Ίσως καμιά από εμάς να μην έχει σκεφτεί πώς θα είναι ο ερχομός ενός μωρού, του δικού μας μωρού εκτός κι αν έρθει η στιγμή της δικής μας ευλογίας. Ο ερχομός του μωρού μας στον κόσμο είναι πραγματικά σταθμός στη ζωή μας. Πριν είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις αυτά τα συναισθήματα ακόμη κι αν πρόκειται για το μωρό της αδελφής σου. Μόνο όταν το νιώσεις εσύ τότε καταλαβαίνεις την μαγεία. Τότε καταλαβαίνεις το πόσο συναρπαστική και ιστορική είναι αυτή η στιγμή για μία πλέον μητέρα. Τότε καταλαβαίνεις πως ένιωσε η δική σου μητέρα όταν έμαθε για σένα.
Όταν έμαθα ότι είμαι έγκυος τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Αφενός χάρηκα, αφετέρου αγχώθηκα πολύ. Ήταν τόσο πρωτόγνωρο για μένα και δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Ήταν πραγματικά περίεργα, κοίταζα συνέχεια την κοιλιά μου άσχετα αν δεν είχε μεγαλώσει καθόλου αφού ήμουν μόλις ενός μήνα. Κανόνισα το πρώτο ραντεβού με τον γιατρό μου και ακούσαμε την καρδιά του. Εκεί μου κόπηκαν τα πόδια, μία ζωή μεγάλωνε μέσα μου και αυτό ήταν το δικό μου παιδί. Ο πολύτιμος θησαυρός μου.
Στο δεύτερο ραντεβού με τον γιατρό είδαμε το μωρό. Μικρό αλλά φανερά σχηματισμένο. Έκλαψα από μεγάλη χαρά. Δεν ήξερα πως αλλιώς να αντιδράσω. Από τότε περιμένω πως και πως να φτάσει η ώρα του ραντεβού για να δω το μωρό μου. Να δω πρώτα αν είναι καλά, να ακούσουμε την καρδιά του και να δούμε όλα τα όργανά του και μετά να το δω να κουνιέται προσπαθώντας να καταλάβω λίγο τα χαρακτηριστικά του. Συγκινούμαι πάντα τόσο πολύ.
Σιγά- σιγά σκέφτεσαι την ώρα του τοκετού αλλά κάνεις και όνειρα για το χρόνο που θα περάσεις μαζί του, το πρώτο του χαμόγελο, τις πρώτες του λεξούλες, το πρώτο του δοντάκι και τόσα άλλα πράγματα.
Πριν, είχα να σκεφτώ μόνο τον εαυτό μου, τώρα σκέφτομαι το μωρό, το πως θα καλύψω τις ανάγκες του, να το βοηθήσω στην καλή του ανάπτυξη, να το φροντίζω και να το αγαπώ όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.
