Δεν υπάρχει γυναίκα που δεν θέλει να είναι η τέλεια μαμά. Σχεδόν καμία δεν φέρνει στον κόσμο ένα παιδί, απλώς για να αυξήσει τα μέλη της οικογένειάς της ή για να αποκτήσει κοινωνικό status.
Και μάλιστα, οι περισσότερες σύγχρονες μαμάδες διαβάζουν βιβλία, πηγαίνουν παρακολουθούν συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων και γενικά κάνουν ό,τι περισσότερο μπορούν στον ελάχιστον χρόνο που έχουν, καθώς στην πλειονότητά τους είναι εργαζόμενες.
«Eκεί που είσαι έτοιμη να αποδεχτείς ότι πάνω απ’ όλα είσαι άνθρωπος, τα λάθη σου θα τα κάνεις, αρκεί να αγαπάς πολύ το παιδί σου, έρχονται ”αυτές”. Σαν τις συζύγους του Στέπφορντ, οι τέλειες μαμάδες ρομπότ που υπάρχουν μόνο και μόνο για να σου θυμίζουν ότι εσύ δεν είσαι σαν εκείνες. Δεν είσαι τέλεια.
Τις βλέπουμε παντού, στο σούπερ μάρκετ, με ένα μωρό στο μάρσιπο κι ένα –πλήρως πειθαρχημένο μπροστά στο ψυγείο με τα παγωτά– πεντάχρονο, να κυκλοφορούν στους διαδρόμους χαμογελώντας σαν διαφήμιση. Είναι συνήθως πρόεδροι στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, για να δίνουν μάχες για το δικαίωμα των παιδιών στο χαρτί υγείας στις σχολικές τουαλέτες και τα ποτηράκια μιας χρήσης για τις βρύσες της αυλής. Στον παιδίατρο συμπληρώνουν με σχολαστικότητα πρωταθλητή του sudoku τη λίστα με τα εμβόλια του παιδιού τους. Στις σχολικές γιορτές τις βλέπεις με μαλλιά κομμωτηρίου να έχουν στηθεί στην πρώτη σειρά, αφού περίμεναν με τις ώρες να βιντεοσκοπήσουν το καλοσιδερωμένο και φρεσκολουσμένο παιδάκι τους. Πάντως, εγώ, όταν τις βλέπω, αισθάνομαι τουλάχιστον σαν την Μπρίτνεϊ Σπίαρς, την ώρα που την έπιασαν να οδηγεί μεθυσμένη με το βρέφος της στο τιμόνι.
Ναι, προσπαθώ να είμαι τέλεια μαμά. Η αλήθεια, όμως, είναι πως στις σχολικές γιορτές φτάνω τελευταία. Μια φορά, μάλιστα, προκειμένου να μη χάσω τα πέντε λεπτά του γιου μου πάνω στη σκηνή, έφυγα τρέχοντας από το σπίτι και πήγα με φόρμα γυμναστικής που τελεί και χρέη πιτζάμας. Αποτέλεσμα; Ο γιος μου δεν ήρθε να με φιλήσει, αφού είπε το ποίημά του, γιατί ντρεπόταν για μένα. Στις συγκεντρώσεις γονέων και κηδεμόνων δεν πηγαίνω, επειδή γίνονται το μεσημέρι, την ώρα που πνίγομαι στη δουλειά.
Σε ξέρω από κάπου;
Δεν είμαι εναντίον των τέλειων μαμάδων, θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι μια απ’ αυτές. Είμαι όμως εναντίον όποιου ακολουθεί ένα δρόμο σαν σταυροφόρος που αφορίζει όποιον και ό,τι δεν εφαρμόζει στη δική του κοσμοθεωρία. Όταν βλέπω αυτές τις τέλειες μαμάδες, τις σκέφτομαι όταν ήταν τέλειες μαθήτριες, τέλειες κόρες, άψογες και άμεμπτες. Και θυμάμαι τη γιαγιά μου που έλεγε ότι η τέλεια εικόνα κρύβει χάλια περιεχόμενο. Το νόημα της ζωής μου και όσων μαμάδων γνωρίζω βρίσκεται στο παιδί τους. Όμως η δική σου αξία ως ανθρώπου δεν κρίνεται από το πόσο τέλεια φαίνεσαι εσύ και το παιδί σου.
Οι καλύτερες αναμνήσεις μου από τη δική μου μαμά είναι από τη φορά που με είχε πάρει μαζί της στη δουλειά, από εκείνη τη άλλη φορά που ήταν πολύ κουρασμένη να μαγειρέψει και φάγαμε πίτσα και τη φορά που φτάνοντας σε μια επίσκεψη μου ζήτησε να πω ότι έσκισα το καλσόν μου φτάνοντας εκεί, για να μην καταλάβει κανείς ότι απλώς μου φόρεσε το πρώτο καλσόν που βρήκε μπροστά της. Η καλύτερη ανάμνησή μου δεν είναι από την εποχή που την είχε πιάσει το σύνδρομο της τέλειας μαμάς και μας είχε ράψει ασορτί φορέματα-στολές για τα Χριστούγεννα, επειδή θα πηγαίναμε στο σπίτι των θείων μας. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή είναι μια από τις χειρότερες. Επίσης, μην ξεχάσω να σας πω ότι η Αντζελίνα Τζολί δίνει κι αυτή γαριδάκια στα παιδιά της, όταν πεινάνε».