Ανοιχτή Επιστολή στον Πρόεδρο τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Αλέξη, ήταν 25 Ιανουαρίου 2015 όταν εψήφισα για πρώτη φορά «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Αλέξη, ήταν 21 Μαΐου 2023 όταν εψήφισα για τελευταία φορά «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Αλέξη,
παρά το γεγονός ότι έχω ήδη εξηγήσει τούς λόγους τής οριστικής αποστασιοποίησής μου
σε πόνημα με τίτλο «Να γιατί δεν θα ξαναψηφίσω Τσίπρα και “ΣΥ.ΡΙΖ.Α.”»
(https://www.zougla.gr/parapolitiki/article/na-giati-den-8a-ksanapsifiso-tsipra-ke-siriza),
δεν σημαίνει ότι έχω αποστασιοποιηθεί συναισθηματικά από το κόμμα
που επέλεγα αδιαλείπτως επί οκτώ χρόνια.
Έτσι, διαπιστώνω με θλίψη και με οργή,
ότι η πρόσφατη εκλογική πανωλεθρία απεκάλυψε την πολιτική «φούσκα» σας
και κατέδειξε ότι εσύ κι ο κομματικός μηχανισμός σου
είστε παντελώς ανίκανοι να αναστρέψετε -έστω κατ’ ελάχιστον- το αρνητικό κλίμα.
Αλέξη,
από την πρώτη στιγμή που έλαβε χώρα η συντριπτική ήττα,
εξέφρασα ανενδοίαστα την άποψη ότι είσαι «πολιτικά νεκρός».
Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα εξαφανιστείς από την Πολιτική Σκηνή,
αλλά αξιολογώ ότι πλέον δεν πρόκειται να ξανακάνεις… πρωθυπουργισμό.
Ήτοι, τέλος ο Πρωταθλητισμός, τέλος κι η Πρωθυπουργία.
Αλέξη,
το απολύτως ντροπιαστικό 20,07%
-πολλώ δε μάλλον, αν το θέσουμε σε αντιδιαστολή με το 40,79% που έλαβε η «Νέα Δημοκρατία»-
ήταν μία βουτιά στο κενό που επήλθε ως νομοτελειακή κατάληξη των ανοησιών σας.
Αποδειχθήκατε ασόβαροι, αφερέγγυοι, γελοίοι.
Μετατρέψατε την Αυτοκτονικότητα σε «χόμπι».
Πετούσατε τις ευκαιρίες στα σκουπίδια.
Ένας συρφετός από ξυπνητζήδες,
που εν τέλει έφτασαν να προσβάλλουν εξακολουθητικώς και βαναύσως την Αριστερά,
κραδαίνοντας φαιδρές παντιέρες όπου η Ελευθερία γινόταν Ασυδοσία,
η Ελευθερία τού Λόγου γινόταν Μπουρδολογία,
η Αυτοτέλεια γινόταν Αυτονόμηση,
η Πνευματικότητα γινόταν Ανοργασμικότητα.
Αλέξη,
δεν πάει πολύς καιρός από τότε που εσύ κι η παρεούλα σου παλεύατε για την είσοδο στη Βουλή
και -όπως πιστοποιούν τα γεγονότα-
ουδέποτε βρήκατε τη δύναμη να κόψετε τον ομφάλιο λώρο
που σάς συνδέει με την εποχή τής πομφολυγικής ανεμελιάς
και αρνηθήκατε πεισματικά να συνειδητοποιήσετε
ότι η «Ελαφρότητα τού Καναπέ» είναι το «Βαρίδι τής Προόδου και τής Εξέλιξης».
Αλέξη,
ξεμπροστιαστήκατε από τούς εαυτούς σας και ξεπεραστήκατε από τούς Καιρούς.
