Έβλεπα τον τρίχρονο γιο μου να κάνει με την παιδική του φωνούλα την μουσική του superman και να προσπαθεί να σκίσει την μπλούζα του σαν άλλος Κλαρκ Κέιν.
Αλλά και το μεγάλο παιδί, ο μπαμπάς του τον κρατούσε ψηλά για να πετάξει ή να περπατήσει στην οροφή. Τα γέλια τους γέμιζαν τον αέρα…
Άλλοτε πάλι ο μπαμπάς μεταμορφωνόταν σε Batman και ο μικρός ως ο βοηθός του Robin ετοιμάζονταν να σώσουν την πόλη από το κακό, ξεκινώντας με μια βόλτα με το bat-άμαξο!
Εγώ πάντα ήμουν η καλή νεράιδα, μόνο στις ιδιωτικές μας στιγμές με τον batman έβγαζα την catwoman από μέσα μου. Έτοιμη να ράνω με τη νεραϊδόσκονή μου κάθε κατεργάρη και να τον βάλω στον πάγκο του.
Πότε με το μαγικό μου ραβδάκι και πότε κουνώντας τη μύτη μου. Ενίοτε με φυλάκιζαν και στο λυχνάρι μου, μόνο όταν φώναζα στα μικρά και μεγάλα παιδιά ότι είναι ώρα για ύπνο!
Όμως δεν μπορούσα να καταλάβω ποια ήταν η κινητήριος δύναμη που ωθούσε το αγγελούδι μου να επικαλείται όλους τους εικονικούς super heroes σε όλες τις δραστηριότητές του;
Από το φαγητό, “δώσε μου το μαγικό μου σπανάκι ή το ποτό των Γαλατών”, γιατί και οι ήρωες έχουν προτιμήσεις στο φαγητό. Σπανάκι για τον Ποπάι, κρέας και “μαγικό υγρό” – χυμό φρούτων για τον Γαλάτη Αστερίξ.
Καθόταν για ώρες με το κεφάλι στο κάτω μέρος του κρεβατιού και τα πόδια στον τοίχο. “Μαμά να σκαρφαλώσω στον τοίχο για να φτάσω πιο γρήγορα ή να πετάξω;” Βλέπετε οι ευφάνταστες υπερφυσικές δυνατότητες των ηρώων προκαλούσαν σύγχυση στο παιδικό κεφαλάκι του μωρού μου. Το δίλημμα Spiderman ή Superman ήταν μια καθημερινή ρουτίνα.
Ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, ο Πήγασος, όλα τα στρουμφάκια και ο Πίτερ Παν έκαναν την εμφάνισή τους μέσα στο σπίτι και ζητούσαν τα πιο απίθανα πράγματα… Στην πορεία προστέθηκαν και οι εξωγήινοι από τον πόλεμο των άστρων, οι οποίοι έτρωγαν όλα τα γλυκίσματα όχι με το στόμα, αλλά απλώς κοιτώντας τα! “Ναι, μαμά, αλήθεια στο λέω!”
Ο Χάρυ Πόττερ με το μαγικό του ραβδάκι είχε κάνει όλους τους άτακτους φίλους του σε βατραχάκια και τους αντιπαθείς ανθρώπους σε ποντίκια, γουρούνια, κατσαρίδες ανάλογα με την προτίμηση του μικρού μάγου.
Τα παιδιά, από τη στιγμή που αρχίζει η δραστηριότητα της φαντασίας τους να γίνεται πιο εμφανής και να δημιουργεί σύμβολα και ρόλους, και μέχρι να σταματήσουν να είναι παιδιά, αναζητούν, βρίσκουν, δημιουργούν ήρωες.
Στη σημερινή εποχή, οι ήρωες αυτοί στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους είναι εικονικοί, τα παιδιά τούς γνωρίζουν μέσα από τα παραμύθια και τα βιβλία, αλλά και τις μικρές ή μεγάλες οθόνες και, όπως γίνεται πάντα με τους ήρωες, τους θαυμάζουν, τους αγαπούν, ταυτίζονται μαζί τους.
Σε όλες αυτές τις ιστορίες, καλοί πρίγκιπες, όμορφες πριγκίπισσες, ατρόμητοι ιππότες, έξυπνα και θαρραλέα παιδιά, πλάσματα με υπερφυσικές ικανότητες, έρχονταν αντιμέτωποι με τέρατα, κακούς μάγους και μάγισσες, αδίστακτους ανθρώπους, ανελέητους εχθρούς ή απλά έκαναν τα πάντα… άνω κάτω!
Τα παιδιά «ρουφούν» τις αγαπημένες τους ιστορίες, αγωνιούν, χαίρονται και μέσα τους εύχονται να μπορούν οι ήρωες από τις σελίδες των βιβλίων τους να ζωντανέψουν.
Όλοι τους κερδίζουν τα παιδιά με τις υπερφυσικές τους ικανότητες, τον ηρωισμό τους, την εξυπνάδα τους, την καλοσύνη τους, αλλά και την ευάλωτη πλευρά τους απέναντι στις δυνάμεις του κακού που πολεμούν.
Ταυτιζόμενα μαζί τους, τα παιδιά μπορούν να έρθουν σε επαφή με τη δική τους ευαισθησία, τη δημιουργικότητα και τη διαίσθησή τους, να υπερβούν με τη φαντασία τους τις «νόρμες» που βάζουν οι γονείς και εντέλει να μεγαλώσουν.
Γιατί είναι απαραίτητοι οι super ήρωες; Αρχικά το παιδί αποκτά υγιή πρότυπα, προκειμένου να ανακαλύψει τις δικές του δυνατότητες και να ανακτήσει μια υποτυπώδη ανεξαρτησία, όπως αυτή του δίνεται μέσα από τα αγαπημένα του παραμύθια. Τι είναι καλό ή τι είναι κακό!
Το παιδί κοινωνικοποιείται και δύναται να βρίσκει λύσεις σε μικρά
προβλήματα. Γίνεται εφευρετικό.
Ο μόνος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η κακή προσπάθεια μιμητισμού των ηρώων που οδηγεί σε επικίνδυνες ατροπούς, όπως λόγου χάρη να προσπαθήσει το παιδί να πετάξει ή να σκαρφαλώσει σε ένα κτίριο.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να παρέμβετε ως γονείς και να κάνετε το διαχωρισμό ανάμεσα σε παραμύθι και αλήθεια.
Οι super ήρωες συναρπάζουν τα μικρά και τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά, κεντρίζουν την φαντασία τους. Στην πραγματικότητα όμως σε όλους αρέσει να πιστεύουμε σε κάτι μαγικό, γι’ αυτό ας μην επιλέγουμε να γίνουμε η κακιά Μάγισσα.
Νομίζω ο ρόλος της Χιονάτης μας ταιριάζει καλύτερα!
