Μαριάννα Λαγουμίδη, σύμβουλος παιδιού Πανεπιστημίου Λονδίνου με εξειδίκευση στη δυσλεξία
Συνεχίζουμε να παραθέτουμε θέσεις, τοποθετήσεις και απαντήσεις στις ερωτήσεις των γονιών σχετικά με την ανατροφή των παιδιών τους. Βέβαια υπάρχουν άρθρα, βιβλία ψυχολογίας και η τηλεφωνική ή διαδικτυακή επικοινωνία που συμβάλλουν στην ενημέρωση των γονιών ως προς τη διαπαιδαγώγηση του γιου και της κόρης.
Σίγουρα όμως, η εξατομικευμένη γνώμη του ειδικού είναι προτιμότερη. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι ένα εσωστρεφές παιδί χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση όταν τεμπελιάζει, σε σύγκριση με το δυναμικό αδερφάκι του που τεμπελιάζει.
Επανερχόμαστε σε παραδείγματα γιατί πιστεύω ότι ενδείκνυνται καλύτερα για την κατανόηση της θεωρίας. Τις προάλλες, μία μαμά δύο παιδιών, ενός αγοριού 7 χρονών και μιας κόρης 10 χρονών, μας είπε: «Πριν 4 χρόνια, συμβουλεύτηκα έναν Ειδικό Σύμβουλο, γιατί η κόρη μου βαριότανε να γράφει στο τετράδιο, αλλά έγραφε συνέχεια στους τοίχους. Μας συμβούλεψε να έχει η μικρή, ένα πλούσιο ημερήσιο πρόγραμμα με αρκετές δραστηριότητες. Η συμβουλή ήταν ιδανική… Το κορίτσι βρήκε τρόπο να εκφράζει το δυναμισμό της.
Όταν έφτασε στην ηλικία αυτή ο γιος, προσπαθήσαμε να ακολουθήσει το ίδιο πρόγραμμα. Όμως εκείνος δήλωνε άρρωστος, πονεμένος, άκεφος και συνέχεια απέφευγε να κάνει οποιαδήποτε εξωσχολική δραστηριότητα. «Κατάφερε» να γίνει παχύσαρκος.» Και η ερώτηση της μητέρας: «Γιατί συνέβει αυτό; Τι λάθος κάναμε οι γονείς».
Η απάντηση ήταν άμεση. Ο γιος και η κόρη είναι δύο παιδιά, είναι δύο διαφορετικά άτομα. Βρίσκονται στην ίδια οικογένεια, όμως είναι αναπόφευκτη η υιοθέτηση κάποιων διαφορετικών αντιδράσεων προκειμένου ο καθένας να καθιερώσει την οντότητά του. Το μεγάλο παιδί είναι δυναμικό, είναι κορίτσι, ολοκληρώνεται μέσα από την κοινωνικοποίηση και την ασφάλεια δημιουργώντας φιλικές σχέσεις.
Ο γιος, θέλοντας να δείξει διαφορετικό εαυτό από τη μεγάλη αδερφή του, κινείται, με ατολμία σε κάθε τι καινούριο. Οι πολλαπλές αθλητικές δραστηριότητες, τον κουράσανε, γιατί συνέχεια προσπαθούσε να υπερβεί τις ικανότητές του. Και, ακόμη γιατί έπρεπε καθημερινά, να μιμείται τη δυναμική αδερφή του. Σε παρόμοιες περιπτώσεις η καλύτερη λύση για το γιο είναι να παρέχουν οι γονείς, με άμεσο και έμμεσο τρόπο, παιχνίδια και προτάσεις που θα συντελούν ώστε το παιδί να δημιουργεί, να μαθαίνει, να παίζει, να διασκεδάζει με μικρό αριθμό φίλων-συμπαικτών.
Πάντοτε σημαντικό ρόλο παίζει το παράδειγμα των μεγάλων. «Η ζωή έχει σκληρό πρόσωπο, ειδικά σήμερα. Να αναθρέψω το παιδί μου «σαν πρόβατο» ή «σαν αγρίμι της ζούγκλας»; Η ανθρώπινη φύση έχει όχι μόνο ένστικτο αλλά συναίσθημα και μυαλό. Ο καθένας από τους ενήλικες χαίρεται, πληγώνεται, αγαπά, νοιώθει ένοχος ή νοιώθει δικαιωμένος. Ανάλογα, μαθαίνει να νοιώθει και το παιδί. Αφήστε αυτόν που έχει πολύ λιγότερα πράγματα να περάσει μπροστά σας στο ταμείο του σουπερμάρκετ ή βοηθήστε μια μητέρα να κατεβάσει το καρότσι με το μωρό της από το λεωφορείο. Βέβαια υπάρχει πιθανότητα να σας χλευάσουν. Η συζήτηση όμως με το παιδί ότι αυτός είναι ο τρόπος επίδειξης της προνομιακής φύσης των ανθρώπων, είναι απαραίτητο να γίνει και να επαναληφθεί.
Ανάλογη είναι η χαρά που θα πρέπει να νοιώθετε, γονείς και παιδιά, όταν πείτε «ευχαριστώ» σε κάποιον που σας σέρβιρε τον καφέ σας ή σας παραχώρησε τη θέση του στο λεωφορείο και όταν πείτε «καλημέρα» στον γείτονά σας. Μόνο με το καλό παράδειγμα θα μάθει το παιδί να χαίρεται. Πολλές φορές και μόνο ένας λόγος αλλάζει προς το καλύτερο τη διάθεση ενός ανθρώπου.
Είναι εύκολο να έχεις παιδιά… δύσκολο όμως να τα μεγαλώνεις σωστά… Χρέος δικό μας να λειτουργούμε ως ορθά πρότυπα για τα παιδιά μας, οπλισμένοι πάντοτε με υπομονή αλλά και επιμονή.
