Η ξευτύλα. Ο πρόεδρος της ομάδας έχει γυψώσει το κοράκι. Η συμφωνία είναι ξεκάθαρη. Θα πάρεις το πακέτο, αρκεί η ομάδα μου να κερδίσει οπωσδήποτε. Εσύ ξέρεις τι θα κάνεις. Διαιτητάρας είσαι, θα διαχειριστείς το έργο ώστε να εμποδίσεις τους άλλους να με κερδίσουν, να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου να νικήσω εγώ. Στο φινάλε δώσε και ένα εντελώς ανύπαρκτο πέναλτυ.
Ξεκινάει το παιχνίδι και πριν το δεκάλεπτο ο σφυρικτράκιας κάνει το θαύμα του. Πέναλτυ υπέρ του προέδρου, που την ίδια στιγμή πετάγεται όρθιος και πανηγυρίζει.
Η ξευτύλα. Να θριαμβολογείς για μια απόφαση μιλημένη. Στημένη. Το αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο στην Eurovision. Φοβερά πράγματα. Η Ελλάδα δίνει 12άρι στην Κύπρο και οι μαρτυρικοί αδελφοί εντελώς αυθόρμητα ενθουσιάζονται για την επιτυχία που γνώρισε το τραγούδι τους. Η μαρτυρική Κύπρος δίνει 12άρι στην Ελλάδα και στα αποδυτήρια οι Έλληνες συντελεστές του τραγουδιού πετάνε από τη χαρά τους. Σα να κέρδισαν σπαθί.
Το ίδιο κάνει κατά σύστημα η Μολδαβία με την Ρουμανία. Κανονική τράμπα. Και η Ισπανία με την Ανδόρα. Σικέ ματς.
Για σκέψου να κληρωθούν αντίπαλοι στο γιουρόπα ληγκ ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός π.χ. με Ανόρθωση και Ομόνοια της μαρτυρικής Κύπρου, και μια ομάδα να σηκώσει τα πόδια στην άλλη. Δεν γίνεται ποτέ αυτό.
ΓΙΑ ΤΗ ΡΕΑΛ του Καζακστάν και την Μπάγερν του Αζερμπαϊτζάν, γράφει ο apodytiriakias.gr
