε. Βενιζέλου. Τα αρχεία δεν ψεύδονται. Και το όνομα αυτού Κυριάκος Μητσοτάκης (ο πάππος).
Υστερόγραφον: Δια του λόγου το αληθές παρατίθεται αυτούσια η επιστολή Ελευθερίου Βενιζέλου της 10ης Οκτωβρίου 1930 από το αρχείο του μουσείου Μπενάκη, φάκελος 283.
«Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
10η Οκτωβρίου 1930
Φίλτατε Κλέαρχε
Δεν είναι ανάγκη να σας είπω ότι επαναστατεί η συνείδησίς μου κατά των συκοφαντιών αι οποίαι σου απεδόθησαν όσον αφορά την δήθεν ανάμιξίν σου εις την αγοράν των Αμερικανικών Θωρηκτών και είσπραξιν προμηθείας δι’ αυτά, καθώς και διά την υπό του κ. Ζαχάρωφ εγχειρισθείσαν σοι δήθεν διά λογαριασμόν μου επιταγήν χιλίων λιρών. Εάν την ελεεινήν ταύτην συκοφαντίαν έπλασεν ή απλώς επανέλαβεν ο κοινός φίλος Κυρ. Θ. Μητσοτάκης είναι άξιος εμπτυσμού, διότι σε γνωρίζει από δεκαετηρίδων τόσον καλά ώστε να μην του επετρέπετο να αποδώση την ελαχίστην πίστιν εις αυτούς.
Φιλικώτατα
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ».
