Εγώ καπνίζω, αλλά αυτό είναι δικό μου και μόνο δικό μου πρόβλημα. Όταν όμως πιάνω της τσιγαρούμπα και αρχίζω και φουμάρω σαν φουγάρο εργοστασίου τα «τοξικά απόβλητα» ρυπαίνουν ακόμη και το δίχρονο μωράκι μου, που παίζει αμέριμνο με τα lego του.
Τα δυο μικρά παιδιά μου δε φταίνε σε τίποτα γι’ αυτό και απαγορεύεται ρητώς το κάπνισμα μέσα στο σπίτι.
Έχω μαλώσει με πολλούς φίλους, τους οποίους έχω αναγκάσει να βγουν στο μπαλκόνι με πολικές θερμοκρασίες προκείμενου να ανάψουν το τσιγαράκι τους. Ακόμη και με την πολυαγαπημένη μου γιαγιά, η οποία ξυπνά κατά τις 3.00 τη νύχτα μόνο και μόνο για να απολαύσει τη ζωή που δεν έζησε μέσα από ένα βαρύ σέρτικο 22άρι Άσσο. Αχ, την καημένη με τι παράπονο με κοιτάζει, αλλά εγώ ανένδοτη.
Πολύ σωστά καταλάβατε. Είμαι η Φράου Γκέλλυ, όσον αφορά στο κάπνισμα! Μου είναι αδιανόητο να ξέρω ότι αυτό που κάνω βλάπτει εκτός από εμένα και τα παιδιά μου. Το παθητικό κάπνισμα μπορεί και ευνοεί τα καρδιακά νοσήματα αλλά και διαφόρων ειδών καρκίνου.
Δεν είναι λίγοι οι υπάλληλοι αυτοί που ήταν παθητικοί καπνιστές και εκδήλωσαν διάφορες νόσους. Οι υποθέσεις τους έφτασαν μέχρι και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και οι περισσότεροι από αυτούς δικαιώθηκαν κιόλας παίρνοντας πολλές χιλιάδες ευρώ από τα αφεντικά τους.
Στην Ελλάδα απαγορεύεται πια σε πολλούς δημόσιους χώρους, άρα γιατί όχι και στο σπίτι μας.
Αν κάθε φορά που πάμε να ανάψουμε τσιγάρο μπροστά στο παιδί μας, σκεφτούμε τις πιθανές νόσους που μπορεί να το προσβάλλουν, τότε καλύτερα να το φάμε με τη καύτρα!
Ο μη καπνιστής θα πρέπει να «φέρει με τα νερά του» τον καπνιστή. Να μπει δηλαδή στη διαδικασία και να του εξηγεί τις ασθένειες που ενδεχομένως να πάθει.
Επειδή το θέμα γενικά είναι δυσάρεστο θα κλείσουμε με ανέκδοτο που αφορά στο τσιγάρο.
Ένας κρητικός πηγαίνει στο περίπτερο και ζητάει ένα πακέτο τσιγάρα. Του δίνει ο περιπτεράς και ο κρητικός διαβάζει «το κάπνισμα προκαλεί αδυναμία στο σπέρμα». Τότε ο κρητικός λέει στο περιπτερά «δώσε μου ορέ το άλλο που προκαλεί καρκίνο στους πνεύμονες!»
Άρα τσιγάρο τέλος! Για το καλό των παιδιών μας πρώτα απ’ όλα και μετά το δικό μας! Να θυμόσαστε μια ινδιάνικη παροιμία: «Το περιβάλλον δεν μας ανήκει, το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας!» Το ακούσατε θεριακλήδες μου;
.jpg)
