Η κήλη είναι ένα εξόγκωμα που δημιουργείται όποτε ένα όργανο προεκβάλλει από το τοίχωμα που το συγκρατεί στη θέση του. Οι περισσότερες κήλες προκύπτουν όταν ένα τμήμα του εντέρου προεκβάλλει μέσω ενός τμήματος του κοιλιακού τοιχώματος. Αυτό μπορεί να συμβεί στη βουβωνική χώρα (βουβωνοκήλη), στον αφαλό (ομφαλοκήλη) ή σε άλλες, λιγότερο συνήθεις περιοχές.
Όλα τα έμβρυα φέρουν μια σωληνοειδή οδό που συνδέει την κοιλιά με το όσχεο ή τα αιδοιικά χείλη. Αυτός ο αγωγός είναι γνωστός ως processus vaginalis και συνήθως κλείνει λίγο μετά τον τοκετό. Ωστόσο, αν παραμείνει ανοιχτός, ένα τμήμα του εντέρου μπορεί να παγιδευτεί στον αγωγό. Σε αυτή την περίπτωση, το παιδί έχει βουβωνοκήλη. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το τμήμα του εντέρου μπορεί να πιεσθεί πίσω στην κοιλιά, αλλά ενίοτε μπορεί να εγκλωβιστεί, δημιουργώντας μια εντερική απόφραξη. Η ομφαλοκήλη είναι μια άλλη υπόθεση.
Συχνά, η περιοχή στην οποία ο ομφάλιος λώρος ήταν αρχικά προσκολλημένος στην κοιλιά του εμβρύου, έχει σχετικά λίγους μυϊκούς ή ινώδεις ιστούς κάτω από το δέρμα του αφαλού. Εξαιτίας αυτής της αδυναμίας στα κοιλιακά τοιχώματα, όποτε το μωρό κλαίει ή κάνει οτιδήποτε αυξάνει την πίεση μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα, εμφανίζεται ένα τεράστιο εξόγκωμα στον αφαλό.
Αυτή η προεκβολή καλείται ομφαλοκήλη. Σε αντίθεση με τη βουβωνοκήλη, σε αυτή την περίπτωση δεν ελλοχεύει ο κίνδυνος της περίσφιγξης. Επιπλέον, οι περισσότερες ομφαλοκήλες βελτιώνονται από μόνες τους, καθώς οι κοιλιακοί μύες αναπτύσσονται κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Τόσο οι βουβωνοκήλες όσο και οι ομφαλοκήλες είναι πολύ συνήθεις.
Οι βουβωνοκήλες απαντώνται στο 5% των παιδιών. Είναι συνηθέστερες στη δεξιά πλευρά του σώματος, κυρίως στα αγόρια και στα πρόωρα γεννημένα βρέφη. Οι ομφαλοκήλες είναι συνηθέστερες στα βρέφη αφρικανικής καταγωγής. Είναι άγνωστο γιατί εμφανίζονται οι κήλες, ενώ δεν υπάρχει καμία γνωστή μέθοδος πρόληψης.
Περισσότερα στο govastileto.gr