Η πυξίδα σας έπαψε σε χρόνο dt να δείχνει τη «Μαγνητική Αριστερά»,
η πυξίδα σας έπαψε να μαγνητίζει την Κοινωνία,
η βελόνα της έκανε σαν τρελή και έδειχνε άλλα αντί άλλων,
οι προσανατολισμοί ήταν συγκεχυμένοι, μπερδεμένοι, αδιέξοδοι,
τα λάθη επί λαθών ήταν η κυρίαρχη κατάσταση,
οι πολίτες -ακόμη και οι συμπαθούντες τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»-
διεπίστωναν τις εκκωφαντικές παθογένειες και εξέφραζαν ποικιλοτρόπως τις ενστάσεις τους.
Φωνές βοώντων εν τη ερήμω·
η Κριτική, οι Επισημάνσεις, οι Διαμαρτυρίες,
όλες έπεφταν θύματα τής ναρκισσιστικής φαντασιοπληξίας σας,
που στην πραγματικότητα υπέκρυπτε τη ραθυμία και τη μιζέρια σας.
Αλέξη,
αποδειχθήκατε ανίκανοι, ανεπαρκείς, ατάλαντοι.
Καμία καινοτομία, καμία καινούργια ιδέα, καμία λαμπρή σκέψη, καμία νοητική έξαρση.
Ιδίως εσύ,
είχες το θράσος να νομίσεις ότι είσαι «Η Προσωποποίηση τής Αριστεράς»
και προέβης -τρόπον τινά- στη… «μαχατμαγκαντοποίησή» σου.
Από πού κι ως πού έχεις θεωρήσει ότι αξίζεις να προσωποποιείς την Αριστερά;
Ποια είναι η μόρφωσή σου; Ποια είναι η κατάρτισή σου;
Ποια είναι τα στοιχεία που θα επέτρεπαν μία τέτοια ιστορική συνθήκη;
Δεν θα είχα τον παραμικρό δισταγμό να διεκήρυττα ότι είσαι ο Έλληνας «Μαχάτμα Γκάντι»,
αλλά η πνευματική συνεισφορά σου στη Δημόσια Ζωή είναι κάτι ξεπερασμένα τσιτάτα,
κάτι ατακούλες που κραυγάζουν ότι επιζητούν απελπισμένα την «Εύκολη Δημοφιλία»
και -κυρίως- η χρήση βαρετών λαϊκών φράσεων που ζέχνουν Παγανισμό
(χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παντελώς καθυστερημένη ρήση
«Πιαστήκατε με τη γίδα στην πλάτη.»,
που σε έχω ακούσει να ξεστομίζεις αναρίθμητες φορές
και να διαγκωνίζεσαι με τούς πολιτικούς αντιπάλους σου για την αποκλειστικότητά της).
Αλέξη,
με ενοχλούν τα μέτρια και παντελώς ανέμπνευστα Ελληνικά σου
και ακόμη περισσότερο με ενοχλούν τα φριχτά Αγγλικά σου,
που είναι χειρότερα κι από τα Γαλλικά τού Δημητρακόπουλου.
Θα μπορούσα να αντιμετωπίσω με επιείκεια αυτό το χαρακτηριστικό σου,
-καθώς, όπως έχουν συμπεράνει οι επιστήμονες,
υπάρχει ένα τμήμα στον Ανθρώπινο Εγκέφαλο
που σχετίζεται με την ευκολία ή τη δυσκολία να μαθαίνουμε Ξένες Γλώσσες-
αλλά εσύ επανειλημμένα έχεις εμφανίσει απουσία αυτογνωσίας.
Θυμάμαι -επί παραδείγματι- την παρουσία σου
στο 10ο συνέδριο που είχε διοργανώσει το «Ίδρυμα Κλίντον» το 2015
και αισθάνομαι κυριολεκτικώς ετεροντροπή,
αλλά και απορία γιατί δεν είχες διερμηνέα προκειμένου να εγλύτωνες από την Ξευτίλα.
Αλέξη,
μέχρι πρότινος δεν μού είχε περάσει καν από το μυαλό ως σκέψη ότι είσαι «ψωνισμένος»,
μα τώρα πια έχουν μαζευτεί πολλές αποχρώσες ενδείξεις
που (μού) παράγουν τη βάσιμη υποψία πως υπόκεισαι σε διαστρεβλωτική αντίληψη των δυνατοτήτων σου.
