Δεν μπορεί με τίποτα τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ να ελέγξει τα διάφορα στελέχη του τα οποία, πότε διαφημίζοντας την περίσσεια τεστοστερόνη τους και πότε αγγίζοντας με ένα εξαιρετικά αμφισβητούμενης σοβαρότητας τρόπο εθνικά θέματα όπως αυτό των Ιμίων, καταφέρνουν κάθε τόσο να δημιουργούν έναν περίεργο «εκνευρισμό» στο κοινωνικό σώμα, μέρος του οποίου «αύριο» θα κληθεί να τους ψηφίσει.(ή τελικά …να μην)
Στο ούτως ή άλλως εκρηκτικό περιεχόμενο για την (επίσης ούτως ή άλλως) καταρρακωμένη ηθικά ελληνική κοινωνία, έρχεται να προστεθεί και ο βαθμός της σοβαρότητας με την οποία δημοσιοποιούνται αυτές οι απόψεις και δεν είναι άλλος από αυτόν που μπορεί να έχουν τα λεγόμενα social media.
Επιχειρώντας λοιπόν να κάνει εξωτερική πολιτική επιλέγοντας μάλιστα για την διαδικτυακή του …ατζέντα τόσο ευαίσθητα θέματα όπως αυτό των Ιμίων αλλά και των χωρικών μας υδάτων, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ άλλων μιλάει για «πολιτικές ιδεοληψίες», ενώ στην ύπαρξη των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων, προτάσσει τη λέξη «δήθεν».
Σύμφωνα με την ξεκάθαρη άποψή του τα Ίμια τα δικαιούται η Τουρκία και μάλιστα δεν παραλείπει να τα αναφέρει και ως Καρντάκ, με την τουρκική τους δηλαδή ονομασία. Χαρακτηρίζει ότι η εκ μέρους μας αναχαίτιση των τουρκικών αεροσκαφών δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά «χαμένο χρήμα και ζωές» και φυσικά θεωρεί και απόλυτο παραλογισμό την εκ μέρους μας –έστω εν αναμονή- διεκδίκηση για τα 12 μίλια της αιγιαλίτιδας ζώνης.
Τις όποιες απαντήσεις δηλαδή προς την ελληνική κοινωνία θα κληθεί να τις δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο κ. Νάσος Θεοδωρίδης, του οποίου το όνομα έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι γνωρίζουν και ως εκ τούτου και οι απόψεις του μπορεί να εκληφθούν και ως γραφικές. Και αυτή μάλλον είναι και η πιο …ευνοϊκή για τις απόψεις του εκδοχή, αν σκεφτεί κάποιος πως ήδη διήγειραν τα αντανακλαστικά των πολιτικών εκείνων δυνάμεων που ως κύριο και …βιοποριστικό τους επάγγελμα δεν έχουν άλλο παρά το εμπόριο της εθνικοφροσύνης.
Και αν ένα φυσικό πρόσωπο έχει το ελαφρυντικό της μη θεσμικότητας πράγμα το οποίο του δίνει το «ακαταλόγιστο» αλλά και το ελεύθερο να αντιμετωπίζει οποιοδήποτε εθνικό θέμα με οποιαδήποτε «σοβαρότητα», ένα, με τον ένα ή άλλο τρόπο, πολιτικό πρόσωπο, σε όσο ακραίο σημείο του «φάσματος» και αν επιλέγει να κινείται, έχει πλήρη επίγνωση πως οι όποιες εκπεφρασμένες απόψεις του έχουν άμεσο αντίκτυπο στο κόμμα που πολιτικώς τον στεγάζει.
Το ενδιαφέρον φυσικά της ελληνικής κοινωνίας να μάθει για το αν οι απόψεις του συγκεκριμένου στελέχους της αντανακλούν ή έστω προσεγγίζουν και τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρείται αυτονόητο, οπότε μάλλον προβλέπεται μια αλληλουχία ανακοινώσεων προκειμένου να «μαζευτούν» τα …μάλλον αμάζευτα.
Eπιμέλεια : Παύλος Κιρκασίδης