“Αμαρτίες γονεών, παιδεύουσι τέκνα”, έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Είναι γεγονός πως στις μέρες μας κατακλυζόμαστε από εικόνες παιδιών που ταλανίζονται από τα λάθη των γονιών τους.
 
Όπως το προπατορικό αμάρτημα, περνά από γενιά σε γενιά. Εξαλείφεται μόνο με το μυστήριο της βάπτισης. Τα λάθη των ενηλίκων μεταφέρονται μέσω του DNA ή των πράξεών τους, στους αθώους απογόνους τους.
 
Μπορεί ένα παιδάκι να βασανίζεται με προβλήματα υγείας, μόνο και μόνο γιατί η μητέρα του δεν ήθελε να κόψει το κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
 
Ακόμη, είναι δίκαιο να γεννιέται ένα παραμορφωμένο έμβρυο μόνο και μόνο επεδή η ναρκομανής μητέρα συνέχιζε την χρήση ναρκωτικών;
 
Πέρα, όμως, από τα ψυχοσωματικά πρόβλήματα υπάρχουν και άλλου είδους αμαρτίες. Ανάλογες με εκείνες από τις αρχαίες τραγωδίες.
 
Ο πατέρας στέλεχος γνωστής επιχείρησης στην Ελλάδα. Πολιτκός παράγων. Έπραξε άνομα, παραβιάσε τους νόμους και υπεξαίρεσε τεράστια χρηματικά ποσά. Δεχόμαστε ότι όλα τα έκανε για τα παιδιά του… Όπως κάθε γονέας σκέφτεται πρώτα τα παιδιά του και μετά τον εαυτό του.
 
Αγόρασε ακίνητα και εκτάσεις για να τα εξασφαλίσει στην ζωή τους. Τα παιδιά του, το κομμάτι από την σάρκα του. Όπως φάνηκε το εννοούσε, αφού τους μεταβίβασε τα περιουσιακά στοιχεία. Δίχως μάλιστα να υπολογίσει ότι έτσι θα ενέπλεκε τα παιδιά του σε μπελάδες με το νόμο.
 
Κανένας γονέας δεν θέλει το κακό των παιδιών του. Ή τουλάχιστον έτσι ευαγγελίζεται. Βέβαια καμιά φορά ο εγωισμός είναι κακός σύμβουλος, αυτό δεν εξαιρεί τους γονείς. Δεν μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε τι είναι καλό και τι κακό για τους δικούς μας ανθρώπους.
 
Φαντάζομαι ουδείς παντρεμένος ξεκινά τον έγγαμο βίο του γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή θα απατήσει την σύζυγό του. Την μοναδική γυναίκα της ζωής του. Ειδάλλως δεν θα παντρευόταν.

Καμία μητέρα δεν θέλει το παιδί της να έχει σύνδρομο  Down, όμως αν τύχει, δύσκολα αποχωρίζεται τον καρπό του έρωτά της, τον θείο δώρο… Όσο κι αν ξέρουμε ότι θα αντιμετωπίσει έναν κακοτράχαλο δρόμο, με δυσκολίες για το μικρό αυτό πλασματάκι με τα σχιστά μάτια…
 
Ανάλογα και το “στέλεχος” της γνωστής επιχείρησης με την σύζυγό του δεν διανοούνταν ότι θα έρθει μέρα όπου θα συλληφθούν τα παιδιά του. Ανήλικα ή λίγο στην δεκαετία των 20 και κάτι δεν παύουν να είναι παιδιά.
 
Τραυματίζεται η ψυχή τους. Νιώθουν ήδη την εγκατάλειψη και την αβεβαιότητα για το μέλλον τους.
 
Ψάχνουν από κάπου να “πιαστούν” είτε είναι τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στα οποία εναποθέτουν τις ελπίδες τους να φωτίσουν με το φακό τους εκείνες τις πτυχές της υπόθεσης που δεν μπορεί να φτάσει η δικαιοσύνη.
 
Μοναδικό αποκούμπι τους τα απολμεινάρια μιας ευτυχισμένης ζωής. Οι αρχές και οι δεσμοί της οικογένειας που έχουν διδαχθεί από τους γονείς του. Άρρηκτοι κρίκοι, σχηματίζουν μια οικογενειακή αλυσίδα για να προστατευτούν. Οι γονείς απόντες. Το μόνο που τους έχει απομείνει είναι τίτλοι ιδιοκτησίας και τραπεζικοί λογαριασμοί.
 
Στην ψυχή τους όμως όλα αυτά παίρνουν τη μορφή του πιο τρομακτικού εφιάλτη τους. Διώχνουν του γονείς τους μακριά και ταράζουν την οικογενειακή τους γαλήνη. Όλα τα πλούτη του κόσμου δεν θα τους δώσουν πίσω το χαμόγελο. Αυτό τους το πήρε μια κακιά μάγισσα που ακούει στο όνομα της εταιρείας όπου εργαζόταν ο μπαμπάς τους.
 
Ακόμη κι αν τα χρόνια περάσουν και όλα αυτά θα αποτελούν μια ανάμνηση, ποτέ δεν θα συγχωρήσουν τους γονείς τους γιατί έθεσαν τη μισαλλαδοξία τους πάνω από το οικογενειακό καλό.
 
Γι’ αυτό κι εμείς ας μην στιγματίζουμε κοινωνικά μικρά ή μεγάλα παιδιά για τα “κατορθώματα” των γονιών τους. Δεν έχει ανάγκη η κοινωνία άλλες Ιφιγένειες για ανθρωποθυσία…