Σίγουρα πολλές από εσάς θα έχετε βιώσει την απώλεια ενός αγαπημένου σας προσώπου, κάποια στιγμή στη ζωή σας. Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι τίποτε άλλο δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την ανθρώπινη ζωή. Ούτε τα λεφτά, ούτε η δουλειά… ούτε οι προσωπικές μας ματαιοδοξίες, παρά μόνο η θέληση του Θεού και η «υπακοή» μας στα σχέδιά Του.
Είναι εκείνη η στιγμή που νιώθεις την απόλυτη μοναξιά, παρόλο που περιβάλλεσαι από ένα σωρό ανθρώπους. Επίσης, είναι η στιγμή που δεν έχεις καταλάβει ακόμη τι έχει συμβεί και όσο περνούν τα χρόνια, θα αισθάνεσαι ακόμη πιο έντονα την απώλεια.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να αναστρέψεις την κατάσταση, αλλά είναι τότε που καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη δύναμη έχεις μέσα σου. Αυτή τη δύναμη πρέπει να συγκεντρώσεις για να αντιμετωπίσεις την κατάσταση. Σκέψεις τύπου… «Τι με βρήκε; Γιατί να το πάθω εγώ αυτό; ή Δεν υπάρχει πια ζωή για μένα», πρέπει να τις αποβάλλετε και να κοιτάξετε μπροστά. Εξάλλου, όπως λένε, «η ζωή πάει μπροστά».
Μπορεί αυτό να ακούγεται σκληρό αλλά… είναι η πραγματικότητα. Ο θάνατος υπάρχει γύρω μας παντού και εμείς δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας σε αυτόν.
Στη ζωή μου, δυστυχώς, είχα την ατυχία να βιώσω από μικρή ηλικία την απώλεια των γονιών μου και τώρα πρόσφατα μίας αγαπημένης μου φίλης. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι ακριβώς αισθάνεσαι εκείνη την ώρα, παρά μόνο ένα απίστευτο κενό και μια απόλυτη συντριβή.
Για πολλά χρόνια απέφευγα να μιλήσω γι’ αυτό το γεγονός, ακόμα και στους πιο καλούς μου φίλους, διότι έτσι πίστευα ότι θα το ξεπεράσω πιο εύκολα και ανώδυνα. Τελικά, όμως, κατάλαβα πως αυτό είναι λάθος και ό,τι όχι μόνο δε θα απαλύνει τον πόνο, αλλά δημιουργεί ένα επιπρόσθετο βάρος.
Εάν έχετε βιώσει παρόμοια κατάσταση, μιλήστε με τους φίλους σας, εξωτερικεύστε τα συναισθήματά σας και τους προβληματισμούς σας. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που να θέλει να σας ακούσει και να σας πει δυο λόγια παρηγοριάς.
Δεν έχει σημασία αν εκείνοι έχουν αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις, εξάλλου κανείς δεν μπορεί να έρθει στη θέση σας, απλώς θα καταλάβει τον πόνο σας. Πολλοί άνθρωποι βέβαια μην μπορώντας να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα πραγματικότητα αναζητούν τη βοήθεια ενός ψυχολόγου ή ψυχιάτρου.
Για να σας πω την αλήθεια, δεν ξέρω κατά πόσο ένας ειδικός μπορεί να βοηθήσει όσο ένας κοντινός σου άνθρωπος, ο οποίος σε γνωρίζει καλύτερα. Για αυτό, είναι προτιμότερο να μιλήσετε σε ένα φίλο ή συγγενή παρά σε κάποιον άγνωστο τον οποίο επισκέπτεστε υπό την πίεση του χρόνου, διότι κάποιος άλλος πελάτης περιμένει έξω από την πόρτα για να τον δει.
Το πρώτο διάστημα είναι συνήθως το πιο δύσκολο. Για αυτό πρέπει να κάνετε διάφορες δραστηριότητες για να ξεχαστείτε. Αποφεύγετε να μένετε μόνες στο σπίτι, γιατί τότε η μόνη συντροφιά σας θα είναι οι σκέψεις σας, οι οποίες δε θα είναι καθόλου καλές.
Βγείτε έξω με αγαπημένα σας πρόσωπα και κάντε πράγματα τα οποία σας ευχαριστούν. Επίσης, δεν εγκαταλείπετε τη δουλειά σας. Απεναντίας, αφοσιώνεστε πιο πολύ σε αυτήν και έτσι οι μέρες σας θα περνούν πιο δημιουργικά. Πάνω από όλα ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΦΕΤΕ ΜΑΥΡΑ.
Ό,τι και να κάνετε η κατάσταση δεν αλλάζει, οπότε οι κινήσεις απελπισίας δεν ωφελούν σε τίποτα. Πρέπει να οπλιστείτε με πολλή πίστη και να σκέφτεστε ότι ο άνθρωπος που χάσατε είναι ο φύλακας- άγγελός σας και θα σας προσέχει από τον ουρανό.
Ο κάθε άνθρωπος βέβαια έχει το δικό του τρόπο, για να ξεπεράσει μια δύσκολη κατάσταση. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι να είστε αισιόδοξες και να απολαμβάνετε την κάθε μέρα της ζωής σας.
