Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι το μικρό αυτό πλασματάκι που κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου σαν σήμερα πριν μισή ώρα έχει γίνει ολόκληρη κοπέλα.
 
Πέντε χρόνια. Πώς περνούν έτσι γρήγορα;
 
Είναι μια μικρή δεσποινίδα με όλη τη σημασία της λέξεως. Να σκεφτείτε ότι εδώ και μια εβδομάδα σχεδιάζει το πάρτι των γενεθλίων της. Έχει οργανώσει σχεδόν τα πάντα με εμένα συνεργάτη…


 
“Θέλω ροζ μπαλόνια. Θέλω να έρθει κλόουν, όχι όπως αυτός που ήταν στα γενέθλια του Γιαννάκη. Ήταν άσχημος και τρομακτικός. Έκλαιγαν όλα τα παιδάκια! Θέλω να φάμε παγωτό χωνάκι. Αυτά μαμά που παίρνουμε από το ζαχαοπλαστείο. Θέλω και κομφετί, θέλω και λουλούδια και καραμέλες… Α, το πιο σημαντικό!”, λέει χτυπώντας το μαγουλάκι της μιμούμενη την γιαγιά της που το κάνει όταν ξεχνά κάτι.


 
“Θέλω τούρτα με λιμνούλα και πριγκίπισσα και να γράφει και το όνομά μου…” Όλα τα θέλει. Μέχρι διαστημάνθρωπο να την πάρει μαζί με τους φίλους της για μια βόλτα στο φεγγάρι.


 
“Καλεσμένοι να είναι όλοι, ακόμη κι εκείνο το παλιόπαιδο ο Γιώργος που με χτύπησε με τον Βatman στο κεφάλι στο πάρτι του!”
 
Τι παιδί έκανα εγώ, μου λέτε; Κάνω τώρα σαν την κουκουβάγια, όμως δεν μπορώ να μην το φωνάξω.


 
Διαλέξαμε καπελάκια και καραμούζες για όλα τα παιδιά. “Θα τα φορέσουμε όταν θα σβήσουμε τα κεράκια!” είπε η εορτάζουσα.
 
Ένας κλόουν θα έλεγε ιστορίες στα παιδάκια, θα έφτιαχνε ζωάκια, λουλούδια και καρδιές από μπαλόνια. Ακόμη θα τους έβαζε να χορέψουν έναν εξωτικό χορό περνώντας κάτω από πήχυ χωρίς να τον ακουμπήσουν. Χαλάλι τα 50 ευρώ.


 
Στολίσαμε με μπαλόνια το σπίτι, βάλαμε λουλούδια και παραγγείλαμε την τούρτα των ονείρων της. Όλοι οι ήρωες του Disney με αγνά υλικά έτοιμοι να γίνουν μια μπουκιά στο παιδικό στοματάκι.
 
Στήθηκε ένας τεράστιος μπουφές με σπιτικές λιχουδιές. Απορρίψαμε τα snacks και τα junk foods. Γευστικά φαγητά από αγνά υλικά, μαγειρεμένα για παιδιά και όχι μόνο. Φυσικοί χυμοί αντικατέστησαν τα αναψυκτικά.


 
Οι γονείς κατ’ εξαίρεση θα έπιναν από κανένα. Αν και ανταγωνίζονταν στη γεύση την δική μου φυσική λεμονάδα. Με μια μισή κανάτα στιμμένο χυμό λεμονιού, τρεις κουταλιές ζάχαρη και τρία ποτήρι νερό. Ή σόδα για ψευτο-ανθρακικό!


 
Αγοράσαμε και αναμνηστικά δωράκια για τους μικρούς καλεσμένους.
 
Την κινηματογράφηση είχε αναλάβει ο μπαμπάς!

 
 
Όλα ήταν στην εντέλεια, με την εορτάζουσα να μην μπορεί από την έξαψη να κοιμηθεί όλο το βράδυ.
 
Ένα πράγμα μόνο είχε ξεχάσει. Το δώρο της. Έναν παιδικό υπολογιστή, η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Θα της το έδινα την ημέρα των γενεθλίων της, ακριβώς την ώρα που είχε γεννηθεί, 10.25.48 δευτερόλεπτα.


 
Όσο για το πάρτι….  Αυτό άφησε ιστορία… “Τα επόμενα γενέθλιά μου θα τα κάνουμε στο Μόντε Κάρλο!”, αποφάσισε ήδη για του χρόνου η μικρή αφήνοντάς μας με ανοιχτό το στόμα!