Τον τελευταίο καιρό, ο γιος σας γκρινιάζει συνεχώς, όταν του ανακοινώνετε ότι θα έρθει η γιαγιά του να του κάνει παρέα, όταν εσείς θα λείπετε. Και δεν γκρινιάζει, επειδή δεν θέλει τη γιαγιά του, αλλά γιατί θεωρεί ότι είναι αρκετά μεγάλος, για να μείνει μόνος του.
Το ποια είναι η κατάλληλη ώρα για να προχωρήσουμε σε αυτό το μεγάλο βήμα πρέπει πρώτα να είμαστε σίγουροι για δύο στοιχεία. Την ασφάλεια του παιδιού και την εμπιστοσύνη που του έχουμε.
Δείτε ποιοι είναι οι τρόποι με τους οποίους θα καλύψετε τις ανασφάλειές σας.
–Αξιολογούμε την ωριμότητα του παιδιού
Παρόλο που από την ηλικία των 10 περίπου χρόνων και μετά θεωρούμε ότι ένα παιδάκι είναι ώριμο για αυτό το βήμα, η ηλικία δεν πρέπει να αποτελεί κριτήριο για τέτοιου είδους αποφάσεις. Μερικά δεκάχρονα μπορούν να τα καταφέρουν πολύ καλά μόνα τους, όμως κάποια άλλα εξακολουθούν να είναι ακόμα παρορμητικά. Κάποια παιδιά πάλι είναι πιο ώριμα, πιο υπεύθυνα, πιο ικανά και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από όσο άλλα μεγαλύτερα παιδιά.
Το παιδί μπορεί να είναι ώριμο και υπεύθυνο, όμως είναι πιθανό να μην του αρέσει να μένει μόνο στο σπίτι. Μη συνδέετε το βήμα αυτό με υπερβολικές προσδοκίες. Είναι λάθος να το πιέζουμε να το κάνει, αν δεν θέλει. Μπορεί να νιώθει φόβο ή ανασφάλεια. Αν, πάντως, θεωρήσουμε ότι υποβόσκει κάποια φοβία, καλό θα ήταν να το συζητήσουμε μαζί του. Φυσικά μπορεί να ισχύει και το αντίθετο. Δηλαδή, το παιδί να επιμένει να μείνει μόνο στο σπίτι βρίσκοντας διάφορα προσχήματα, π.χ. να μη θέλει να έρθει μαζί μας σε κάποια επίσκεψη. Το ζήτημα αυτό συχνά συνδέεται με το αίτημα του παιδιού για περισσότερη ανεξαρτησία και ελευθερία και ο τρόπος που θα το αντιμετωπίσουμε θα επηρεάσει στο μέλλον και το θέμα των εξόδων. Η απόφαση για το πότε και το αν θα μείνει μόνο το παιδί πρέπει να προέρχεται πάντα από τους γονείς κι όχι από το παιδί.
– Προνοούμε για το ζήτημα της ασφάλειας
Είτε το αφήνουμε μόνο για λίγα λεπτά είτε για λίγη ώρα, είναι σημαντικό να του υποδείξουμε με σαφήνεια το πλαίσιο για την περιφρούρηση της ασφάλειάς του. Δηλαδή, πώς να είναι προσεχτικό με την πόρτα, πώς να απαντά στο τηλέφωνο και να παίρνει μηνύματα και κυρίως πώς να καλέσει σε άμεση βοήθεια, αν συμβεί κάτι.
Μόλις νιώσουμε ότι το παιδί είναι έτοιμο, πρέπει να καθίσουμε και να μιλήσουμε για τους κανόνες τους οποίους χρειάζεται να κατανοήσει και να εφαρμόζει κάθε φορά που μένει μόνο στο σπίτι. Είναι σημαντικό να καταλάβει ότι η βασική παράμετρος για το συγκεκριμένο προνόμιο είναι η εμπιστοσύνη.
– Αποφασίζουμε για τη διάρκεια και τη συχνότητα
Έχει ιδιαίτερη σημασία πόση ώρα θα αφήσουμε μόνο το παιδί στο σπίτι και πόσο συχνά το κάνουμε αυτό. Καλό είναι να προσεγγίσουμε σταδιακά αυτή τη δοκιμασία, ακόμα κι αν έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο παιδί. Ξεκινάμε αφήνοντάς το για δέκα ή δεκαπέντε λεπτά μόνο για να πάμε στο κοντινό σούπερ μάρκετ για ψώνια. Αν δεν υπάρξει πρόβλημα, μπορούμε να το επαναλάβουμε την επόμενη εβδομάδα. Ωστόσο, πρέπει να αποφεύγουμε να το αφήνουμε μόνο τις ίδιες μέρες και ώρες κάθε φορά. Ακόμα κι όταν το παιδί τα καταφέρνει μια χαρά, δεν πρέπει να μένει μόνο του περισσότερο από μία με μιάμιση ώρα. Ας θυμόμαστε: Τα παιδιά βαριούνται γρήγορα και η ανία συνήθως είναι κακός σύμμαχος της ασφάλειας…
Πηγή: in.gr
