Το σημαντικότερο κομμάτι για τους μέλλοντες γονείς είναι ο επαναπροσδιορισμός των ρόλων τους σαν ζευγάρι και το φοβερό άγχος που δημιουργείται στους ίδιους λόγω του καινούργιου ρόλου.
Α) Μπορώ να ανταπεξέλθω στις καινούργιες υποχρεώσεις;
Β) Είμαι ικανός να μεγαλώσω και να φροντίσω την εξέλιξη ενός παιδιού;
Γ) Θα μπορέσω συγχρόνως να κρατήσω μια καλή σχέση με το σύντροφό μου;
Δ) Αν εργάζομαι τι θα πρέπει να κάνω με το θέμα της δουλειάς μου;
Ερωτηματικά που πρέπει να απαντηθούν και που δυστυχώς αντιμετωπίζονται με δυσκολία.
Πολλές γυναίκες έχουν αναπτυγμένο το ένστικτο της μητρότητας και θεωρούν τη διαιώνιση του είδους απαραίτητο στοιχείο της ύπαρξής τους. Άλλες παρασύρονται από το ‘κοινωνικό γίγνεσθαι’ αψηφώντας τα συναισθήματά τους, τη θέλησή τους και τις προσωπικές τους επιλογές. Κάποιες άλλες ζουν με την αγωνία της ηλικίας, του στίγματος και του περιθωρίου. Όλα αυτά δημιουργούν το μεγάλο ερώτημα ‘ποιές είναι έτοιμες να κάνουν παιδιά και ποιές θεωρούν τη δημιουργία της οικογένειας με παιδιά απαραίτητη στη ζωή τους;’
Ο άντρας μπαίνει στη ζωή των παιδιών από το 3ο έτος και μετά. Δεν έχει την ίδια συναισθηματική φόρτιση με τη γυναίκα στο σχηματισμό της οικογένειας και δρα μηχανικά ‘σαν να’ναι κάτι που πρέπει να γίνει.’ Φυσικά δεν μπαίνει στη διαδικασία να αναρωτηθεί αν δέχεται τη συμμετοχή του στο μεγάλωμα του παιδιού, αν μπορεί να βοηθήσει τη γυναίκα του στις καινούργιες ευθύνες της και αν θέλει να εξακολουθεί να φωνάζει τη σύντροφό του με το όνομά της και όχι με την λέξη μαμά.
Αρχικές δυσκολίες που πιθανόν να έχουν αίσιο τέλος. Μην ξεχνάμε όμως ότι πίσω από ένα προβληματικό παιδί κρύβονται πάντα δύο ‘αστέρια’ γονείς.
Ο Δημήτρης Σούρας είναι Ψυχίατρος – Διευθυντής Ψυχιατρικού Τμήματος Νοσοκομείου Metropolitan
Τηλ. Επικ. 210- 7251467
.jpg)
