Tο ζήτημα είναι λεπτό και απαιτούνται οι κατάλληλοι χειρισμοί. Δεν χρειάζεται να ζαλίσουμε τα παιδιά με πολυλογίες και πιέσεις, αφού δεν θα καταφέρουμε κάτι.
Ας κοιτάξουμε γύρω… τη ζωή μας.
Κάθε μέρα χαμένες ανάμεσα σε δουλειά, γάμο και ανατροφή παιδιών. Κουρασμένες, αγχωμένες, απελπισμένες, νιώθουμε την ανάγκη για λίγες στιγμές ησυχίας, γαλήνης. Αλλά πού να τις βρεις;
Μας μίλησαν για γιόγκα, βόλτα στη φύση, καφέ στο μπαλκόνι ή με φίλους, αλλά τίποτα δεν λειτούργησε. Ίσως η λύση να είναι πιο απλή και πραγματικά εκπληκτική! Υπάρχει ένα μέρος όπου, όταν πάμε, είμαστε μόνες με τις σκέψεις μας, ήρεμες, γαλήνιες (αν θυμηθούμε κι από τα παιδικά μας χρόνια) και είναι η Εκκλησία!
Είναι η μόνη στιγμή που μπορούμε να είμαστε απόλυτα ήρεμες, χωρίς τρεξίματα και δουλειές, μακριά από υπολογιστές, ipads, smartphones και το χάος της καθημερινότητάς μας. Είναι η στιγμή που «ανοίγει» η καρδιά μας, τα δύσκολα φαίνονται εύκολα και τα βαριά «ελαφρώνουν»! Είναι η στιγμή που θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό για ό,τι έχουμε στη ζωή μας!
Και έχουμε καθήκον, αυτό που «έχουμε ανακαλύψει» εμείς, να το επικοινωνήσουμε στα παιδιά μας.
Ας μοιραστούμε μαζί τους την πίστη μας στον Θεό με απλά λόγια, ανάλογα πάντα με την ηλικία του παιδιού μας. Αξίζει να πηγαίνουμε με τα μικρά μας στην εκκλησία, να ασπάζονται τις εικόνες, να κάνουν τον σταυρό τους, να κοινωνούν-κι ας μην καταλαβαίνουν ακόμα πολλά. Η Χάρη του Θεού ενεργεί στις ψυχούλες τους.
Ας τους μάθουμε προσευχούλες. Τι ωραίο να ζητάμε τη βοήθεια του Θεού καθημερινά για να μην αισθανόμαστε μόνοι, αφού έχουμε Αυτόν κοντά μας κάθε στιγμή!
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
