Η ψυχαγωγία είναι για τα παιδιά βασική προϋπόθεση και τρόπος ζωής, ταυτόχρονα όμως είναι και μέσο διαπαιδαγώγησης.
Βασικό κεφάλαιο της ψυχαγωγίας του παιδιού είναι το θέαμα. Μπορεί να προσφέρεται σαν κουκλοθέατρο, σαν θεατρική παράσταση, σαν κινηματογραφική ταινία, σαν τηλεοπτική εκπομπή και ασκεί μεγάλη επίδραση στην ψυχή του παιδιού και μάλιστα όσο μικρότερη είναι η ηλικία τόσο μεγαλύτερη είναι η επίδραση.
Η τεχνολογική φύση της τηλεόρασης την καθιστά ως το μέσο που μπορεί να προσφέρει στο παιδί πληθωρικές και ποικίλες δυνατότητες για ψυχαγωγία. Έτσι η μικρή οθόνη παίρνει πρώτη θέση στις προτιμήσεις των παιδιών.Αυτό άλλωστε το διαβεβαιώνει ο σημαντικός χρόνος που το παιδί αφιερώνει μπροστά σε αυτή. Η διασκέδαση είναι μια από τις σπουδαιότερες λειτουργίες της τηλεόρασης.
Η τηλεόραση μπορεί να μεταδώσει γνώσεις και μόρφωση στο παιδί, μέσα από την ψυχαγωγία.
Επίσης αποτελεί αξιόλογο οπτικοακουστικό μέσο διδασκαλίας προσφέροντας στο σχολείο μια έκτακτη διεύρυνση των διδακτικών δυνατοτήτων του.
Η εκπαιδευτική τηλεόραση χωρίς να αντικαθιστά το δάσκαλο, μπορεί να γίνει βοηθός και συνεργάτης του στη σχολική διδασκαλία και πρακτική.
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα ( π.χ. Σειρές Μυθολογίας, Ντοκιμαντέρ, National Geographic και άλλα ) επιδιώκουν να συμπληρώσουν τις καθημερινές μαθησιακές εμπειρίες των παιδιών της προσχολικής ηλικίας.
Η συμπεριφορά των παιδιών της προσχολικής ηλικίας που παρακολουθούν εκπαιδευτικά – μαθησιακά προγράμματα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, χαρακτηρίζεται από περισσότερη στοργικότητα, ευγένεια, προθυμία για συνεργασία με τους συμμαθητές τους στο νηπιαγωγείο.
Τα παιδιά που παρακολουθούν συχνά εκπομπές, όπου τονίζονται θετικές αξίες όπως η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια, η γενναιοδωρία έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν πιο ευγενικά, συνεργάσιμα και εξυπηρετικά προς τους άλλους, όταν μάλιστα καλούνται να εφαρμόσουν στην πράξη όσα διδάχτηκαν.
Όμως, δεν αποτελεί αποτελεσματική εκπαιδευτική στρατηγική, να μένουν τα παιδιά μόνα μπροστά στην τηλεόραση και να παρακολουθούν ένα τέτοιο πρόγραμμα, χωρίς να βρίσκεται δίπλα τους ο ενήλικας, παρακολουθώντας το κι αυτός μαζί τους.
Είναι ελάχιστα τα μόνιμα οφέλη που προσφέρουν τα προγράμματα αυτά όταν δεν συμμετέχουν οι ενήλικες ενθαρρύνοντας τα παιδιά να ασκούνται και να εφαρμόζουν τις κοινωνικές αξίες που μαθαίνουν.
Σχετικά με τη δυνατότητα της τηλεόρασης για προώθηση θετικών τρόπων συμπεριφοράς, η Greenfield (1988 σελ. 54-55) αναφέρει παραδείγματα από τις Η.Π.Α και τη Σουηδία.
Συγκεκριμένα, τα λευκά παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την παρακολούθηση της εκπομπής Sesame Street ανέπτυξαν πιο θετικές απόψεις απέναντι στα παιδιά που φανήκαν σε άλλες φυλές. Επίσης, στη Σουηδία, δημιουργήθηκαν ορισμένα παιδικά προγράμματα που προοριζόταν και αφορούσαν κωφά παιδιά ή παιδιά με μικρότερα προβλήματα ακοής.
Μετά την παρακολούθηση αυτών των προγραμμάτων τα παιδιά, από τη μια πλευρά, με φυσιολογική ακοή εκδήλωσαν ενδιαφέρον για τα κωφά παιδιά, έδειξαν μεγαλύτερη κατανόηση απέναντί τους και θέλησαν να εκφραστούν με τη γλώσσα σημάτων των κωφών.
Στα παιδιά με προβλήματα ακοής από την άλλη ενισχύθηκε η αυτοπεποίθηση, επειδή είδαν και άλλους ανθρώπους που είχαν το ίδιο πρόβλημα με αυτά, καταλάβαιναν καλύτερα τις εκπομπές και προσέλκυσαν την προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων παιδιών.
Πηγή: Ladynews
