Δεν μπορώ να το πω ντέρμπι το παιχνίδι στην Τούμπα, άσχετα όπως εξελίχτηκε τα τελευταία λεπτά. Ανάμεσα στις δύο ομάδες υπήρχε διαφορά. Μεγάλη και ορατή διαφορά. Ένας ΠΑΟΚ ζωντανός, πεινασμένος, δραστήριος, επίμονος και βέβαια επιθετικός που τελικά ανέτρεψε και το σκορ. Έχανε 1-0, το έκανε 2-1, αλλά κέρδισε με την ψυχή στο στόμα. Αφού χρειάστηκε στα τελειώματα να μετατρέψει τα καρέ του σε οχυρό Άλαμο.
Ζωή ή, θάνατος ήταν για τον ΠΑΟΚ το παιχνίδι που το δυσκόλεψε, που έβαλε στο κόλπο την ΑΕΚ. Τότε, μόνο τότε, όταν πια έγινε το 1-2 με πέναλτυ του Κλάους η ΑΕΚ δήλωσε παρούσα στο γήπεδο. Ο ΠΑΟΚ άξιζε να πάρει την νίκη από το πρώτο ημίχρονο, μάλιστα με σκορ ασφαλείας. Επειδή η ΑΕΚ ήταν απογοητευτική, μικρή, ελάχιστη, δύο, ίσως και 2,5 σκάλες πιο κάτω.
Δεν είναι δυνατόν να παίζει η ΑΕΚ και με Βάργκας και με Μπουονανότε. Με δύο ντελικάτους παίκτες ικανούς για δημιουργικό παιχνίδι. Και τι βλέπαμε. Τους δύο παίκτες να αμύνονται μέχρι που να παίρνουν κάρτα. Έπρεπε να αλλάξει η ΑΕΚ όταν πια μπήκε στο γήπεδο ο Μάνταλος.
Ένα τέτοιο πράμα στην Τούμπα. Ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστής και η ΑΕΚ σε ρόλο κομπάρσου. Θα μου πεις μπάλλα είναι, όλα γίνονται, όλα τα βλέπεις. Στην Ισπανία την ίδια ώρα μέχρι το 84’ έχανε η Μπαρτσελόνα 4-1 από τη Θέλτα. Και οι τρεις παικταράδες μπροστά ήταν σκέτο τρίο Στούτζες. Μέσι, Σουάρες και Νεϊμάρ ένα σκέτο καφενείο.
Έτσι και η ΑΕΚ. Δεν βλεπόταν. Δεν μπορούσε να αλλάξει την μπάλα. Κι ένας ΠΑΟΚ ανίκανος να σκοράρει. Να έχει πατήσει την ΑΕΚ, να φτιάχνει ευκαιρίες και να μην βλέπει πλεκτό.
ΝΑ, ΓΙΑΤΙ είναι «ανθρωπάκι» ο προπονητής του Ολυμπιακού Μάρκο Σίλβα.
.jpg)
