Τα παιδιά μοιάζουν με επαναστάτες έτοιμοι κάθε στιγμή να κηρύξουν τον πόλεμο μετατρέποντας το σπίτι σε εμπόλεμη ζώνη αρκεί να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.
“Θα βγω με μια φίλη μου μόνες μας” είναι η φράση με την οποία προοικονομείται η πρώτη έξοδος του μωρού σας, όπως πάντα θα είναι για σας.
Περισσότερο θυμίζει την έξοδο του Μεσολογγίου. Σας κόβετε η ανάσα με την ιδέα και μόνο ότι θα τριγυρίζει το καμάρι σας ολομόναχο στη ζούγκλα της πόλης.
“Αποκλείεται. Θα έρθω κι εγώ!” είναι η απάντηση που έρχεται στα χείλη σας.
Το παιδί έχει ήδη σηκώσει το λάβαρο για την δική του επανάστασης. Μυρίζει μπαρούτι στις μεταξύ σας σχέσεις, όμως πριν εκραγείτε θυμηθείτε τη δική σας εφηβεία.
“Η μάνα μου είναι τρελή και με κλειδώνει μοναχή”, τραγουδούσατε κάθε φορά που σας αρνιόταν η μαμά σας μια βόλτα στην καφετέρια της γειτονιάς.
Ή όταν σας έδινε την άδεια αναπνέατε βαθιά για να γεμίσουν τα πνευμόνια σας με τον αέρα της ελευθερίας… Μέχρι να επιστρέψετε πάλι στο σπίτι.
Οι έξοδοι με τους φίλους χωρίς τη συνοδεία των γονιών είναι από τα πρώτα ζητήματα που προκαλούν οικογενειακές συρράξεις όταν το παιδί πλησιάζει την εφηβεία.
Οι ειδικοί προτείνουν να δίνεται μια σχετική ελευθερία στα παιδιά που είναι κοντά στην ηλικία των 13 ετών. Μπορούν να βγαίνουν με τους φίλους τους χωρίς επιτήρηση αρκεί αυτό να γίνεται σε ελεγχόμενους χώρους, όπως ένα σινεμά ή ένα εστιατόριο, ακόμη και ένα εμπορικό κέντρο.
Η επανάσταση θεωρείται επιτυχημένη ακόμη κι αν πάμε μαζί με τα παιδιά στους χώρους που θα επιλέξουν, αρκεί να είναι διακριτική η παρουσία μας. Ακόμη μπορούμε να πάμε
να τα πάρουμε από την έξοδό τους.
Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι η εμπιστοσύνη με τα παιδιά σας οικοδομείται μέρα με τη μέρα.
Το παν είναι να υπάρχουν γερά θεμέλια στις σχέσεις μας. Αν θα γίνει ουρανοξύστης το οικοδόμημα αυτό θα φανεί στην πορεία. Δηλαδή αν κέρδισαν οι μικροί επαναστάτες την απόλυτη εμπιστοσύνη μας… Ως τον ουρανό, που λένε.
