Σ.Μ.
Χρειάζονται δύο για τάνγκο… και ο Πρόεδρος Ερντογάν, σμιλεύοντας το προφίλ του κοινώς αποδεκτού, το γνωρίζει καλά. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι για να μπορέσει μια συμφωνία να «δουλέψει» θα πρέπει και οι δύο πλευρές να είναι δεκτικές, η πρόσκληση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη να παρακαθίσουν σε γεύμα στην επίσημη εξοχική προεδρική κατοικία της Κωνσταντινούπολης την Κυριακή, μυρίζει «παγίδα».
Η ειδυλλιακή θέα στον ομιχλώδη Βόσπορο δεν προδιαθέτει για ένα ειδυλλιακό τετ α τετ, αν και ο πόλεμος στην Ουκρανία βάζει νέα γεωπολιτικά και οικονομικά δεδομένα στο τραπέζι, που απαιτούν διορατική διπλωματική μεταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, ποιος μπορεί να είναι αισιόδοξος ότι ο Ερντογάν θα εγκαταλείψει την πολιτική τακτική της καμένης γης;
Εξάλλου, τρώγοντας έρχεται η όρεξη, και είναι αυτό ακριβώς που φοβάται η ελληνική πλευρά, έχοντας κατά νου ότι η ιστορική αναθεωρητική ρητορική ίσως αρχίσει να γοητεύει επικίνδυνα τον Τούρκο Πρόεδρο, όπως άλλωστε τον γοητεύει και η τακτική του… καρότου και μαστίγιου.
Στο πλαίσιο αυτό, την πρόσκληση για γεύμα διαδέχθηκε, ύστερα από κάποιες ώρες, το… προειδοποιητικά «υψωμένο δάχτυλο» του εκπροσώπου του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ, ο οποίος έσπευσε να «υπενθυμίσει» ότι η ατζέντα θα περιέχει ολίγον απ’ όλα τα θέματα που αρέσκεται η Άγκυρα να επανεκκινεί, όπως «Γαλάζια Πατρίδα», υφαλοκρηπίδα, αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, μεταναστευτικό, ακόμη και Κούρδοι τρομοκράτες στο Λαύριο.
Το Μαξίμου, έλεγαν πηγές στη «Ζούγκλα», εκτιμά ως σίγουρο ότι, μόλις ανοίξει ο φάκελος των διμερών σχέσεων, ο Τούρκος Πρόεδρος θα επανέλθει στη γνωστή εμπρηστική λογική των διεκδικήσεων. Μόνο που η Αθήνα δεν έχει κάτι να χάσει, εκτιμούν κυβερνητικές πηγές. Μιλάει για «προσδοκίες μετρημένες και ρεαλιστικές» και κρατά ανοιχτή την πόρτα στον διάλογο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί σίγουρα πεδίο για έναν, έστω κατ’ ελάχιστον, κοινό βηματισμό Ελλάδας – Τουρκίας σε μια δύσκολη και άγνωστου χρονικού ορίζοντα περίοδο. Και οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις…
Οι σχέσεις με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ, αλλά και με τη Δύση, που ειδικά στην παρούσα συγκυρία δεν επιθυμεί ένταση στο Αιγαίο, αποτελούν τους κρίσιμους παράγοντες που φαίνεται ότι έχει αξιολογήσει προσεκτικά ο Ερντογάν στην προσπάθειά του να μην προχωρήσει σε ενέργεια που θα υπονόμευε τη στρατιωτική συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Όμως, η Άγκυρα πατάει σε δύο βάρκες και στοχεύει στην ανάδειξή της σε επιτήδειο ουδέτερο. «Οι φασιστικές πρακτικές εναντίον των Ρώσων επισκιάζουν τον νόμιμο αγώνα της Ουκρανίας» είπε στο Υπουργικό του Συμβούλιο ο Ερντογάν, παίζοντας με επιτυχία προς το παρόν τον ρόλο του αναγκαίου διαμεσολαβητή. Ρόλο που δεν άφησε ασχολίαστο η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, αναφερόμενη στη συνάντηση του Ουκρανού υπουργού Εξωτερικών με τον Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρόφ την Πέμπτη στην Αττάλεια, στο περιθώριο διπλωματικού φόρουμ.
«Πιστεύουμε ότι, από τη στιγμή που το επιβεβαίωσε η Ουκρανία, η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί όντως, ιδιαίτερα επειδή έγινε με πρωτοβουλία της Τουρκίας, του οικοδεσπότη της εκδήλωσης στο περιθώριο της οποίας αναμένεται να διεξαχθεί η συνάντηση», είπε η Ζαχάροβα.
Θα είναι το τέταρτο ραντεβού Μητσοτάκη – Ερντογάν: Σεπτέμβριος 2019 στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, Δεκέμβριος 2019 στο Λονδίνο -«σε ψυχροπολεμικό» κλίμα, καθώς είχε προηγηθεί η υπογραφή του τουρκολιβυκού μνημονίου- και τον Ιούνιο 2021 στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, μετά τα γεγονότα στον Έβρο…
Το μενού, λένε, θα αποτελεί γευστική πανδαισία. Μένει να αποδειχθεί και πόσο… εύπεπτο θα είναι.
