Μπουκάρει μέσα στο σπίτι σου με το σιδερικό ο κακός ληστής, που δεν είναι εκλεγμένος, ούτε εκλεκτός, που δεν τον ανέδειξε η κάλπη με τη βούληση του λαού, και σε τρομοκρατεί. «Τα λεφτά σου η, τη ζωή σου», «Δώσε ό,τι έχεις». Κι άμα λάχει, εκτός από τις απειλές θα πέσουν και οι ψιλές. Όμοια με το κράτος και ο παράνομος δεν μένει ικανοποιημένος από τη δική του «φοροεισπρακτική» επιδρομή. Συνήθως αρπάζει λιγώτερα απ’ όσα ήλπιζε.
Μου κόβεις τη σύνταξη πιο κάτω απ’ αυτά που είναι να παίρνω. Νταηλίκι. Σαν τον ληστή που βάζει χέρι στο κομπόδεμά μου. Αυτό είναι, όχι κάτι άλλο.
Δεν μιλάμε για μισθό, για αμοιβή εργασίας, που στο φινάλε, κάποια στιγμή, μπορείς να ξηγηθείς ότι δεν την εκτιμάς στα ίδια φράγκα. Μιλάμε για τη σύνταξή μου, δηλαδή για την περιουσία μου, για τα λεφτά μου, που στα έχω εμπιστευτεί, που είσαι υποχρεωμένος να μου τα επιστρέψεις κάθε μήνα. Ένα ευρώ να μου φας είναι ληστεία. Ο ορισμός της ληστείας.
«Ποιος είναι ο παράνομος;» ρωτάς. Το κράτος που μειώνει τις συντάξεις, και το άλλο το πιο αισχρό, που τις σιδερώνει με «κοινωνικά» κριτήρια και όχι αναλογικά με βάση του καθενός τη συμβολή στο ασφαλιστικό του ταμείο, σε χρήμα, σε διάρκεια.
Η Αστυνομία είναι για να σε προστατεύει από τους μπουκαδόρους. Όταν το ίδιο το κράτος, το δημοκρατικό, για να μη ξεχνιόμαστε, σε πηδάει κανονικά με φόρους εκτός προγράμματος, πέραν από κάθε πρόβλεψη και έξω από τις δυνατότητές σου, τότε είναι σα να σαλτάρουν από τα παράθυρα οι μπάτσοι και να σου βουτάνε κι αυτά που δεν έχεις.
Τι κοινό έχει το κράτος που βάζει καπέλο στους… φόρους με τον ληστή της διπλανής πόρτας; Μόνο πλάκα δεν κάνουμε. Αυτό το άγνωστο φρούτο μέχρι πριν από 15-20 χρόνια είναι πράγματι του διπλανού δένδρου, αφού χτυπάει τόσο εύκολους στόχους, και τόσο συχνά στη γειτονιά. Τι μπορεί να κάνει ο γέρος στον αλλοδαπό. Να τον παρακαλέσει. Δεν έχω παιδάκι μου ούτε λεφτά, ούτε ζωή.
Ποιο, λοιπόν, είναι το κοινό του φοροδιψασμένου κράτους και του επίσης αδίστακτου παρακράτους στη ληστεία; Αποφεύγουν τα δύσκολα. Την πέφτουν στους αδύνατους. Ο κακοποιός αυτής της κατηγορίας προτιμά τα λίγα και τα σίγουρα. Τίποτα ηλικιωμένους. Όπως και γυναίκες. Άτομα με μειωμένη αντίσταση, δηλαδή. Το ίδιο και το κράτος. Δεν πλησιάζει καρχαρίες. Γι’ αυτό μια ζωή χάνει πολλά στο μάζεμα από τη φοροδιαφυγή.
Γιατί ο Τσίπρας θα πρέπει να εκλεγεί πρωθυπουργός για 20 χρόνια, τουλάχιστον, γράφει ο apodytiriakias.gr
