Το ξέρατε ότι η μουσική είναι η πιο ολοκληρωμένη και μάλιστα παγκόσμια γλώσσα;
Ούτε εγώ το ήξερα ή τουλάχιστον δεν το έψαξα ποτέ. Και βρέθηκε το παιδί μου για να μου το πει όταν εγώ έλεγα ότι θέλω να ασχοληθεί με τις ξένες γλώσσες.
Για την ακρίβεια το πίεζα για να μάθει κάτι που στη πραγματικότητα δεν ήθελε. Τότε εκείνο «επιστράτευσε» όλα του τα όπλα για να με πείσει ότι θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική.
Αλίμονο! Όχι ότι δε θέλω να μάθει κάποιο όργανο απλά δε θέλω να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Ίσως ανήκω στη σχολή εκείνη που θέλει να δει τα παιδιά της επιστήμονες. Δικηγόρο, γιατρό ή κάτι τέτοιο…
Και ήρθε πάλι το ανήλικο να μου πει ότι η μουσική δεν είναι απλά τέχνη είναι και επιστήμη και το βασικότερο, τρόπος έκφρασης.
Όταν καταφέρνεις με τη μουσική να δείχνεις τα συναισθήματα σου τότε αυτόματα δημιουργείς μια δυνατή και συγκροτημένη προσωπικότητα.
Ερευνητική εργασία που έγινε από Καναδούς απέδειξε ότι ο εγκέφαλος ενός παιδιού που ασχολείται με τη μουσική είναι διαφορετικός από κάποιον που δεν ασχολείται.
Σε αυτή τη κατηγορία ανήκει και το παιδί μου. Δεν του αρκεί το να ασχοληθεί με ένα όργανο. Θέλει να φτιάξει ένα γκρουπ που θα συνθέτει και θα μελοποιεί τραγούδια. Θέλει να βρει ένα τρόπο να εκφράζει τη χαρά του ή τη λύπη του. Δεν του αρκεί- ευτυχώς για μένα- να πάει σε μια καφετέρια και να χαζολογάει πίνοντας το φραπεδάκι του.
Επιθυμία του είναι να νιώσει την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του μέσα από τη μουσική. Θέλει δηλαδή ουσιαστικά να «ψαχτεί» μέσα από αυτή. Να βρει απαντήσεις στα προσωπικά του ερωτηματικά. Και αν εγώ έχω αντιρρήσεις θα το κάνει και χωρίς τη βοήθεια μου.
Έτσι, μην έχοντας άλλες επιλογές, του βρήκα έναν από τους καλύτερους δάσκαλους μουσικής και του άνοιξε έναν νέο ορίζοντα.
Εγώ, όπως πάντα, θα σταθώ δίπλα του. Ότι κι αν χρειαστεί. Άγρυπνος φρουρός η μανούλα. Ότι θέλει το παιδί. Βιολί θέλει, βιολί θα έχει!
