Πρέπει να εθελοτυφλεί κανείς συνειδητά για να μη θέλει να καταλάβει ότι η ηγεσία της γείτονος χώρας διεκδικεί την ελληνική Μακεδονία, την Μακεδονία του Αιγαίου, όπως την αποκαλεί. Θέλει δηλαδή να αποσπάσει την ελληνική Μακεδονία και να την ενσωματώσει στο κράτος των Σκοπίων.
Η Ελλάδα, είτε αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία – και δεν παίζει κανένα ρόλο ο γεωγραφικός προσδιορισμός και η ονομασία για όλες τις χρήσεις – είτε αναγνωρίσει μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα, που είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος έχει θεμελιώσει την αρχή του τέλους της ελληνικής Μακεδονίας και έχει βάλει τα θεμέλια για αποσταθεροποίηση της περιοχής και μόνιμης έντασης με απρόβλεπτες εξελίξεις για την ειρήνη και την ειρηνική συμβίωση των δύο λαών και όχι μόνο.Η ανθελληνική προπαγάνδα από τους υπερεθνικιστικούς κύκλους των Σκοπίων δεν έχει όρια.
Ιδού ορισμένα αποσπάσματα από προπαγανδιστικό υλικό που διοχετεύουν στους διεθνείς οργανισμούς και στη διεθνή κοινή γνώμη, για να καταλάβουμε που οδηγεί η ενδοτική και υποχωρητική στάση της Ελλάδας, γιατί το πρόβλημα βασικά είναι η στάση της Ελλάδας.
Σταχυολογούμε ορισμένες θέσεις από το προκλητικό αυτό κείμενο: «Μακεδονία: Από πού κι ως πού ελληνική… Η Μακεδονία δεν υπήρξε ποτέ ελληνική…Το ρολόι της ιστορίας χτυπά αντίστροφα για το διαμελισμό της Ελλάδας από τρία έθνη. Η Ελλάδα θα χάσει την Μακεδονία του Αιγαίου από τους Μακεδόνες, την Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο από την Τουρκία και την Ήπειρο από την Αλβανία.
Τι θα απομείνει τελικά στους Γρεκούς; Ο μικρός τους βράχος που ονομάζεται Αθήνα, η οποία είναι 50% Αλβανική». Και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο: «Το όνομά μας είναι ένα: Μακεδονία…Εθνοκάθαρση των Μακεδόνων από τους Γκρεκ.» Στην ίδια λογική εκτυλίσσεται μια δήθεν επιστημονική ιστορική ανάλυση, που αριθμεί 88 σελίδες και ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίζεται ότι οι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας, ότι η Μακεδονία (μιλούν φυσικά για την ελληνική Μακεδονία) έχει κατακτηθεί από τους Έλληνες και πρέπει να την ελευθερώσουν, γιατί αυτοί είναι οι γνήσιοι Μακεδόνες, δηλαδή οι Σκοπιανοί. Μας θυμίζει και την προσπάθεια του Χίτλερ να διαμελίσει την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Γι αυτό και οι αλυτρωτικές και επεκτατικές τους βλέψεις στην ελληνική Μακεδονία. Και είναι γεγονός ότι δεν θα πάψουν ποτέ να δημιουργούν προβλήματα και να δυναμιτίζουν την ειρήνη στην περιοχή, προσπαθώντας με κάθε μέσο και με τη στήριξη των ΗΠΑ και της Τουρκίας και όχι μόνο, να πετύχουν το στόχο τους.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κατοχυρώσουν το όνομα Μακεδονία ως κρατική οντότητα ή να αναγνωριστούν ως μακεδονικό έθνος, που αυτό με τη σειρά του σημαίνει αυτόματα ότι με βάση το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες η περιοχή που λέγεται «Μακεδονία» αυτομάτως τους ανήκει, ανήκει δηλαδή στο κράτος που φέρει αυτό το όνομα. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία και δεν υπάρχει καμιά νομιμότητα για την Ελλάδα, που να την κατοχυρώνει νομικά απέναντι στις διεκδικήσεις των Σκοπίων, αν υπάρχει σύνθετη ονομασία, όπως και να λέγεται αυτή (Άνω, Βόρεια, Νέα Μακεδονία και οποιαδήποτε άλλη σύνθετη ονομασία καθώς επίσης και για όλες τις χρήσεις), εφόσον το κράτος αυτό θα φέρει ως δεύτερο συνθετικό τον όρο «Μακεδονία».
