«Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα»; Μπα και ποιος το λέει αυτό; Ποιο βιβλίο ή μάλλον ποιο κατάστιχο το γράφει. Πολλά. Και θα γραφτούν και άλλα. Άνδρες και γυναίκες γράφουν γι’ αυτό. Ψάχνουν για απαντήσεις; Ψάχνουν για προβλήματα; Ποιος ξέρει; Εγώ δεν γράφω επειδή ξέρω. Γράφω επειδή μόνο εγώ ξέρω. Ξέρω για τον εφιάλτη που ζει και θα ζει η κάθε πικραμένη, μαυρισμένη ανδρική ψυχούλα. Ναι γιατί αυτό είναι η ανδρική παντρεμένη ψυχή. Ένα μαύρο κομμάτι κάρβουνου που κάποτε σιγόκαιε αλλά όχι πια.

Γνωρίζεις μια γυναίκα και θέλεις να περάσεις καλά. Να περάσεις, όχι όπως εσύ ορίζεις το καλά, αλλά όπως η επιστήμη, ο ρεαλισμός, η ζωή το ορίζει. Ρεαλισμός… δηλαδή πραγματισμός… δηλαδή καμία σχέση με τις γυναίκες, ίσως εκεί να είναι το πρόβλημα αλλά αυτό είναι άλλο. Θα σας τα εξηγήσω εγώ όλα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Γνωρίζεις λοιπόν μια γυναίκα. Μια γυναίκα που σου αρέσει και πιθανά να της αρέσεις και εσύ. Την προσεγγίζεις ή όπως τελευταία είθισται σε προσεγγίζει αυτή και έτσι αρχίζει μια γνωριμία. Η γνωριμία γίνεται σχέση και η σχέση κάποια στιγμή οδηγεί στον γάμο, με απώτερο σκοπό την δημιουργία οικογένειας – μιας ευτυχισμένης οικογένειας. Ως εδώ καλά. Ως εδώ τα πράγματα δείχνουν λογικά, ρεαλιστικά, πραγματικά.

Ότι ξέρατε μέχρι τώρα ξεχάστε το. Τώρα θα μάθετε την αλήθεια. Τώρα θα ειπωθούν πράγματα που κανείς δεν βρήκε το κουράγιο να τα γράψει να τα παραδεχτεί.
Οι γυναίκες δεν βλέπουν τα πράγματα όπως τα βλέπουμε εμείς. Έχουν μάθει από την φύση τους να τα βλέπουν διαφορετικά. 75.016 χιλιάδες χρόνια ζούσαν διαφορετικά. 75,016 χρόνια έτρωγαν ξύλο, τις έσερναν από τα μαλλιά σε μια σπηλιά και έκαναν παιδιά. Αυτό ήταν η γυναικεία πραγματικότητα για 75,016. Αυτό σιγά – σιγά με τον καιρό άλλαξε. Η γυναίκα έγινε θεσμικά ισότιμη με τον άνδρα. Μπορεί να απολαύσει τις «χαρές της δουλειάς» τις χαρές της δημιουργίας. Μπορεί να έχει λόγο. Να έχει άποψη, ακόμα – ακόμα να οδηγεί ή και σε κάποιες περιπτώσεις να καθοδηγεί.

Δηλαδή για να καταλάβετε τα τελευταία 75 χρόνια η γυναίκα, σε κάποιες περιοχές του πλανήτη, άρχισε να βιώνει την απόλυτη ελευθερία – ευτυχία. 74,941 χρόνια δεν μπορούν φυσικά να σβήσουν σε μόλις 75. Αυτό είναι επιστημονικά σίγουρο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Οι άντρες βλέπουμε αυτό που θέλουμε εμείς. Βλέπουμε αυτό που βλέπουμε μάλλον. Οι γυναίκες βλέπουν αυτό που «πρέπει». Βλέπουν αυτό που πρέπει για να καταφέρουν να «επιβιώσουν». Να επιβιώσουν σ’ έναν κόσμο που τις βλέπει δυνατές, ενώ αυτές ξέρουν ότι είναι αδύναμες (74,941 είναι αυτά). Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινά το μπέρδεμα.
Σπηλιά = Σπίτι
Ξύλο = Τηλεόραση
Παιδιά = Σεξ

Τι κάνει ένα παντρεμένο ζευγάρι. Κάθεται σπίτι, βλέπει τηλεόραση και άντε καμιά φορά να κάνει και σεξ. Δηλαδή κάνει ότι έκανε εδώ και 75,000 χρόνια.
Η γυναίκες το ξέρουν αυτό. Το νιώθουν. Σ’ αυτό ακριβώς το κομβικό σημείο ξεκινούν τα προβλήματα. Προβλήματα που κορυφώνονται όταν η τηλεόραση έχει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Τότε, το κάθομαι σπίτι (σπηλιά), βλέπω τηλεόραση (αντί να τρώω ξύλο) και άντε να κάνω και λίγο σεξ (ίσως οδηγήσει σε παιδιά), ξυπνά στις γυναίκες αυτά τα προϊστορικά τραύματα – κατάλοιπα. Το παρελθόν παλεύει με το παρόν. Το όνειρο της προϊστορικής γυναίκας είναι να κάνει παιδιά. Το όνειρο της σύγχρονης γυναίκας είναι να βγει από την σπηλιά (σπίτι), να «κυνηγήσει» (δουλέψει). Να κάνει ότι έκανε 75,000 χρόνια ο άντρας.

Να αντιστρέψει τα πράγματα. Όταν δεν είσαι παντρεμένος ή μάλλον όταν δεν μένεις μαζί με μια γυναίκα δεν ενεργοποιείται ο μηχανισμός άμυνας των γυναικών. Δεν έχουν λόγο να αμυνθούν. Ο «κακός» άντρας λείπει. Όταν όμως περάσεις την πόρτα, (τυχαία την περνάς για πρώτη φορά και την έχεις αγκαλιά;) τότε ενεργοποιείται ο μηχανισμός που αναπτύχθηκε τα τελευταία 75 χρόνια. Ο μηχανισμός που λέει ότι πρέπει να αλλάξουν οι ρόλοι πια.

Όσο για το ερώτημα αν ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα το θέμα δεν είναι αυτό. Μην πέφτετε σε παγίδες. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει έρωτας.»

Μπορείτε να συνταχθείτε ή να διαχωρίσετε τη θέση σας με το παρόν κείμενο. Εμείς βρήκαμε ενδιαφέρουσα την άποψη ενός άνδρα στο μείζον θέμα που ζητεί λύση από την εποχή των σπηλαίων: «Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;»

Γνωρίζουμε βέβαια πώς η αλήθεια είναι υποκειμενική, αλλά ένα είναι δεδομένο ότι πάντα πονάει!!!

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης