«Τα Χριστούγεννα με μελαγχολούν». Είναι μια έκφραση που ακούμε από πολλούς ανθρώπους εν όψει των εορτών, καμιά φορά χωρίς καν να μπορούν να μας την εξηγήσουν.
Προσωπικά, ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό.
Παίρνεις δώρα, στολίζεις το σπίτι με χαρούμενα λαμπάκια και πολύχρωμα στολίδια, βρίσκεις τον χρόνο να συναντηθείς με αγαπημένα σου πρόσωπα που τόσο καιρό τα έχεις παραμελήσει, έρχονται παιδιά και σου λένε τα κάλαντα τις παραμονές και το καλύτερο: πολύ και καλό φαγητό. Και βέβαια γλυκά…
Και όμως… έχει παρατηρηθεί, κυρίως στο εξωτερικό, ακόμα και αυξημένη τάση αυτοκτονιών.
Άνθρωποι αδύναμοι που νιώθουν μοναξιά και εγκατάλειψη, νιώθουν σαν επιπλέον βάρος αυτό το χαρούμενο εορταστικό κλίμα.
Ποια άραγε είναι η αιτία και τελικά μπορεί να εκλείψει το γεγονός αυτό;
Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου παίζει τον βασικότερο ρόλο για τα αίτια της μελαγχολίας.
Άνθρωποι που τον χρόνο που πέρασε μπορεί να έχασαν κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο, κάποιοι που ξεπερνούν ένα χωρισμό, ασθενείς με αβέβαιο μέλλον, οικονομικά ασθενέστεροι που δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους, παιδιά που αναγκάζονται λόγω καταστάσεων να κάνουν διακοπές με τον έναν από τους δύο γονείς και φυσικά ο φόβος του καινούριου και του άγνωστου που έρχεται χωρίς κανείς να γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει, είναι μόνο μερικές από τις αιτίες της μελαγχολίας των γιορτών.
Βέβαια υπάρχει και το άλλο σενάριο. Κάποιοι ίσως αναγκάζονται να υποκριθούν ότι είναι χαρούμενοι προκειμένου να μην στεναχωρήσουν και την ομήγυρή τους και τους υποβάλλουν και αυτούς στη βάσανο της μελαγχολίας…
Και όμως δεν είναι έτσι! Πρέπει να ψάξουμε βαθιά μέσα μας τα αίτια και τις αφορμές και να δημιουργήσουμε ένα εικονικό τείχος που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν και σε τίποτα να το διαπεράσει.
Οι γιορτές είναι μόλις μια φορά τον χρόνο και τελικά ίσως να μην αξίζει να τις χαλάμε.
Κάποιοι μπορεί να πουν «πάλι καλά που είναι μονάχα μια φορά» και ίσως να χουν δίκιο.
Για να αλλάξει η γνώμη αυτή, αρκεί να κοιτάξετε ένα παιδί τη στιγμή που παίρνει το δώρο του ή βλέπει κάποιον ντυμένο Άγιο Βασίλη.
Φτάνει να κοιτάξει τα πρόσωπα γύρω από το γιορτινό τραπέζι
(φροντίστε να μην καλέσετε κανένα κατσούφη συγγενή)!
Αρκεί να πάτε σε ένα ίδρυμα ή σε κάποια φτωχογειτονιά για να καταλάβετε ποιοι πραγματικά δικαιούνται να είναι μελαγχολικοί και παρόλα αυτά δεν είναι γιατί βλέπουν την θετική πλευρά των πραγμάτων και αρκούνται και με τα λίγα.
Ερευνήστε μόνοι σας τον εαυτό σας και κάντε το αδύνατο δυνατό.
Κάντε πράγματα που σας χαλαρώνουν και σας ξεκουράζουν.
Βάλτε τα πράγματα κάτω και πείτε «τουλάχιστον είμαι καλά και δυνατή».
Σκεφτείτε μόνο τα θετικά της ζωής. Αυτοί που λένε «η ζωή μου φέρθηκε σκληρά και τι να τις κάνω τις γιορτές, είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες», είναι άνθρωποι μίζεροι που και το λαχείο να τους πέσει θα πουν ότι λίγα ήτανε!
Για να χαλαρώσουμε λίγο και ας σκεφτόμαστε πάντα την χειρότερη κατάσταση προκειμένου να εκτιμήσουμε την δική μας.
Δεν θέλουμε να είμαστε γραφικοί, αλλά ας λέμε και ένα «δόξα τον Θεό» και όχι πάντα «βοήθα Παναγιά».
Δεν γεννιέται κάθε μέρα ο Χριστός και δεν είναι τυχαίο ότι οι πολλοί την γιορτάζουν αυτή τη μέρα σε ολόκληρο τον πλανήτη!
Για να δούμε χαμόγελα στα χείλη. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι έχουμε άλλες 364 μέρες να μιζεριάζουμε!