Όχι, δεν σε αποδομώ, καθώς αναγνωρίζω ότι είσαι ηγέτης,
όμως συμπεραίνω εν τέλει ότι είσαι ηγέτης με περιορισμένο πήχυ.
Αλέξη,
θα σε ξαφνιάσω με αυτό που θα σού πω,
αλλά ακόμη περισσότερο κι από τη συντριπτική-προσβλητική ήττα
που εσύ και οι «φωστήρες» σου κληροδοτήσατε στην Αριστερά,
με πειράζει η -εκτός τόπου και χρόνου- συμπεριφορά που έχεις επιδείξει από τις 21 Μαΐου και εντεύθεν.
Έφριξα ακούγοντάς σε να μιλάς στην «Κεντρική Επιτροπή»
μόλις τέσσερις ημέρες αφ’ ότου είχε συμβεί η εκλογική πανωλεθρία
και -αναφερόμενος στις επικείμενες κάλπες τού Ιουνίου- να κάνεις λόγο για «Νίκη».
Είσαι σοβαρός;
Πας καλά;
Έτσι θα συσπειρώσεις τούς πολίτες που ψηφίζουν ή εψήφιζαν τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»;
Ποια «νίκη» τσαμπουνάς;
Για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους,
είναι σα να έχει χάσει μία ομάδα με 7-0 στον πρώτο αγώνα τής φάσης των «νοκ-άουτς»
και να βγαίνει ο προπονητής της να λέει ότι στον επαναληπτικό θα επιτευχθεί η πρόκριση.
Και σε ξαναρωτώ:
Είσαι σοβαρός;
Πας καλά;
Η απάντηση στις δύο ρητορικές ερωτήσεις δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση.
ΟΧΙ, δεν είσαι σοβαρός.
ΌΧΙ, δεν πας καλά.
Αλέξη,
σε άκουσα -επίσης- να χρησιμοποιείς ξανά και ξανά την τετριμμένη φράση «Το πήραμε το μήνυμα.».
Ουδέν μήνυμα πήρες, ουδέν μήνυμα πήρατε.
Ξέρω ότι θα προκαλέσω βραχυκύκλωμα στις πνευματικές λυχνίες σας με αυτό που θα σού πω,
αλλά αν είχατε πάρει το μήνυμα, δεν θα λέγατε ότι πήρατε το μήνυμα.
Για να στο κάνω λιανά,
αν είχατε πάρει το μήνυμα θα προσπαθούσατε να κάνετε μία καινούργια αρχή,
θα αναγνωρίζατε ότι η πρότερη εκτόξευση σάς πήρε τα (όποια) μυαλά σας,
θα ήσασταν ταπεινοί, θα κλείνατε το στόμα σας, θα το βουλώνατε,
και -κυρίως- θα σκύβατε το κεφάλι μπροστά στους ανθρώπους που σάς ετίμησαν με την ψήφο τους
κι εσείς τούς επεφυλάξατε έναν ανεπανάληπτο διασυρμό ως «ανταπόδοση».
Ποιο μήνυμα πήρατε;
Μάς δουλεύεις ψιλό γαζί;
Δηλαδή, παίρνεις το μήνυμα μόνο όταν χάνεις κι όταν συντρίβεσαι;
Αν νικούσες, θα ήταν όλα καλά;
Άγνωστη έννοια η «Αυτο-Κριτική» και ανασύρεται μόνο ως λαϊκίστικη επίκληση.
Αλέξη,
δεν δύναμαι να γνωρίζω αν έχεις συνειδητοποιήσει τι ακριβώς έχει συμβεί
και ποιο είναι το σημαντικότερο πλήγμα που υπέστης σε προσωπικό επίπεδο.
Ποιο είναι αυτό το πλήγμα..;
Έχασες τον Σεβασμό.
Η φράση τού Λάκη Λαζόπουλου «2ο πόντους… Στον λαιμό τού έφτασε…»,
είναι -σε πρώτη ανάγνωση- αναμφιβόλως χυδαία, σεξιστική και εκφεύγει τής Σάτιρας,
όμως είναι συνάμα απολύτως χρήσιμη και εξόχως διδακτική,
διότι καταγράφει την απώλεια σεβασμού προς το πρόσωπό σου.
