Με τον όρο γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) εννοούμε την άνοδο των υγρών του στομάχου στον οισοφάγο κατά τη διάρκεια της σίτισης ή μετά το γεύμα.
Η συχνότητα της ΓΟΠ στα βρέφη είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη ηλικία, λόγω παροδικής ανωριμότητας του ανώτερου πεπτικού σωλήνα.
Μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 70% των βρεφών κάνει αναγωγές («γουλίτσες») τους πρώτους 4 μήνες της ζωής τους. Η συντριπτική πλειονότητα των βρεφών αυτών ξεπερνά το πρόβλημα μέχρι την ηλικία των 12 έως 18 μηνών.
Η ΓΟΠ επιδεινώνεται κατά το κλάμα, τον βήχα, το σφίξιμο κατά τη διάρκεια της αφόδευσης και από την πίεση στην κοιλιά (π.χ. σφιχτές πάνες).
Πώς αντιμετωπίζεται:
Με τροποποίηση της δίαιτας του βρέφους
– Αποφυγή της υπερσίτισης του βρέφους. Ο παιδίατρος θα σας ορίσει την ποσότητα γάλακτος που χρειάζεται να τρώει το βρέφος σας σε κάθε ηλικία.
– Χορήγηση μικρών και συχνών γευμάτων.
– Κράτημα του βρέφους σε όρθια θέση για 20-30 λεπτά, έπειτα από κάθε γεύμα.
– Σίτιση με ειδικό γάλα που περιέχει πηκτική ουσία, ιδιαίτερα εάν το μωρό σας βγάζει «γουλίτσες» και δεν παίρνει ικανοποιητικό βάρος.
Ενδεχόμενη σίτιση με υποαλλεργιογονικό γάλα, εάν οι «γουλίτσες» συνοδεύονται από έντονους κολικούς ή ευερεθιστότητα.
Με τροποποίηση της θέσης του σώματος
Η ύπτια, ανάρροπη θέση του σώματος κατά τον ύπνο στις 30° μειώνει τη συχνότητα της ΓΟΠ και, σε αντίθεση με την πρηνή θέση, δεν αυξάνει τη συχνότητα του συνδρόμου του αιφνίδιου θανάτου.
Με φαρμακευτική αγωγή
Ο παιδίατρος είναι αυτός που θα κρίνει εάν το μωρό σας χρειάζεται θεραπεία. Η θεραπεία θα καθοριστεί με βάση την ηλικία του βρέφους και τα συμπτώματά του.
Όταν το μωρό σας παρουσιάζει συχνές «γουλίτσες» ή εμετούς και δυσφορεί κατά τη σίτιση ή αρνείται το μπιμπερό, ο παιδίατρος μπορεί να σας συστήσει, εκτός από την τήρηση των προηγούμενων θεραπευτικών μέτρων, και τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.
Ευτυχώς, στη συντριπτική τους πλειονότητα, τα βρέφη με ΓΟΠ δεν χρειάζονται φάρμακα και ξεπερνούν τη ΓΟΠ μέσα στους πρώτους 12-18 μήνες της ζωής τους.
Καλέστε αμέσως τον παιδίατρό σας, εάν παρατηρήσετε:
– ρουκετοειδείς εμετούς, ειδικά σε βρέφη με ηλικία μικρότερη των 2 μηνών
– εμετούς με χρώμα πράσινο, κίτρινο, καφέ ή κόκκινο
– δυσφορία ή πόνο κατά την κατάποση
– απώλεια ή ανεπαρκής πρόσληψη βάρους
– βήχα ή δυσκολία στην αναπνοή μετά ή κατά τη διάρκεια του γεύματος.
– ευερεθιστότητα, έντονους κολικούς, ανήσυχο ύπνο.
– ωχρότητα
Πηγή: iatronet
