Δ.Κ.
Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω τη δεινή θέση στην οποία έχω περιέλθει (καθώς και πολλοί συνάδελφοι β’ ξένης γλώσσας) κι η οποία συνεχώς δυσχεραίνει και δεν επιδέχεται καμίας βελτίωσης.
«Λόγω της ειδικότητάς μου (ΠΕ 05) είμαι υποχρεωμένη να διδάσκω σε πέντε σχολεία (σημειωτέον κανένα συστεγαζόμενο). Ελλείψει ωραρίου στη Γαλλική γλώσσα (μόνο 16 ώρες) αναγκάζομαι σε καθημερινή βάση να διακτινίζομαι, να σταθμεύω ακόμη και παράνομα (για να προλάβω να αναλάβω το τμήμα μου), να λαμβάνω κλήσεις για παράνομη στάθμευση, να αναλαμβάνω ακόμη και ολοήμερο σχολείο, να μη δύναμαι να καλύψω το πρόγραμμά μου σε πρωινή ζώνη διότι δεν βρίσκονται σχολεία, να δέχομαι επικριτικά κι απειλητικά σχόλια από Διευθυντές για τη μη κάλυψη του ωραρίου μου (χωρίς να είναι υπαιτιότητά μου)…
»Είμαι μία εκπαιδευτικός η οποία εδώ και 26 χρόνια, από τα οποία τα τελευταία 11 χρόνια στο δημόσιο, προσφέρω τις υπηρεσίες μου αγόγγυστα, με τον ίδιο αμείωτο ενθουσιασμό όπως όταν πρωτοξεκίνησα στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση αντίστοιχα (παρότι είμαι μητέρα 3 τέκνων και με σοβαρά ορθοπεδικά προβλήματα) με μόνο μου γνώμονα να εμφυσήσω στους μαθητές μου την αγάπη για τη Γαλλική γλώσσα έτσι ώστε να αποκτήσουν ένα ακόμη εφόδιο, με σεβασμό στους μαθητές, τις ανάγκες τους, τις δυσκολίες τους πάσης φύσεως (όταν κι αν μου επιτρέψουν οι συνάδελφοι να γίνω κοινωνός των ιδιαιτεροτήτων που ταλανίζουν τα παιδιά μας), με σεβασμό προς τους Διευθυντές, τους συναδέλφους, τους γονείς, όλο το προσωπικό εν γένει.
»Δυστυχώς, χρόνο με το χρόνο σβήνουν οι ελπίδες μου για ισότιμη μεταχείριση και το γεγονός ότι αντιμετωπιζόμαστε οι καθηγητές Γαλλικής και Γερμανικής γλώσσας ως τα παραπαίδια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης -όπως πριν από χρόνια μας είχε αποκαλέσει ένας Διευθυντής Εκπαίδευσης – ή ακόμη χειρότερα ως αριθμούς (πολύ σοφή κουβέντα ενός άλλου Διευθυντή), δηλαδή οι 23 ώρες υποχρεωτικού ωραρίου μου θα πρέπει να συμπληρωθούν πάση θυσία με όποιο κόστος (σωματικό, ψυχικό, οικονομικό) με θλίβει ιδιαίτερα και καταστρέφεται η μαγεία του να είσαι καθηγητής, δάσκαλος καθώς αναλωνόμαστε σε ανούσια θέματα, π.χ. θα προλάβω στο 15λεπτο διάλειμμα να φτάσω στο επόμενο σχολείο ή ακόμη χειρότερα θα βρω να σταθμεύσω με ασφάλεια την περιουσία μου (το αυτοκίνητό μου) το οποίο υποφέρει από τις διαρκείς μετακινήσεις μου) δίχως να εκτιμώνται η συνέπειά μας, το ήθος μας, ο αλτρουισμός μας.
»Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σας επισημάνω με πολλή παρρησία πως αυτό που καλούμαστε να υλοποιήσουμε οι καθηγητές Γαλλικής, Γερμανικής σε καθημερινή βάση (να πηγαινοερχόμαστε, να μπαινοβγαίνουμε σε δύο και τρία σχολεία ημερησίως -με μια αρμαθιά κλειδιά- να διδάσκουμε το μάθημά μας, ευέλικτη ζώνη, να αναλαμβάνουμε ολοήμερο δίχως να το δηλώνουμε είναι ένα έργο ακατόρθωτο κι ανέφικτο από τους περισσότερους εκπαιδευτικούς.
»Μετά τα όσα σας εξέθεσα εύχομαι να γίνει αντιληπτή η διαφορετικότητα στις συνθήκες εργασίας μας και να βρεθούν ανταποδοτικά μέτρα έτσι ώστε να υπάρχει ισοκατανομή στις υποχρεώσεις και στα δικαιώματα όλων των εκπαιδευτικών».