Η φράση τής νεαράς Νεφέλης Μεγκ
«Ο Αλέξης…, τού πήρε πολλή ώρα να εμφανιστεί στην Κουμουνδούρου.
Μάλλον πέρασε από τον “Ευαγγελισμό” για ράμματα.»,
είναι -σε πρώτη ανάγνωση- αναμφιβόλως χυδαία, σεξιστική και εκφεύγει τής Ειρωνείας,
όμως είναι συνάμα απολύτως χρήσιμη και εξόχως διδακτική,
διότι καταγράφει την απώλεια σεβασμού προς το πρόσωπό σου.
ΚΑΙ ο χαρισματικός Λαζόπουλος,
ΚΑΙ η νεόκοπη κοπελίτσα που έτρεχες για να δώσεις συνέντευξη
μπας και προσποριζόσουν τα «νεανικά κοινά»,
σού έστειλαν -έστω με λεκτική βιαιότητα- το πιο οδυνηρό μήνυμα.
Έχασες τον σεβασμό.
Αλέξη,
μαζί με τον Σεβασμό απώλεσες και την Προσοχή.
Μετά από την πανωλεθρία σου-σας,
προσωπικώς -όπως και αναρίθμητοι ομοϊδεάτες-
δεν δίνω την παραμικρή σημασία σε όσα λέτε πλέον εσύ και τα στελέχη σου.
Κουράζομαι και μόνο στην ιδέα να αφιερώσω χρόνο για να παρακολουθήσω τις συνεντεύξεις σου
και εν γένει τις τηλεοπτικές εμφανίσεις-τοποθετήσεις τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
διότι δεν αντέχω άλλες φανφάρες, μεγαλοστομίες, αναμασήματα και στερεότυπα.
«Αχ, πόσο βαριέμαι…», που άδει κι ο συνονόματός μου, ο «Μαζώ».
Αλέξη,
εσύ κι ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» προκαλείτε πια αφόρητη βαργεστημάρα και απώθηση.
Για να σού εκφράσω εύγλωττα την καταποντισμένη απήχησή σας,
θα σού πω -εικονοπλαστικώς-
ότι μού θυμίζετε κάτι «κουτσαβάκηδες» που μπλέκουν την παρέα τους σε καβγάδες
και περιμένουν συνεχώς υποστήριξη για να τη βγάζουν «καθαρή».
Ε…, μια φορά θα πλακωθείς για χάρη τού φίλου σου, δυο φορές θα πλακωθείς για πάρτη του,
από κάποια στιγμή και μετά θα καταλάβεις ότι σε χρησιμοποιεί για να γλυτώνει το τομάρι του,
θα τον σβήσεις από τη λίστα των φίλων σου και θα τον αφήσεις να πληρώνει την ψευτομαγκιά του.
Συνελόντι ειπείν, είστε πλέον ξεγραμμένοι από τη λίστα,
διότι χρησιμοποιείτε τούς φίλους σας -ήτοι, τούς ψηφοφόρους- ως ασπίδες για τις ψευτομαγκιές σας.
Γκώσαμε.
Αλέξη,
οι χυδαιότητες που ξεστομίσανε ο Λάκης Λαζόπουλος και η Νεφέλη Μεγκ,
ωχριούν μπροστά στη χυδαιότητα
που -εσύ και τα στελέχη σου- μάς πετάτε κατάμουτρα μετά από την εκλογική πανωλεθρία σας.
Σάς ακούω να λέτε και να ξαναλέτε -όταν ερωτάσθε για τα αίτια τής κατάρρευσής σας-
την ποταπή φράση «Δεν μπορέσαμε να πείσουμε τούς πολίτες.».
Είστε αισχροί.
Είστε εξοργιστικοί.
Είστε αποκρουστικοί.
