Ήδη από το νηπιαγωγείο τα παιδιά που είναι υπέρβαρα αισθάνονται πιο μοναχικά και αγχώδη από τους συνομηλίκους τους με φυσιολογικό σωματικό βάρος, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο «Applied Developmental Science». Και μάλιστα τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια που είναι υπέρβαρα από το νηπιαγωγείο μέχρι και την Γ’ τάξη του Δημοτικού διακατέχονται από αισθήματα κατάθλιψης, άγχους και μοναχικότητας που επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου.

Όπως εξηγεί η Δρ Σάρα Γκάμπλ από το Πανεπιστήμιο του Μισούρι που διεξήγαγε την έρευνα, «υπάρχει μια τάση να πιστεύουμε ότι τα αγόρια δεν βιώνουν τις συνέπειες αυτές μέχρι αργότερα. Όμως η μελέτη δείχνει ότι όντως βιώνουν τις αρνητικές συνέπειες ήδη από νεαρή ηλικία.» Η μελέτη έγινε σε δείγμα 8.000 παιδιά που χωρίστηκαν σε τρεις διαφορετικές ομάδες: όσα ήταν υπέρβαρα στο νηπιαγωγείο, την Α’ τάξη και την Γ’ τάξη, στα παιδιά που ήταν υπέρβαρα μόνο στην Γ’ τάξη και σε κείνα που δεν υπήρξαν ποτέ υπέρβαρα.

Η ερευνήτρια και οι συνεργάτες της μελέτησαν τις αντιλήψεις των δασκάλων για τα παιδιά στο νηπιαγωγείο, την Α’ και Γ’ τάξη και επίσης τα ίδια τα παιδιά συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια για την κατάστασή τους. Οι δάσκαλοι βαθμολόγησαν τα κορίτσια που ήταν υπέρβαρα καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας όσο και εκείνα που ήταν υπέρβαρα στην Γ και Δ’ τάξη, ως έχοντα χειρότερες διαπροσωπικές ικανότητες από τα κορίτσια που δεν ήταν ποτέ υπέρβαρα. Επίσης, θεωρούσαν τα υπέρβαρα κορίτσια ως άτομα με λιγότερο αυτοέλεγχο και οι διαφορές αυτές παρατηρούνταν περισσότερο με το πέρασμα του χρόνου.

Ωστόσο, η κατάσταση του βάρους των αγοριών δεν είχε καμιά επίδραση στο πώς ο δάσκαλος αντιλαμβανόταν τα κοινωνικά ή ατομικά τους χαρακτηριστικά. Τα βαρύτερα αγόρια αντιμετωπίζονταν ως έχοντα λιγότερες επιθετικές και συμπεριφορές εξωτερίκευσης από τα αγόρια με φυσιολογικό βάρος, ενώ το αντίθετο ίσχυε για τα κορίτσια, με τα υπέρβαρα να αντιμετωπίζονται ως έχοντα περισσότερες συμπεριφορές εξωτερίκευσης.

Τα υπέρβαρα παιδιά, πάντως, αντιλαμβάνονταν τους εαυτούς τους ως έχοντες χειρότερες διαπροσωπικές ικανότητες, χαμηλότερη κοινωνική θέση και χειρότερες σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Επίσης, ανέφεραν ότι είχαν περισσότερες συμπεριφορές εσωτερίκευσης, όπως κοινωνική απόσυρση ή κατάθλιψη. Το γεγονός ότι οι δάσκαλοι είχαν διαφορετικές αντιλήψεις για τα παχύσαρκα παιδιά επεκτεινόταν και σε εκείνα που τεχνικά ήταν υπέρβαρα για πρώτη φορά στην Γ’ τάξη του Δημοτικού.

Σύμφωνα με τους δασκάλους, τα περιττά κιλά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μια συνεχόμενη κατάσταση. Και γονείς και παιδίατροι θα πρέπει να προσέχουν το βάρος του παιδιού πριν καν αυτό χαρακτηριστεί ως υπέρβαρο. Πάντως, η μείωση του βάρους του παιδιού είναι πιο ξεκάθαρο ζήτημα. Οι εργαζόμενοι γονείς αντιμετωπίζουν περισσότερα εμπόδια στο να βοηθήσουν τα παιδιά τους να είναι περισσότερα δραστήρια και να τρώνε πιο σωστά.

Οι γονείς τελικά πρέπει να κάνουν αυτό που πρέπει, να προσφέρουν δηλαδή στο παιδί περισσότερα σκέτα λαχανικά αντί για σαλάτες με σος ή να τα προτρέπουν να ζωγραφίζουν και να παίζουν, αντί να βλέπουν τηλεόραση.

Πηγή: Reuters Health