«Εγώ πότε θα γίνω μάνα;», έλεγε η Δήμητρα Παπαδοπούλου. Είναι μια φράση που επαναλαμβάνεται συχνά από πολλές μητέρες που αγωνιούν βλέποντας το βιολογικό τους καμπανάκι να χτυπάει δίχως να μπορούν να γίνουν μητέρες. Το θέμα είναι πόσο εύκολο είναι να χαρεί τη μητρότητα μια γυναίκα στις μέρες μας. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, το άγχος και η πίεση για καριέρα έχει σαν αποτέλεσμα να ξυπνά το αίσθημα της μητρότητας σε μεγαλύτερη ηλικία από ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν.
Βέβαια δεν είναι μόνο τα γυναικολογικά προβλήματα που στερούν τη χαρά της μητρότητας από μια γυναίκα, καθώς έχει αυξηθεί το όριο ηλικίας τεκνοποίησης, αλλά και οικονομικοί λόγοι. Φυσικά, όσα ζευγάρια έχουν οικονομική άνεση, δύνανται να ξεπεράσουν τους παραπάνω σκοπέλους καταφεύγουν σε επιστημονικές μεθόδους που έχουν δώσει ελπίδα σε χιλιάδες άτεκνα ζευγάρια, όπως είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση, όμως, όχι μόνο εξαντλεί σωματικά και ψυχολογικά τις γυναίκες που επιθυμούν διακαώς να γίνουν μητέρες, αλλά εξαντλεί και οικονομικά τα άτεκνα ζευγάρια, μιας και συχνά η διαδικασία της εξωσωματικής σε πολλές περιπτώσεις είναι επαναλαμβανόμενη.
Πρέπει να συνυπολογίσουμε στα παραπάνω ότι τα Κρατικά ταμεία δεν καλύπτουν εξ’ολοκλήρου τη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αποτέλεσμα τούτου να κινούν τη διαδικασία της υιοθεσίας. Η υιοθεσία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι άκρως χρονοβόρα και επίπονη, χωρίς σαφείς κανόνες και, κατά συνέπεια, πρόσφορη για τη δράση επιτηδείων. Ο χρόνος αναμονής για την απόκτηση παιδιού μέσω των τριών αρμόδιων ιδρυμάτων (Κέντρο Βρεφών Μητέρα, ΠΙΚΠΑ, Άγιος Στυλιανός) μπορεί να φτάσει έως και τα 5 χρόνια, αφενός γιατί οι αιτήσεις που κατατίθενται είναι πενταπλάσιες των παιδιών προς υιοθεσία και αφετέρου διότι οι περισσότεροι ζητούν «το ιδανικό παιδί».
Έτσι, ενώ ο νόμος επιτρέπει την υιοθεσία παιδιού από αγάμους, από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας ή από ζευγάρια χωρίς πολύ υψηλά εισοδήματα, στην πράξη οι παραπάνω κατηγορίες υποψηφίων τοποθετούνται πολύ χαμηλά στη λίστα. Δεν είναι τυχαίο ότι το 90-95% των υιοθεσιών που τελούνται κάθε χρόνο στη χώρα μας είναι αποτέλεσμα ιδιωτικής συμφωνίας μεταξύ των θετών και των βιολογικών γονέων, συνήθως με τη διαμεσολάβηση κάποιου μαιευτήρα.
Μολονότι απαγορεύεται η καταβολή οικονομικών ανταλλαγμάτων για την απόκτηση παιδιού, και εδώ οι νόμοι παύουν να ισχύουν. Πόσες φορές δεν έχουμε παρακολουθήσει σε εκπομπές, κυρίως του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, ζευγάρια αθιγγάνων ή αλλοδαπών ή ακόμη και ανήλικες μητέρες που δίνουν τα παιδιά τους για παράνομη υιοθεσία σε άτεκνα ζευγάρια; Σε αυτές τις περιπτώσεις συχνά κρύβονται από πίσω κυκλώματα από μεγαλοδικηγόρους και γιατρούς που καρπώνονται παχυλά ποσά, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των ατόμων να αποκτήσουν ένα παιδί…
Ιδιωτική ή δημόσια υιοθεσία, κανένας θετός γονιός δεν ησυχάζει εάν δεν πάρει το «χαρτί» του δικαστηρίου στο χέρι. Ο νόμος επιβάλλει τη συναίνεση των βιολογικών γονέων ενώπιον του δικαστηρίου (σύντομα αναμένεται να καταργηθεί αυτή η προϋπόθεση). Συχνά, οι τελευταίοι κάνουν πίσω ή εξαφανίζονται, παρατείνοντας την αγωνία, την ιδιότυπη αυτή «εγκυμοσύνη» του ζευγαριού…
Πέρα από τα επιστημονικά και νομικά στοιχεία που παραθέσαμε πιο πάνω υπάρχουν και ανθρώπινες ιστορίες υιοθεσίας. Όταν για παράδειγμα η βιολογική και θετή μητέρα συναινούν ώστε να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί και να το περιβάλλουν με αγάπη. Στην ιστορία μας, που τοποθετείται κάπου στην αυγή της δεκαετίας του ’80, δύο αδελφές η Α και η Ε. δέθηκαν περισσότερο από ποτέ φέρνοντας στον κόσμο, με τη συναίνεση των συζύγων τους, ένα μωρό που η βιολογική μητέρα το χάρισε – στην κυριολεξία- στην αδελφή της. Η άτεκνη αδελφή της απέκτησε ένα μωρό, αυτό που της στέρησε η φύση, το οποίο από τη βρεφική του ηλικία ήξερε την αλήθεια για τους φυσικούς του γονείς.
Το μόνο που χαρακτηρίζει τα υιοθετημένα παιδιά που μεγαλώνουν σε υγιές περιβάλλον είναι η αγάπη για τους θετούς τους γονείς άλλωστε ξεχωρίζουν γιατί εκείνοι τα διάλεξαν και αυτό είναι πιο σημαντικό…. Υιοθεσία δεν είναι μια νομική πράξη είναι μια πράξη ανθρωπιάς που συνοδεύεται από το μεγαλείο της ψυχής των βιολογικών και των θετών γονέων. Σε αυτό μπορούμε να συμβάλλουμε όλοι….