Ποιος σάς είπε ότι εγώ -ο πολίτης, ο ψηφοφόρος- θέλω και ψάχνω να πειστώ..;
Γιατί με προσβάλλετε έτσι;
Θλιβεροί πολιτικάντηδες, με ποιο δικαίωμα εξυβρίζετε εμένα και τη ζωή μου;
Θλιβεροί πολιτικάντηδες, γιατί μού λέτε εμμέσως πλην σαφώς
«Είσαι μαλάκας που μάς έδινες την ψήφο σου.»;
Θλιβεροί πολιτικάντηδες, γιατί αντιμετωπίζετε τη ζωή μου ωσάν να είναι «τάπερ»;
Θλιβεροί πολιτικάντηδες, παραπέμπετε σε παρελθούσες δεκαετίες,
όπου γίνονταν ομαδικές συνάξεις σε σπίτια
και οι «πλασιέ» προσπαθούσαν να πείσουν τούς νοικοκυραίους
ότι «Αυτή η σειρά με τα ταπεράκια θα σάς αλλάξει για πάντα τη ζωή…».
Αλλά αυτοί είστε.
Αλέξη,
θα σε σεβόμουν αν είχες το σθένος να μού πεις ευθέως «Γιώργο, είσαι μαλάκας.»
και να έθετες ρητά και αδιαπραγμάτευτα ποιο είναι το «target-group» σου.
Όμως, ως λαϊκιστής και ως «παπανδρεϊκή απομίμηση» που είσαι,
όχι μόνο δεν τολμάς να δημιουργήσεις ένα συμπαγές «εκλογικό σώμα» για τον «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
αλλά εσύ και τα στελέχη σου περιφερόσασταν ζητιανεύοντας επί μήνες.
Αντί να σάς παρακαλούσαν, παρακαλούσατε,
αντί να ήσασταν αυτάρκεις, ικετεύατε τον οβολό από τα μικρότερα όμορα κόμματα.
Τα αποτελέσματα των επιλογών σας, τα βιώνετε τώρα στο πετσί σας.
Αλέξη,
έχω γράψει λίβελους επί λιβέλων για τον Μητσοτάκη και για την (Ακρο)Δεξιά,
όμως -όταν χάνετε με 20 ποσοστιαίες μονάδες από αυτόν τον αντίπαλο και από αυτό το κόμμα-
ουδείς «Μητσοτάκης» και ουδεμία «Νέα Δημοκρατία» φταίνε.
Και βεβαίως, οι ελπίδες σας για νίκη ή -έστω- για ανάκαμψη μεθαύριο,
πιστοποιούν πως δεν έχετε καν διδαχθεί
από το αίσιο μάθημα που σάς προσέφερε γενναιόδωρα η Ελληνική Κοινωνία στις 20 Σεπτεμβρίου τού 2015.
Τι έγινε τότε;
Μόλις οκτώ μήνες από την «Πρώτη Φορά Αριστερά»,
είχατε προσφύγει ξανά στις Κάλπες
ως «πλυντήριο» στην εκκωφαντική κυβίστηση που επεφυλάξατε στο «Δημοψήφισμα»
και στην -επί τής ουσίας- ακύρωση κι αντιστροφή τού περίφημου «ΟΧΙ».
Και όντως, ακριβώς επειδή ακόμη ήταν πολύ νωρίς για να υπήρχε άρση εμπιστοσύνης,
είχατε σχεδόν μηδαμινές απώλειες
(το 36,34% τού Ιανουαρίου έγινε 35,46% τον Σεπτέμβριο,
ενώ η «Ν.Δ.» είχε λάβει αντιστοίχως 27,81% και 28,10%).
Εν κατακλείδι, με βάση το διαμορφωμένο κλίμα και το πολιτικό monentum,
είναι εξαιρετικά πιθανό να συνεχιστεί η κατρακύλα τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»
και να αυξηθεί έτι περαιτέρω η -ήδη χαώδης- διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Αλέξη,
πού είναι η ευρηματικότητά σας και η προχωρημένη (Αριστερή) νοημοσύνη σας;
Σε παρακολουθώ τούς τελευταίους μήνες να τριγυρνάς στις πλατείες
και να επιδίδεσαι σε στείρα λογύδρια,
αντιμετωπίζοντας τούς πολίτες ως όντα με καθολική πνευματική ανεπάρκεια.
