Κάθε παιδί έχει ανάγκη να το αγαπούν για αυτό που είναι και όχι γιατί είναι δίδυμο και μοιάζει τόσο πολύ στο αδερφάκι του. Πολύ συχνά τα δίδυμα αναπτύσσουν σχέσεις ανταγωνισμού ή αλληλεξάρτησης: Ο ένας είναι ο αρχηγός και ο άλλος ο ακόλουθος, και πολλά δίδυμα επικοινωνούν μεταξύ τους καλύτερα από ότι με τους άλλους ανθρώπους γιατί περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μαζί: Μαθαίνουν πώς να διαβάζουν το ένα τις χειρονομίες και τις εκφράσεις του προσώπου του άλλου και πολλές φορές έχουν τη δική τους γλώσσα που κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει (ιδιαίτερα τα μονωογενή). Έτσι συχνά δεν έχουν κίνητρα για να περιεργαστούν τον κόσμο που τους περιβάλλει ή για να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους, αφού απασχολούνται το ένα με το άλλο έτσι δημιουργούνται έτσι πολλές φορές προβλήματα καθυστέρησης λόγου και επικοινωνίας.
Είναι σημαντικό καθένα από τα δίδυμα να έχει λίγο χρόνο την ημέρα μόνο του με κάποιον από τους γονείς. Έτσι, από μικρή ηλικία μπορείτε να προσπαθήσετε να ταΐζετε το κάθε μωρό μόνο του, και να έχετε ξεχωριστή επικοινωνία μαζί του (πχ με το να παρατηρείτε ο ένας τον άλλον, να χαμογελάτε και να παρακολουθείτε πώς αντιδρά στα παιχνίδια σας), που είναι σημαντική για την μετέπειτα εξέλιξη του λόγου .Το ίδιο μπορεί να κάνουν και οι παππούδες, γιαγιάδες και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας
Είναι γνωστό ότι τα δίδυμα προτιμούν την επαφή ένας προς έναν παρά δύο προς έναν με έναν ενήλικα.
Έτσι μόνο θα μπορέσουν να εξατομικευθούν, δηλαδή να διαφοροποιηθούν και να εκφραστούν ως ξεχωριστές προσωπικότητες. Εντύπωση προκαλεί ότι δεν είναι πάντα ευτυχισμένα όταν βρίσκονται το ένα μακριά από το άλλο, ιδιαίτερα αν έχουν αναπτύξει τις ίδιες συνήθειες στο παιχνίδι και δείχνουν σαφή προτίμηση το ένα στη συντροφιά του άλλου, γι’αυτό θα πρέπει να αρχίσετε να τα διαχωρίζετε για κάποια διαστήματα όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αν η αντίδρασή τους είναι πού έντονη, βάλτε άλλα παιδιά ή ενήλικες που τους είναι πολύ οικείοι να προσπαθήσουν να τα προσεγγίζουν σιγά-σιγά, παίζοντας με το καθένα ξεχωριστά στο ίδιο δωμάτιο ή στον ίδιο χώρο.
Σημαντικό για τους γονείς είναι να αποφεύγουν να τα ντύνουν με τα ίδια ρούχα, ακόμα και τα ρούχα δίνουν ξεχωριστή προσωπικότητα στο παιδί. Το καθένα δικαιούται να έχει τα δικά του συρτάρια και ντουλάπια. Ειδικά για τα μονοωγενή δίδυμα, είναι ευκολότερο για τους γονείς και τους συγγενείς ν αναφέρονται σ’ αυτά ως «τα δίδυμα» παρά πχ ως «η Μαρία και η Ελένη», κάτι όμως που δεν ενισχύει την ξεχωριστή ταυτότητά τους.
Από μικρή ηλικία θα πρέπει να προσπαθήστε να τα προτρέψετε να ασχοληθούν με ξεχωριστά ενδιαφέροντα για να κάνουν και διαφορετικές παρέες. Όλοι έχουν δικαίωμα να νιώθουν μοναδικοί!
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Μπρίγκου