Ο κίνδυνος ακρωτηριασμού της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένος, όταν συντρέξουν και οι συνθήκες. Και σ’ αυτό το έγκλημα πρωτοστατούμε εμείς ως Ελλάδα. Γιατί εμείς είμαστε πάντοτε το πρόβλημα και όχι οι Σκοπιανοί ή γενικά οι πέραν των ελληνικών συνόρων. Κι ας μην νομίσει κανείς ότι η ΠΓΔΜ είναι τόσο αδύναμη, ώστε να είναι γελοίο και αποκύημα της φαντασίας το επιχείρημα, ότι μια αδύναμη χώρα σαν την ΠΓΔΜ δεν μπορεί να τα βάλει με ένα ισχυρό κράτος συγκριτικά, όπως η Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή ισχύει η ρήση του Κλαούζεβιτς: «Τα μικρά κράτη έχουν τόση δύναμη, όση η ταύτισή τους με τα συμφέροντα των μεγάλων». Προς επίρρωση των ανωτέρω αναφέρω απλώς ακόμη μία δήλωση από τη μεριά των Σκοπιανών υπευθύνων και συγκεκριμένα του κ. Τσερβενκόφσκι που μιλώντας στην Στρούμιτσα στις 28.10.08 ανέφερε ότι «λογικός συμβιβασμός αποτελεί μόνον λύση για το πρόβλημα της ονομασίας με την Ελλάδα, η οποία θα φέρει τη σφραγίδα του ΟΗΕ και θα εγγυάται ότι ο λαός της ΠΓΔΜ θα είναι «μακεδονικός» και η γλώσσα» μακεδονική».
Για τον ίδιο λόγο μιλούν και για «μακεδονική μειονότητα» και όχι για Σλαβόφωνους ή δίγλωσσους Έλληνες πολίτες. Από πότε υπάρχει μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα, για να υπάρχει και μακεδονική μειονότητα;Για τους λόγους αυτούς και προκειμένου να διαφυλάξουμε την εδαφική μας ακεραιότητα από τις αλυτρωτικές και κατά συνέπεια επεκτατικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας της ΠΓΔΜ και γιατί πιστεύουμε πως η παράδοση του ονόματος «Μακεδονία» στους Σκοπιανούς εγκυμονεί μελλοντικούς κινδύνους για μόνιμη αποσταθεροποίηση της περιοχής, την οποία θα εκμεταλλευτούν επιπλέον ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εις βάρος της Ελλάδας, δεν πρέπει κάτω από οποιαδήποτε πίεση να δεχτούμε κανέναν απολύτως συμβιβασμό στο όνομα και στην αποδοχή μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας για τους Σκοπιανούς.
Οποιαδήποτε άλλη λύση δεν έχει καμία σχέση με διεθνιστική αλληλεγγύη, παρά μόνο με υποτέλεια και ενδοτικότητα στις υπερεθνικιστικές βλέψεις των γειτόνων μας, της ΠΓΔΜ και των ιμπεριαλιστικών εκείνων δυνάμεων που τους στηρίζουν. Αλληλεγγύη σε μαριονέτες του ιμπεριαλιστικού προτεκτοράτου, όπως είναι η ηγεσία των Σκοπίων -αποτελεί προδοσία του διεθνισμού και της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Θα αποτελούσε όχι μόνο ιστορικό λάθος, αλλά και προμήνυμα μιας ανείπωτης τραγωδίας μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Εθνικιστές και υπερεθνικιστές είναι στην πράξη και όχι στην θεωρία εκείνοι που στην Ελλάδα τους στηρίζουν, είτε με το επιχείρημα του αυτοπροσδιορισμού είτε με το επιχείρημα της αυτοδιάθεσης, είτε με το επιχείρημα της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Διεθνιστική αλληλεγγύη στους υπερεθνικιστές των Σκοπίων και τους ιμπεριαλιστές που τους χρησιμοποιούν ως μαριονέτες για τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια σημαίνει ιμπεριαλιστικός διεθνισμός.
Για την ελληνική Μακεδονία δεν ισχύει κανένα απ’ όλα αυτά τα επιχειρήματα και είναι απορίας άξιο πώς αυτό το αυτονόητο δεν γίνεται κατανοητό από ορισμένους κύκλους που θέλουν να αυτοαποκαλούνται αριστεροί και οι οποίοι είναι ενάντια στον εθνικισμό των Ελλήνων, αλλά υπέρ των υπερεθνικιστών της γειτονικής χώρας. Αυτή είναι η γυμνή και σκληρή αλήθεια.
Τονίζουμε για μια ακόμη φορά: Με την απόδοση ονόματος «Μακεδονία» ή αναγνώριση «Μακεδονικού Έθνους και Μακεδονικής Γλώσσας» υποθηκεύουμε το μέλλον της Ελληνικής Μακεδονίας και δυναμιτίζουμε την ειρήνη στην περιοχή.