Ιδίως αυτό το θλιβερά λαϊκίστικο επιφώνημα «Ε..;»
που εσχάτως προσέθεσες στο εκφραστικό οπλοστάσιό σου
και το βάζεις στο τέλος των φράσεών σου προκειμένου να δώσεις έμφαση,
μού διαλύει το νευρικό σύστημα και προκαλεί ανυπόφορη ηχορύπανση.
Εσχάτως, πήρατε και την εμβληματική ατάκα «Το Καλό θα νικήσει…» τής Πόπης Τσαπανίδου,
την βάλατε στο τελευταίο σποτάκι σας υπό τη διασκευασμένη μορφή «Το Δίκαιο θα νικήσει…»,
και πάπαλα η εκστρατεία ανάκαμψης.
Μάλιστα, θέλω σε αυτό το σημείο να τονίσω,
ότι μία εξαιρετική μεταγραφή μακράς πνοής κάνατε τα τελευταία χρόνια
και τη μετατρέψατε εν ριπή οφθαλμού σε «καμένο χαρτί» με τις γελοιότητές σας.
Κρίμα για την Πόπη,
κρίμα και για το πυρηνικής δυναμικής αυθόρμητο σλόγκαν «Πρόεδρε, έλα με φόρα…»,
το οποίο έγινε μπούμερανγκ
λόγω των καταστροφικών δηλώσεων που έκαναν τα φαντασμένα στελέχη σας.
Αλέξη,
είσαι «πολιτικά νεκρός»,
αλλά αν εσύ και η παρεούλα σου είχατε Ταλέντο, θα ήταν εφικτή η… ανάστασή σου.
Ευθύς αμέσως θα σού πω,
ποιος θα ήταν ο μοναδικός τρόπος που θα έβαζε «stop» στην κάθετη πτώση σας
και θα σάς εβοήθαγε να ανακτούσατε μέρος των χαμένων δυνάμεών σας.
Πρόκειται για ιδέα πολιτικού μηνύματος με το εξής σενάριο..:
Συναντάς έναν άνθρωπο που είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.
Γονατίζεις μπροστά του
-ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αίσθηση υπεροψίας-
ενώνετε τα χέρια σας και σού λέει
«Αλέξη, κάποτε η Σωματική Ακεραιότητα ήταν για εμένα “Αυτονόητη”.
Όμως, ήρθε εκείνο το ατύχημα να μού δείξει ότι είχα κάνει λάθος.».
Συναντάς κατόπιν -σε επόμενο πλάνο- έναν άστεγο άνθρωπο που κοιμάται σε χαρτόκουτα.
Γονατίζεις μπροστά του
-ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή αίσθηση υπεροψίας-
ενώνετε τα χέρια σας και σού λέει
«Αλέξη, κάποτε το Σπίτι ήταν για εμένα “Αυτονόητο”.
Όμως, ήρθε εκείνος ο πλειστηριασμός να μού δείξει ότι είχα κάνει λάθος.».
Μετά από αυτές τις δύο συγκινητικές φράσεις-διηγήσεις,
η κάμερα ζουμάρει, Αλέξη, στο πρόσωπό σου,
και απευθύνεσαι προς τούς πολίτες λέγοντας
«Σάς θεωρήσαμε αυτονόητους. Κάναμε λάθος. Σάς ζητάμε “Συγνώμη”.».
Προβάλλεται το λογότυπο τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
όπου αποχωρεί η «ΡΙΖ.Α.» και στη θέση της μπαίνει η «ΓΝΩΜΗ».
Ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» έχει μετατραπεί με απλό και ανθρώπινο τρόπο σε «ΣΥΓΝΩΜΗ».
…
Αλέξη,
κατόπιν τούτων,
κλείνω συμπυκνώνοντας ετούτην τη μακροσκελή ανοιχτή επιστολή
σε μία και μοναδική λέξη που εμπεριέχει τη θλίψη μου για την κατάντια σας:
ΚΡΙΜΑ.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
